نام فرزندان امام باقر ـ عليه السّلام ـ و برخي از ياران بزرگ و شاگردانش را معرفي كنيد؟
پاسخ :
امام محمّد باقر ـ عليه السّلام ـ داراي هفت فرزند، پنج پسر و دو دختر بوده است.[1] و تعداد شاگردان و اصحاب ايشان را بيش از هزار نفر ذكر كرده‌اند، كه به نام فرزندان و برخي از ياران و شاگردان بزرگ آن حضرت به ترتيب اشاره مي‌شود.
اسامي فرزندان:
1ـ جعفر بن محمّد كه كنيه‌اش اباعبدالله و لقبش صادق و مادرش ام فروه است.
2ـ عبدالله بن محمّد و مادرش ام فروه است.
3ـ ابراهيم كه نام مادرش ام حكيم دختر اسيد بن مغيرة ثقفي است.
4ـ عبدالله، نام مادرش ام حكيم است.
5ـ علي، مادرش ام ولد است.
6ـ زينب و مادرش ام ولد بود.
7ـ امّ سلمه، مادرش ام ولد بود.[2]
اسامي برخي از ياران و شاگردان بزرگ امام باقر ـ عليه السّلام ـ :
1ـ جعفر بن محمّد بن علي بن حسين، پسر امام باقر ـ عليه السّلام ـ .[3]
2ـ ابان بن تغلب، وي از اصحاب امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ و محمّد باقر ـ عليه السّلام ـ و امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ است و نزد ايشان قابل اطمينان و صاحب منزلت خاصي بوده است. امام باقر ـ عليه السّلام ـ به او فرمود: در مسجد مدينه بنشين و براي مردم فتوا و احكام الهي را بيان كن! زيرا من دوست دارم در ميان پيروان من كساني مانند تو ديده شود.[4]
3ـ زرارة بن اعين شيباني، كه جميع فضائل در او جمع بوده، وي قاري، فقيه، متكلم، شاعر و اديب و در آنچه نقل مي‌كرد راستگو بود.[5] و روايات زيادي را از امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ و امام باقر ـ عليه السّلام ـ و امام صادق ـ عليه السّلام ـ نقل كرده است.[6]
4ـ حمران بن اعين شيباني، وي برادر زراره است و از خواص امام محمّد باقر ـ عليه السّلام ـ و امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ بود و امام باقر ـ عليه السّلام ـ به او فرمود: تو از شيعيان ما در دنيا و آخرت هستي.[7]
5ـ ثابت بن دينار ابو صفية الازدي ابو حمزه ثمالي، او از اصحاب امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ و امام باقر ـ عليه السّلام ـ و امام صادق ـ عليه السّلام ـ است و از اين بزرگواران حديث نقل كرده، در نقل حديث مورد اعتماد وثقه است، و امام صادق ـ عليه السّلام ـ در مورد او فرمود: ابو حمزه ثمالي در زمان خود، جايگاهش مثل جايگاه سلمان فارسي است.
6ـ بريد بن معاويه عجلي كوفي، از اصحاب امام باقر ـ عليه السّلام ـ و امام صادق ـ عليه السّلام ـ و مورد وثوق و نزد ايشان داراي مقام خاصي بود، و در زمان امام صادق ـ عليه السّلام ـ از دنيا رفت.[8]
7ـ جابر بن يزيد جعفي كوفي، از اصحاب و ياران امام باقر ـ عليه السّلام ـ امام صادق ـ عليه السّلام ـ است و در زمان امام صادق ـ عليه السّلام ـ از دنيا رفت، و كتابهاي متعددي از جمله؛ كتاب نوادر، كتاب جمل، كتاب مقتل اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ و كتاب مقتل امام حسين ـ عليه السّلام ـ از اوست.[9]
8ـ محمّد بن علي بن نعمان كوفي، معروف به مؤمن طاق، دشمنان به او لقب شيطان طاق دادند، از اصحاب امام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ و امام باقر ـ عليه السّلام ـ و امام صادق ـ عليه السّلام ـ است و صاحب كتابهاي زيادي از جمله؛ الامامة، كلامه علي الخوارج و كتاب مجالسة مع ابي حنفيه و المرجئه و ... است.[10]
9ـ فضيل بن يسار بصري،[11] ثقه و از امام باقر ـ عليه السّلام ـ و امام صادق ـ عليه السّلام ـ روايت نقل كرده است، در زمان امام صادق از دنيا رفت و داراي كتاب است.[12]
10ـ فيض بن المختار كوفي، ثقه و از اصحاب و روات امام باقر ـ عليه السّلام ـ و امام صادق ـ عليه السّلام ـ و امام موسي كاظم ـ عليه السّلام ـ است و داراي كتاب است.[13]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. شيخ طوسي، رجال طوسي، ص 102 ـ 128.
