خوش آمدید

ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است

مامور ضعیفیم و سلیمان دگر است

از ما رخ زرد و جگرپاره طلب

بازارچهٔ قصب فروشان دگر است

ماه عید است و خلق زیر و زبر است

تا فرجه کند هرآنکه صاحب نظر است

چه طبل زنی که طبل با شور و شر است

زان طبل همی زند که آن خواجه کراست

ما را بدم پیر نگه نتوان داشت

در خانهٔ دلگبر نگه نتوان داشت

آنرا که سر زلف چو زنجیر بود

در خانه به زنجیر نگه نتوان داشت

ما را بدم پیر نگه نتوان داشت

در خانهٔ دلگبر نگه نتوان داشت

آنرا که سر زلف چو زنجیر بود

در خانه به زنجیر نگه نتوان داشت

ما عاشق عشقیم که عشق است نجات

جان چون خضر است و عشق چون آبحیات

وای آنکه ندارد از شه عشق برات

حیوان چه خبر دارد از کان نبات

ما را به جز این زبان زبانی دگر است

جز دوزخ و فردوس مکانی دگر است

آزاده‌دلان زنده به جان دگرند

آن گوهر پاکشان زکانی دگر است

لطف تو جهانی و قرانی افراشت

وین تعبیه‌های خود به چیزی ننگاشت

یک قطره از آن آب در این بحر چکید

یگدانه ز انبار در این صحرا کاشت

گویند که عشق عاقبت تسکین است

اول شور است و عاقبت تمکین است

جانست ز آسیاش سنگ زیرین

این صورت بی‌قرار بالایین است

گویند مرا که این همه درد چراست

وین نعره و آواز و رخ زرد چراست

گویم که چنین مگو که اینکار خطاست

رو روی مهش ببین و مشکل برخاست

گویند که صاحب فنون عقل کل است

مایه ده این چرخ نگون عقل کل است

آن عقل که عقل داشت آن جزوی بود

ور عقل ز عقل شد کنون عقل کل است