📕📗📘 مرجع شعر📘📗📕

ای بدر شده من از غمان تو هلال

ای صورت حسن من ز عشق تو خیال

گر هیچ مدار دست دهد با تو وصال

بر فرق فلک نشینم از عز و جلال

ای کلک ملک وصف تو گویم همه سال

وز طبع گل مدح تو بویم همه سال

سرخ است به دولت تو رویم همه سال

روزی ز خدای وز تو جویم همه سال

عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال

عارم که نخواهی که کنم با تو وصال

عودم که کنی مرا به آتش بی هال

عیدم که به من قصد کنی سال به سال

دل می ندهد که از تو بردارم دل

یا تا به کسی کم از تو بگذارم دل

دانی چه کنم گم شده انگارم دل

بگریزم و در پیش تو بسپارم دل

آن دل که نخواستت چه نامست آن دل

نه از در پرسش و سلامست آن دل

دیوانه و ابله تمامست آن دل

بیزارم از آن دل و کدامست آن دل

سرما چون شد ز دست صحرا شد گل

در چادر سبز کار پیدا شد گل

بسیار همی خندد رعنا شد گل

نه نه که چو روی دوست زیبا شد گل

رویت بر من چنان که گل بر بلبل

من بر رویت چنان که بلبل بر گل

عشقت بر من چنان که غل بر صلصل

من بر عشقت چنان که صلصل بر غل

نامد به کف آن زلف سمن مال به مال

می رقص کند بر آن رخ از خال به خال

ای چون گل نو که بینمت سال به سال

گردیده چو روزگار از حال به حال

بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل

بفسردمی و گشت به باغ اندر گل

بنگر که چه پاسخ آرد او را بلبل

بگداخت گل و گشت به جام اندر مل

چون روی بتان گشت به باغ اندر گل

چون آب حیات شد به جام اندر مل

در هر چمنی خاست ز بلبل غلغل

بر گل می نوش بر نوای بلبل