2. شيخ مفيد، الارشاد، ج1، ص 250.
3. سيره پيشوايان، مهدي پيشوايي.
4. حيات فكري و سياسي امامان شيعه، رسول جعفريان.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . مفيد، الارشاد، ترجمة: رسولي محلّاتي، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، چاپ ششم، 1383، ج2، ص 250، و ابن شهر آشوب، مناقب، قم، المطبعة العلميه، ج4، ص 210.
[2] . مفيد، پيشين، ج2، ص 250؛ و مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسة الوفاء، چاپ دوم، 1403ه ، ج46، ص 365.
[3] . طوسي، حسن، رجال، منشورات المطبعة الحيدريه في النجف، چاپ اول، 1381 ش، ص 11.
[4] . طوسي، فهرست، منشورات المطبعة الحيدريه في البحف، چاپ دوم، 1380 ه ، ص 41؛ و احمد بن العباس نجاشي، كتاب رجال، منشورات مركز نشر كتاب، ص 7 و 8.
[5] . همان، ص 132.
[6] . طوسي، پيشين، ص 100.
[7] . حلي، رجال، نجف، منشورات مطبعة الحيدريه، چاپ دوم، 1381، ص 63.
[8] . نجاشي، پيشين، صص 89 و 87؛ و حائري، جامع الرواة، چاپخانه رنگين، 1331 هـ، ج1، صص: 134 و 117.
[9] . نجاشي ، پيشين، ص 99؛ و حائري، همان، ج1، ص 134.
[10] . نجاشي ، پيشين، ص 249؛ و طوسي، پيشين، ص 157.
[11] . طوسي، پيشين، ص 271.
[12] . نجاشي، پيشين، ص 238.
[13] . نجاشي ، همان، ص239.
ادامه مطلب
آيا در واقعه عاشورا امام باقر ع هم حضور داشت يا خير؟
در حادثه عاشورا و مهمترين واقعه سال 61 هجري اكثر خاندان و اهل بيت امام(ع) حضور داشتند چنانكه در منابع تاريخي آمده است كه امام از مدينه همراه با خانواده خود خارج شد و امام باقر ـ عليه السّلام ـ هم جزء نزديكترين افراد خاندان امام حسين ـ عليه السّلام ـ بود و با توجه به اينكه حضور پدر بزرگوارش، امام زين العابدين علي بن الحسين قطعي است چون در اكثر مقاطع دوران اسارت امام ـ عليه السّلام ـ نقش مؤثري داشته و تاريخ تمام جزئيات را گزارش نموده است، لذا مي‌توان گفت اگر سال تولد امام باقر ـ عليه السّلام ـ 57 ق بوده باشد و حادثه عاشورا در سال 61 اتفاق افتاده بنابراين حضور امام باقر ـ عليه السّلام ـ قطعي است و اگر سال 58 و 56 هم باشد[1] در اين صورت نيز حضور ايشان هيچ مانعي ندارد و علي القاعده همراه با كاروان امام حسين ـ عليه السّلام ـ از مدينه در سال 60 خارج شده است و به همراهي كارواني تمام صحنههاي عاشورا و قبل و بعد از آن را شاهد بوده است.[2]
يعقوبي از امام باقر(ع) نقل مي كند كه حضرت فرمود: هنگامي كه جدم حسين-عليه السلام- به شهادت رسيد. من چهار ساله بودم و جريان شهادت آن حضرت و آنچه در آن روز بر ما گذشت هم را به ياد دارم.[3]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. حيات فكري و سياسي امامان شيعه، رسول جعفريان.
