📕📗📘 مرجع شعر📘📗📕

فیض عجبی یافتم از صبح ببینید

این جادهٔ روشن ره میخانه نباشد

زلفش بخط سپرد رضی عهد دلبری

خوبی ازین دو سلسله بیرون نمیشود

زلفش به بستر مرگ از تغافلت

سنگین دلا بیک نگهم میتوان خرید

دامن هر دو جهان از کف غم برهانم

گر بچنگم فتد از چرخ گریبان و سری

قید و اطلاق دلم سوخت ندانم چکنم

هیچ جا بند نه و در همه جا بند شدم

جز غم عشق بهر چیز که در ساخته‌ای

حیف و صد حیف از آن عمر که در باخته‌ای

ای کبوتر تو که سر پنجهٔ شاهینت نیست

با خبر باش که آواز پری می‌آید

بسوختیم به برق طلب سراپا را

کسی نداند از آن بی‌نشان نشان ما را

مگر صبا ز سر زلف او گره بگشود

که بوی مشک گرفت است کوه و صحرا را

چون بادگری سر نکند راه عدم را

داد است بگوئید عرب را و عجم را

بگرفته همه اهل جهان را غم راحت

یا رب که نگیرند ز ما راحت غم را

فلک دگر نتواند گشود کار مرا

کرشمه‌ای نتوانـــد کشید بار مرا

چه طرف بندم ازین آسمان که همچون خود

نهاده است به سرگشتــــگی مـــدار مرا

اگر فراق اگر وصل دوزخی دارم

بیا ببین چـــه بهشت است روزگــــار مرا