بتول صفدری

بتول صفدری

زندگینامه

بتول در روز 17 آبان ماه سال 1326 در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. وی روزهای کودکی را با شور و نشاط در کنار برادرش اسماعیل گذراند. صفدری دوران نوجوانی را سپری کرد و در اوایل جوانی ازدواج نمود. همزمان با اوج گیری اعتراضات مردم علیه شاه ظالم، نیز در تظاهرات ها حضوری فعال داشت؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بتول با تشکیل جلسات قرآنی و تعلیم آموزه های دینی بانوان، رسالت خویش را در شکوفایی اسلام و انقلاب تداوم بخشید. 
او صاحب دو فرزند به نام های هاشم و نجمیه بود. شبی از شب های بهاری مصادف با 23 خرداد ماه سال 1361 زمانی که وی به همراه همسر و فرزندانش در خانه برادرش اسماعیل میهمان بودند، چند تن از منافقین کوردل به زور به داخل منزل راه یافتند و با ضرب دو گلوله ابتدا اسماعیل را به شهادت رساندند و همسرش را از ناحیه کمر و پا مجروح کردند. زمانی که قصد شلیک به بتول را داشتند، او به منافقین گفت: اگر قصد کشتن ما را دارید، لااقل به این کودک 13 ماهه رحم کنید؛ اما آن ها که کینه و سیاهی قلب هایشان را به سنگ تبدیل کرده بود، با شلیک دو گلوله وی را که تنها 35 سال داشت به همراه همسرش به شهادت رساندند و با ریختن بنزین در خانه و پرتاب نارنجک نجمیه 13 ماهه را نیز در آتش خشم خود سوزاندند. فرزند دیگر بتول، هاشم هشت سال بعد همزمان با سالروز شهادت مظلومانه مادر و پدرش به علت سرطان خون درگذشت. 
آرامگاه پاک این شهیده در بهشت زهرا(س) قطعه 26-ردیف54-شماره40 واقع در تهران قرار دارد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی صفاری

علی صفاری

زندگینامه

علی صفاری در دومین روز از تیر ماه سال ۱۳۴۰ مطابق با تاسوعای سال ۱۳۸۱ هجری قمری در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. پس از پایان تحصیلات متوسطه به جهادسازندگی پیوست و پس از یک دوره کوتاه آموزشی جهت برق رسانی به روستاهای محروم اطراف ورامین عازم آن منطقه شد و با فعالیتی شبانه روزی توانست به اتفاق یارانش در مدت زمانی کوتاه قریب به ۴۷ روستای منطقه را صاحب برق نمایند. 
صبح روز بیست و سوم شهریور ۱۳۶۱، صفاری پس از خواندن نماز و قرآن جهت سر زدن به مغازه خواربارفروشی پدرش در تهران وارد می شود. در همین زمان دو نفر از تروریست های منافق که قصد انجام جنایت را داشتند وارد مغازه شده و بی مقدمه جمع حاضر را که مشغول خرید بودند هدف رگبار گلوله قرار می دهند. صفاری خود را سپر گلوله های نفاق می کند و در 21 سالگی به فیض عظیم شهادت نائل می گردد.
مزار پاکش در بهشت زهرا(س) واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حسین صفایی مجردونان

حسین صفایی مجردونان

زندگینامه

صفایی مجردونان در اول دی ماه سال 1332 به دنیا آمد. او متأهل، دارای دو فرزند و در تهران سکونت داشت. حسین پس از طی دوران کودکی و اتمام تحصیلات ابتدایی جهت تأمین معاش خانواده به کار لوله کشی و تأسیسات در ساختمان مشغول گردید. 
سرانجام در پانزدهم مرداد ماه سال 1360 در سن 28 سالگی در خیابان اردیبهشت تهران توسط عناصر تروریستی سازمان مجاهدین خلق(منافقین) مورد سوء قصد واقع شد و جان سپرد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 علی صدیقیان