2. سيره پيشوايان، مهدي پيشوائي.
3. منتهي الامال، شيخ عباس قمي.
----------------------------------------------
[1] . مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، تهران، اسلاميه، 1371، ج 46، ص 219 و مفيد، محمد، الارشاد، تهران، انتشارات علميه اسلاميه، ج 2، ص 158.
[2] . معاني السبطين، دارالكتب، ج 2، ص 23.
[3]. ابن واضح يعقوبي، تاريخ يعقوبي، بيروت، دارصادر، بيتا، ج2، ص320.
( اندیشه قم )
ادامه مطلب
زندگي امام باقر (ع) چگونه بود؟
حضرت امام محمد الباقر (ع) امامي است كه همة لحظات عمر با بركتش، در راه ارشاد و هدايت انسانها به پايان رسيد. امامي كه از زمينه‌سازيهاي پدرش امام سجاد (ع) در راستاي معرفي مكتب تشيع و مبارزه با طاغوت زمان بهره‌برداري بسيار كرد، و با تربيت شاگردان برجسته، و تبيين فقه ناب اسلام و اهل بيت ـ عليهم السلام ـ بزرگترين قدم را براي شناسايي تشيع و مكتب اهل بيت ـ عليهم السلام ـ برداشت. او در سن چهار سالگي در كربلا و ماجراي عاشوراي حسيني حضور داشت، و در سفر كوفه و شام همراه پدر، همة سختي اين سفر را تحمل كرد، و بر اساس فرهنگ عاشورا تربيت شد. او تجسمي از ارزش‌هاي والاي انساني و كمالات اخلاقي بود، پيامبر اكرم (ص) از او ياد و تجليل فراواني نموده است؛ جابر بن عبدالله انصاري مي‌گويد: از رسول خدا (ع) شنيدم فرمود: اي جابر! تو به مردي از خاندان من مي‌رسي كه همنام و همشكل من است، علم را مي‌شكافد و تفسير و توضيح مي‌دهد.[1]
زندگي امام باقر (ع) را مي‌توان در سه بخش بيان نمود: 1 - امام باقر (ع)در عصر پدر (38 سال). 2 - دوران امامت (20 سال). 3 - نمونه‌اي از گفتار و رفتار امام باقر (ع).
بخش اول: اسم مبارك آن حضرت محمد ـ لقبش باقر، شاكر و امين. كنيه‌اش ابوجعفر، نام پدر گراميش علي بن الحسين (ع) و نام مادر بزرگوارش فاطمه دختر امام حسن مجتبي (ع) (در اول رجب سال 57 هـ . ق در مدينه النبي متولد و در سال 114 هـ . ق در همان شهر شهيد و از دنيا رفت. او از دو طرف نَسَبش به هاشم مي‌رسيد و هم از دو طرف نسبش به امام علي (ع) مي‌رسيد، و قبر شريفش مدينه، در قبرستان[2] بقيع كنار قبر پدر بزرگوارش امام سجاد (ع) مي‌باشد.
دوران عمر شريفش: (1 - سه سال و شش ماه و ده روز با جدّ بزرگوارش امام حسين (ع) . 2 - سي و چهار سال و پانزده روز با پدرش امام سجاد (ع) . 3 - نوزده سال و ده ماه و 12 روز مدت امامت).
امام صادق (ع) در بارة مقام مادر امام باقر (ع) فرموده است: «كانت صديقه لم تدرك في آل الحسن امرأهٌ مثلها»[3] او يك صديقة راستگو و راستكردار بود و در خاندان امام حسن (ع) بانويي مانند او يافت نمي‌شود.
