خوش آمدید

ای آنکه ز تو مشکلم آسان گردد

سرو و گل و باغ مست احسان گردد

گل سرمست و خار بد مست و خمار

جامی در ده که جمله یکسان گردد

ای آنکه ز تو مشکلم آسان گردد

سرو و گل و باغ مست احسان گردد

گل سرمست و خار بد مست و خمار

جامی در ده که جمله یکسان گردد

اول که رخم زرد و دلم پرخون بود

هم خرقه و همراه دلم مجنون بود

آن صورت و آن قاعده تا اکنون بود

کاری آمد که آن همه مادون بود

انوار صلاح دین برانگیخته باد

بر دیده و جان عاشقان ریخته باد

هر جان که لطیف گشت و از لطف گذشت

با خاک صلاح دین درآمیخته باد

اندر طلب آن قوم که بشتافته‌اند

از هرچه جز اوست روی برتافته‌اند

خاک در او باش که سلطان و فقیر

این سلطنت و فقر از او یافته‌اند

اندیشهٔ هشیار تو هشیار کشد

زارش کشد و بزاری زار کشد

شاهان همه خصم خویش بر دار کشند

زان دولت بیدار تو بیدار کشد

اندر رمضان خاک تو زر میگردد

چون سنگ که سرمهٔ بصر میگردد

آن لقمه که خورده‌ای قذر میگردد

وان صبر که کرده‌ای نظر میگردد

اندر ره فقر دیده نادیده کنند

هرچه آن نه حدیث تست نشنیده کنند

خاک در آن باش که شاهان جهان

خاک قدمش چو سرمه در دیده کنند

اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد

آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد

امشب شب آن نیست که از خانه روند

از یار یگانه سوی بیگانه روند

امشب شب آنست که جانهای عزیز

در آتش اشتیاق مستانه روند