علی صدیقیان

زندگینامه

شانزدهم اردیبهشت ماه سال 1341 در یکی از شهرستان های استان خراسان به نام "بجستان" در خانواده ای مسلمان و مستضعف دیده به جهان گشود. 
دوران تحصیلات ابتدایی خود را در همان جا سپری کرد و در این مدت به تعلیم قرائت قرآن و شرکت در مساجد و مجالس سوگواری ائمه اطهار(ع) همت گماشت. 
در نوجوانی از آن جا که خانواده اش قادر به تامین هزینه های زندگی وی نبودند به تهران عزیمت نمود و ضمن کارگری به ادامه تحصیل پرداخت. 
در تهران ابتدا دوره ی راهنمایی را در مدرسه "صبح آرزو" گذراند و سپس در هنرستان صنعتی شماره 9 پذیرفته شد و ضمن ادامه تحصیل با حضور در مسجد محل به آموزش فرایض اسلامی مشغول شد و درصدد بالا بردن سطح آگاهی های مذهبی خویش برآمد. 
صدیقیان همزمان با اوج گیری انقلاب اسلامی در کنار سایر برادران با پخش و نصب اعلامیه ها و بیانه های امام خمینی در مناطق مختلف تهران به تبلیغ پیام ها و رهنمودهای رهبری در میان توده های مردم پرداخت و با شرکت فعال در مبارزات علنی علیه رژیم منفور پهلوی پا به پای امت حزب الله در تمامی صحنه های پرشکوه انقلاب حضور یافت. 
وی پس از پیروزی به عنوان یکی از دانش آموزان متعهد و معتقد به انقلاب اسلامی به فعالیت های خود در مدرسه افزوده و به دنبال فرمان بسیج و تشکیل گروه های مقاومت به عضویت بسیج مسجد اباعبدالله الحسین(ع) درآمد. 
و محل کار خود را که مغازه میوه فروشی بود به سنگری برای دفاع از آرمان های رهایی بخش اسلام تبدیل کرد. تلاش و کوشش وی در این دوران واقعاً چشمگیر و قابل تحسین بود. 
صبح ها در هنرستان به تحصیل درس و در کنار آن تبلیغ اسلام و بعدازظهرها در محل کار به کسب معاش و همزمان با آن ترویج خط امام می پرداخت. و شب ها هم در سنگر مسجد با جان و دل از حریم مسلمین و دست آوردهای انقلاب پاسداری می نمود. 
با شروع جنگ تحمیلی دشمن متجاوز بعثی-صهیونیستی که از طرف استکبار جهانی علیه انقلاب و میهن اسلامی براه افتاد شهید صدیقیان با اشتیاق فراوان خواستار حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل شد ولی از آن جا که برادر بزرگترش در این امر بر او پیشی گرفته بود وی مجبورگردید در تهران بماند و ضمن ادامه تحصیل و سایر فعالیت ها جهت تامین هزینه های زندگی خانواده به کار در مغازه بپردازد. 
او جوانی با تقوا، صادق، جدی، سخت کوش، عاشق اهل بیت عصمت(ع) و پیرو و شیفته امام امت بود و در راه خدا هیچ سستی به خود راه نمی داد و در پایان عمر کوتاه ولی پربرکتش نیز از حالت روحانی خاصی برخوردار شده بود. 
صدیقیان به دنبال فعالیت های تبلیغاتی گسترده ای که داشت مورد شناسایی دشمنان سیه دل و نگون بخت انقلاب و اسلام قرارگرفت. آنان ابتدا با نامه تهدید آمیزی از وی خواستند که: یا دست از فعالیت های اسلامی خود بردارد و یا اینکه منتظر توطئه سوءقصد علیه جان خود باشد! 
ولی این تهدید هیچ گونه تاثیری در جریان فعالیت های وی نگذاشت تا این که دوازدهم مرداد ماه سال 1360 هنگام عصر دو تن از منافقین تروریست سوار بر موتور سیکلت پس از مراجعه به محل کار وی در خیابان تهران نو به عنوان مشتری وارد مغازه می شوند و از وی که در حال مطالعه بود درخواست جنسی را می نمایند و در فرصتی که او مشغول کار می شود از پشت با سلاح کمری به سمتش شلیک می کنند و با عجله از مغازه خارج می شوند. 
در همین حال تروریست ها با مقاومت مردم محل مواجه شده و نهایتاً با تهدید به تیراندازی و پرتاب نارنجک به میان آنان می گریزند. 
علی در 19 سالگی به شهادت رسید و در بهشت زهرا(س) آرام گرفت. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد صدوقی(آیت الله)

محمد صدوقی(آیت الله)