بخش دوم و سوم: دوران امامت امام باقر (ع) : در محرم سال 95 هـ . ق پس از شهادت پدر بزرگوارش امام سجاد (ع) دوران امامت امام باقر (ع) هنگامي كه 38 سال از عمر شريفش مي‌گذشت، آغاز گرديد و تا ذيحجه 114 هـ . ق حدود 20 سال طول كشيد و امام باقر (ع)در اين مدت در مدينه زندگي مي‌كرد و خلفاي عصرش به ترتيب چنين بودند: 1 - وليد بن عبدالملك، كه حدود پنج ماه از امامت امام باقر (ع) در عصر خلافت او واقع شد.
2 - سليمان بن عبدالملك، از سال 96 تا 99 هـ . ق كه چهار سال و دو ماه از امامت امام باقر (ع) در اين عصر بود.
3 - عمر بن عبدالعزيز، از سال 99 تا 101 كه دو سال و پنج ماه از امامت امام باقر (ع) با اين عصر مصادف شد.
4 - يزيد بن عبدالملك، از سال 101 تا 105 هـ . ق كه چهار سال و دو ماه از امامت امام باقر (ع) در اين عصر بود.
5 - هشام بن عبدالملك از سال 105 تا 114 هـ .ق كه حدود 9 سال بخش آخر امامت امام باقر (ع) در اين عصر پر آشوب واقع شد، و سرانجام به دستور او توسط والي مدينه مسموم شد و به شهادت رسيد.[4]
تأسيس حوزة علميه و نهضت فرهنگي تشيّع: امام باقر (ع) دريافته بود كه فرهنگ تشيع در انزوا قرار گرفته و زير چكمة جلادان اموي، بي‌رمق مانده است، از اين رو لازم بود به يك انقلاب وسيع فرهنگي دست بزند و با تشكيل حوزة علميه و تربيت شاگردان برجسته، فقه آل محمد (ع) و خط فكري تشيع را آشكار سازد و آن حضرت به خوبي مي‌دانست كه همين موضوع زمينة عميق و بنيان كن براي مبارزه با طاغوتيان خواهد شد، و در دراز مدت، شيعيان را به صحنه مي‌آورد، و مكتب اهل بيت ـ عليهم السلام ـ را زنده خواهد كرد. لذا امام باقر (ع) زمينه‌سازي بسيار عميق و خوبي را در اين راستا نمود و پس از او فرزند برومندش امام صادق (ع) با تشكيل حوزة علمية چهار هزار شاگردي آن را به ثمر رسانيد و به عنوان يك دانشگاه عظيم اسلامي، در تاريخ اسلام آشكار و ماندگار ساخت. بنابراين مي‌توان گفت: امام باقر (ع) مؤسس و بنيانگذار حوزة علمية شيعه و نهضت فكري و انقلاب فرهنگي تشيع بود.[5]
امام باقر (ع) شاگرداني مانند: محمد بن مسلم، زراره بن اعين، ابوبصير، بريد بن معاويه را تربيت كرد كه امام صادق (ع) فرمود: اين چهار نفر مكتب و احاديث پدرم را زنده كردند. و فرمود: صلوات خدا بر آنها در حال زندگي وپس از مرگ[6]. يكي از شاگردان پرورش يافتة امام باقر (ع) يعني جابر بن يزيد جُعفي پس از هيجده سال كسب علم و آموختن هفتاد هزار حديث از محضر امام باقر (ع) هنگام وداع از آن حضرت (براي مراجعت به كوفه) از ايشان تقاضاي حديث و پند و نصيحت مي‌كند! امام باقر (ع) مي‌فرمايد: بعد از هيجده سال كسب علم و كمال بس نيست؟ جابر عرض مي‌كند: آري شما دريايي هستيد كه آبش تمام نمي‌شود و به قعر آن نمي‌توان رسيد. امام باقر (ع) مي‌فرمايد: سلام مرا به شيعيانم برسان و به آنها اعلام كن بين ما و خداوند هيچ خويشاوندي نيست، و به پيشگاه خداوند كسي نزديك نگردد مگر در پرتو اطاعت و پيروي، اي جابر كسي كه خدا را اطاعت كند و ما را دوست بدارد، او دوست ما خواهد بود، و كسي كه نافرماني خدا كند دوستي ما به حال او سودي نخواهد بخشيد.[7]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] - اصول كافي، ج 1، ص 469.
[2] - الارشاد شيخ مفيد، ترجمة حاج سيدهاشم رسولي محلاتي، انتشارات علميه الاسلاميه، چاپ دوم، قطع وزيري، ص 156.
[3] - اصول كافي، ج 1، ص 496.
[4] - اقتباس از تتمه المنتهي، ص 73 تا 90 از تاريخ يعقوبي آدرس داده شده.
[5] - گرچه اساس تشيع در عصر رسول خدا (ص) پي‌ريزي شد ولي حكومت ننگين بني‌اميه اين اساس را درهم ريخت، امام باقر (ع) آن را نوسازي كرد.
[6] - بهجه الآمال، ج 4، ص 69 (به نقل از سيرة چهارده معصوم، محمد محمدي اشتهاردي، ص 463، نشر مطهر، 1378، قطع وزيري).
[7] - سفينه البحار، ج 2، ص 142، بحار، ج 78، ص 183.
ادامه مطلب
فضايل و كرامات امام باقر (ع) را از کتاب هاي معتبر شيعه
برتري علمي آن حضرت در طول تاريخ اسلام بر هيچ كس پوشيده نيست كه اين خود بهترين فضيلت است.
حضرت باقر ـ عليه السّلام ـ در سال 57 هجري در مدينه متولد و در سال 114 پس از 18 سال امامت به شهادت رسيد امامت آن حضرت از سال 94 آغاز شد.به برخي از كرامات آن حضرت كه در كتابهاي معتبر شيعه آمده اشاره مي شود:
1. جابر جعفي نقل مي كند كه با حضرت همسفر حج بودم كه در راه پرنده قمري بر كجاوه نشست و صدا مي نمود من خواستم او را بگيرم حضرت فرمود جابر او را نيازار به ما پناه آورده. او از ماري شكايت مي كند كه جوجه هاي او را مي خورد مي خواهد تا من دعايش كنم از شر او ايمن شود... راه را ادامه داديم. آن حضرت از كجاوه پياده شد و به سوي ريگ زاري رفت و ريگ ها را كنار زد از زير سنگي چشمه اي جوشيد از آب آن سيراب شده و وضو گرفتيم... هنگام صبح به نخلستاني رسيديم نزديك نخل خشكي رفت و فرمود اي نخل... ما را اطعام كن نخل سبز شد و كج شد پر از خرما كه ما از آن سير خورديم.[1]
2. ابوبصير روايت كرده به حضرت عرض كردم من شيعه و دوست شما هستم و نابينا و ناتوان، بهشت را براي من ضامن شويد... دست به چشم من كشيد بينا شدم و همه ائمه را در حضور آن حضرت مشاهده كردم و سپس گفت به دور نگاه كن به خدا جز سگ و خوك و ميمون نديدم دست بر چشم من كشيد دوباره به حالت اول برگشتم.[2]
3. ابوبصير نقل مي كند حضرت باقر ـ عليه السلام ـ به من فرمود وقتي به كوفه برگردي پسري براي تو متولد مي شود و او را عيسي مي نامي و پسر ديگري كه او را محمد مي نامي كه آنها از شيعيان ما هستند... برگشتم هر دو واقع شد.[3]
4. و همو نقل مي كند حضرت روزي وارد مسجد شد جواني با صداي بلند مي خنديد حضرت فرمود در مسجد مي خندي در صورتي كه پس از سه روز از اهل قبور خواهي شد. چون روز سوم شد مرد و آخر روز به خاك رفت.[4]
5. قطب راوندي از ابوبصير نقل مي كند با امام باقر ـ عليه السّلام ـ وارد مسجد شديم حضرت به من (ابوبصير) فرمود از مردم بپرس كه آيا ابوجعفر را مي بينيد از هر كس پرسيدم گفت نه! تا آنكه ابوهارون مكفوف (نابينا) داخل شد حضرت فرمود از او بپرس، پرسيدم گفت: آيا آن حضرت نيست كه ايستاده: گفتم از كجا فهميدي پاسخ داد چگونه نبينم در حاليكه آن حضرت نوري است درخشنده.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ شيخ حر عاملي، اثبات الهداة ( ترجمه).
2ـ شيخ عباس قمي، منتهي الآمال.
3ـ مهدي پيشوايي، سيره پيشوايان.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . حر عاملي، اثبات الهداة، تهران، مكتبة الاسلاميه، ج5، ص302.
[2] . همان، ص 303.
[3] . همان، ص 305.
[4] . همان، ص 305.
[5] . شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، قم، هجرت، چاپ اول، 1366ش، ج2، ص190.
ادامه مطلب
پرتويي از شخصيت علمي امام باقر در منابع اهل سنت
پرتويي از شخصيت علمي امام باقر در منابع اهل سنت
امام پنجم در علم، زهد، عظمت و فضيلت سرآمد همه بزرگان بني هاشم بود و مقام بزرگ علمي و اخلاقي او مورد تصديق دوست و دشمن بود. به قدري روايات و احاديث، در زمينه مسائل و احكام اسلامي، تفسير، تاريخ اسلام، و انواع علوم، از ان حضرت به يادگار مانده است كه تا آن روز از هيچ يك از فرزندان امام حسن و امام حسين ع به جا نمانده بود.
رجال و شخصيتهاي بزرگ علمي آن روز، و نيز عده اي از ياران پيامبر ص كه هنوز درحال حيات بودند، از محضر آن حضرت استفاده مي كردند.
«جابر بن يزيد جعفي» و «كيسان سجستاني» (از تابعين) و فقهائي مانند: «ابن مبارك»، «زهري»، «اوزاعي»، «ابوحنيفه»، «مالك»، «شافعي»، «زياد بن منذرنهدي» از آثار علمي او بهره مند شده سخنان آن حضرت را، بي واسطه و گاه با چند واسطه، نقل نموده اند.
كتب و مولفات دانشمندان و مورخان اهل تسنن مانند: طبري، بلاذري، سلامي، خطيب بغدادي، ابونعيم اصفهاني، و كتبي مانند: موطا مالك، سنن ابي داود، مسند ابي حنيفه، مسند مروزي، تفسير نقاش، تفسير زمخشري، و دهها نظير اينها، كه از مهمترين كتب جهان تسنن است، پر از سخنان پرمغز پيشواي پنجم است و همه جا جمله: «قال محمد بن علي» و يا «قال محمد الباقر» به چشم مي خورد.
كتب شيعه نيز در زمينه هاي مختلف سرشار از سخنان و احاديث حضرت باقر ع است و هر كس كوچكترين آشنايي با اين كتابها داشته باشد، اين معنا را تصديق مي كند.
سيره پيشوايان، ص 306
نويسنده: مهدي پيشوايي
ادامه مطلب
خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر ع 2
خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر ع 2
رضا و تسليم درمقابل خواست الهي ومقدرات آسماني از مقامات عالي بندگان صالح است. امامان«عليهم السلام»به عنوان انسانهاي نمونه، درمقابل مقدرات الهي به طور كامل تسليم و راضي بودند.
گروهي از اصحاب امام خدمت ايشان رسيدند. درآن هنگام يكي از فرزندان امام مريض بود وامام نسبت به آن فرزند توجه خاص نشان مي داد و به خاطر كسالت وي غمگين و بي قرار بود.
ياران امام با مشاهده اين حالت امام ترسيدند كه اگر آن فرزند از دنيا برود. از امام حركتي ببينند كه خوش نداشته باشند. (امام در نظر آنان از جلالتي خاص برخوردار بود و ترسيدند شايد امام اظهار جزع و فزعي كند كه خلاف انتظار آنان باشد).
چيزي نگذشت كه ضجّه و زاري اهل خانه (بر مصيبت آن فرزند) برخاست ولي امام باچهره اي گشاده، برخلاف حالت قبلي، برآنان وارد شد. آنان به امام عرض كردند: فدايت شويم، حالت غم واندوه شما ما را به هراس انداخته بود كه مبادا در صورت وقوع مصيبت حالتي براي شما پيش آيد كه ما را اندوهناك گرداند.
امام درجواب فرمود:
«انَّا نُحِبُّ انْ نُعافِيَ فيمَنْ نُحِبُّ فَاذا جاءَ امْرُاللَّهِ سَلَّمْنا فيما احَبَّ.»[1]ما دوست داريم از جهت عزيزانمان در عافيت و سلامت باشيم ولي هرگاه امر خدا بيايد درمقابل آنچه او خواسته، تسليم هستيم.
[1] . .كافي،ج3ص226.
http://www.askdin.com/thread5736.html
ادامه مطلب
خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر ع 1
خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر ع 1
امام باقر«عليه السلام»درعبادت و راز و نياز و ياد حق همچون پدران بزرگوارش پيشتاز بود. هيچ گاه ازياد حق غافل نشد و خوف از قهر و غضب خدا و شوق لقاي حق او را بي تاب نموده بود. امام صادق«عليه السلام »دراين رابطه مي فرمايد:
«پدرم همواره به ياد خدا بود. در حال راه رفتن و غذا خوردن و حتّي هنگام سخن گفتن نيز از ياد خدا مشغول نمي شد. مي ديدم كه زبانش به ذكر «لااله الاالله» در حركت است.
صبحگاهان ما را جمع مي كرد و تا طلوع خورشيد به ذكر خدا وا مي داشت، آن را كه مي توانست قرآن بخواند، به قرائت قرآن و ديگران را به ذكر گفتن امر مي كرد»(1)
خادم امام باقر«عليه السلام» نقل مي كند:
«به همراه امام باقر«ع»به قصد حج هم سفر شديم. هنگامي كه امام داخل مسجد الحرام شدند و چشمانشان به خانه كعبه افتاد، صدايشان را به گريه بلند نمودند. عرض كردم: پدرومادرم فدايتان باد، مردم متوجه شما هستند، كاش صدايتان را بلند نكنيد (آهسته تضرع كنيد، زيرا به گمان او اگر مردم امام را در اين حال مي ديدند، براي امام كسر شأن بود.) امام در جوابش فرمودند:
واي بر تو اي افلح، چرا صدايم را به گريه بلند نكنم، شايد (به خاطر اين تضرع وزاري من) خداي تعالي نظر رحمتي برمن كند و بدان سبب در فرداي قيامت رستگار شوم.
بعد امام طواف خانه كرد و پشت مقام به ركوع (نماز) ايستاد وهنگامي كه از نمازفارغ شد موضع سجده امام«ع»از اشك چشمهايش خيس شده بود».(2)
1- بحار الانوار،ج46ص297.
2- . بحارالانوار،ج46ص289.
http://www.askdin.com/thread5736.html
ادامه مطلب
فرزندان امام محمد باقر ع
فرزندان امام محمد باقر ع
شيخ مفيد در ارشاد مي نويسد: امام باقر ع هفت فرزند داشت. ابو عبد الله جعفر بن محمد، [فرزند بزرگ ايشان]، کنيه امام باقر ع را به همين علت ابو جعفر مي گفتند. فرزند ديگرش عبد الله نام داشت که مادر اين دو ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابو بکر بود. دو فرزند ديگر آن حضرت ابراهيم و عبيد الله نام داشتند که از مادري به نام ام حکيم، دختر اسد بن مغيره ثقفي زاده شدند. از اين دو پسر نسلي به وجود نيامده. علي و زينب دو فرزند ديگر آن حضرت بودند که از مادري کنيز به دنيا آمده اند. ام سلمه هم فرزند ديگر امام بود که او هم از مادري کنيز متولد شده بود. برخي گفته اند: زينب همان ام سلمه بوده است. در کتاب اعلام الوري نيز همين قول آمده است. ابن شهر آشوب در کتاب مناقب، اولاد امام باقر ع ، را هفت تن دانسته و آنها را مانند شيخ مفيد برشمرده است مگر با اين تفاوت که عبد الله افطح را نيز جزو فرزندان امام باقر ع محسوب کرده و گفته است: به جز فرزندان امام صادق ع ، اولاد امام باقر ع همگي از دنيا رفتند و نسلي از پس خود به يادگار نگذاشتند. ( سيره معصومان، ج 5، سيد محسن امين )
http://www.hawzah.net/fa/article/articleview/3799
ادامه مطلب
خلفاي معاصر امام باقر ع
پيشواي پنجم در دوران امامت دوران خود با زمامداران و خلفاي ياد شده در زير معاصر بود:
1 - وليد بن عبدالملك (86 - 96)
2 - سليمان بن عبدالملك (96 - 99)
3 - عمر بن عبدالعزيز (99 - 101)
4 - يزيد بن عبدالملك (101 - 105)
5 - هشام بن عبدالملك (105 - 125)
اين خلفا، به استثناي عمر بن عبدالعزيزـ كه شخصي نسبتا دادگر و نسبت به خاندان پيامبر ـ ص ـ علاقه مند بود ـ همگي در ستمگري و استبداد و خودكامگي دست كمي از نياكان خود نداشتند و مخصوصاً نسبت به پيشواي پنجم همواره سختگيري مي كردند.
مهدي پيشوايي ـ سيره پيشوايان، ص
http://www.andisheqom.com/Files/islamhistory.php?idVeiw=30701&level=4&subid=30701
ادامه مطلب
شرايط دوران امامت امام باقر ع- اوضاع سياسي عصر امام
شرايط سياسي و اجتماعي كه براي امام محمّد باقر ع و امام صادق ع به وجود آمد، براي هيچ يك از ائمه به وجود نيامد، زيرا سال‌هاي امامت امام محمّد باقر ع با نشانه‌هايي از خشم و نفرت همگاني عليه سياست اموي‌ها و حركت‌هاي رهايي از ايشان در نقاط مختلف همزمان شده بود و رفتار زشت و ناپسند اويان نسبت به علوي‌ها، از جمله قويترين سلاحي بود كه دشمنان و رقيبان آنها از آن استفاده مي‌كردند، كه اين مسئله آنان را واداشته بود تا رفتار معتدلانه‌تري نسبت به گذشته با ائمة شيعه ـ عليهم السّلام ـ و خود شيعيان، در پيش گيرند، و در هنگامي كه زمان امامت امام صادق ع رسيد، حكومت اموي نفس‌هاي آخر حيات خود را مي‌كشيد و شاهد پيروزي‌هاي عباسي‌ها در نقاط مختلف بود و در چنين شرايط ويژه‌اي بود كه امام محمّد باقر ع و امام صادق ع به ايفاي رسالت خود پرداختند. اين شرايط ميان دو دوره‌اي پديد آمد كه سرشار از بدبختي و شكست‌ها (براي امويان) و نويد بخش پيروزي و دستيابي به قدرت براي (عباسي‌ها) بود، دانشگاه اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ به هنگامي تأسيس شد، كه حكومت اموي از همه سو، دچار خطر شده بود، اين دانشگاه چهار هزار تن دانشجو را دربر مي‌گرفت كه در مدّتي محدود، در امن و امان به كار خود مشغول شد. ( معروف الحسيني، هاشم، سيرة الائمه اثني عشر، ج2، ص 208 ) ادامه دارد
http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=4380&urlId=816
ادامه مطلب
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
*
*