زندگینامه

محمد درسال 1327 ه.ق (1286ه.ش) در خانواده ای روحانی در یزد چشم به جهان گشود. پدرش میرزا ابوطالب از علمای وارسته آن دیار بود. او تحت سرپرستی پسر عمویش به تحصیل علوم دینی مشغول شد و شرح لمعه را در مدرسه عبدالرحیم خان یزد آموخت. درسال 1349 به قم هجرت کرد و 21 سال در قم اقامت گزید. اقامتش در آن شهر با ششمین سال حکومت رضاخان و اوج فشار بر روحانیون و مذهبیون مصادف گشت. ایشان از بدو ورود به قم هم صحبتی امام را برگزید و گاه در تمام شبانه روز با ایشان بود. صدوقی از طرفداران جدی فدائیان اسلام بود، منزل ایشان پناهگاه شهید نواب صفوی و یارانش بود. ایشان در حین این که به تدریس اشتغال داشت تحصیل هم می کرد و گاه برای امرار معاش خود در منطقه عباس آباد قم به کشاورزی می پرداخت. ایشان درپی درخواست های مکرر مردم یزد به این شهر مهاجرت کرد و مورد استقبال بی نظیر مردم قرار گرفت. با ورود به یزد حوزه درس تشکیل داد و خدمات عمرانی بسیاری داد. از سال 1341تا سال 1343 به عنوان عنصری مبارز نقش هماهنگ کننده روحانیون و مردم، با اقدامات امام را بر عهده داشت. پس از تبعید امام مبارزات وسیعی را آغاز کرد. بیانیه و اطلاعیه می داد و به همراه اطلاعیه های امام به شهرهای دیگر می فرستاد و مردم و علما را به مبارزه دعوت می کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایشان برای تدوین قانون اساسی راهی مجلس خبرگان شدند و پس از آن به عنوان نماینده امام و امام جمعه به شهر یزد رفتند. درایت و مدیریت ایشان باعث شد استان یزد از کمند توطئه ها دور بماند. ایشان در برهم چیدن خانه های تیمی منافقین نقش به سزایی داشتند. با وجود کبر سن در جبهه حضور می یا فتند و باعث شور و نشاط در جبهه ها می شدند. حضور ایشان در عملیات بیت المقدس و فتح خرمشهر همیشه در یادها زنده است. سرانجام در روز یازدهم تیرماه سال 1361 با لبان روزه در سن 75 سالگی در محراب عبادت (نمازجمعه) به دست منافقین کوردل به شهادت رسیدند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 ابوالقاسم صدقی

ابوالقاسم صدقی

زندگینامه

ابوالقاسم صدقی در روز 5 آبان ماه سال ۱۳۳۵ چشم به جهان گشود. تا دوره متوسطه تحصیل کرده و به عنوان یک پاسدار در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشغول کار و خدمت بود. او متاهل و پدر دو فرزند بود و به همراه خانواده اش در شهر تهران زندگی می کرد. ابوالقاسم صدقی در روز 18 آبان ماه سال 1360 در خیابان جمشید آباد شهر تهران توسط نیروهای سازمان مجاهدین خلق( منافقین) در سن 25 سالگی مورد اصابت گلوله قرار گرفته و به شهادت رسید.
پیکر پاکش را در بهشت زهرا(س)، قطعه 24- ردیف 93- شماره 38 به خاک سپرند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 محمد صادقی نژادلطف آبادی

محمد صادقی نژادلطف آبادی

زندگینامه

محمد صادقی نژاد در اولین روز از فروردین ماه سال ۱۳۴۲ در یک خانواده مذهبی در محله دریادل مشهد به دنیا آمد. 
محمد تنها فرزند ذکور یک خانواده هشت نفری بود. در شش ماهگی از نعمت پدر محروم شد و سرپرستی خانواده به دست مادرش افتاد. 
با توجه به وضع نامناسب مادی محمد دوران ابتدایی را در دبستان مذهبی جعفری به پایان رساند. 
در سن ۱۴ سالگی به کارگاه مکانیکی رفت و تا لحظه شهادت در همین مغازه مشغول کار بود. اینک دیگر روزهای بهره برداری از نهال پرورش یافته مادر پیر فرا رسیده بود. هفت خواهرش ازدواج کرده بودند و مزد هفتگی او کفاف خود و مادرش را می کرد. 
ایمانی قوی داشت و از نظر انقلابی از ابتدای انقلاب همیشه در تظاهرات شرکت می جست و از صمیم قلب به امامش عشق می ورزید و دستوراتش را به جان و دل می پذیرفت. 
بعد از پیروزی انقلاب و شروع جنگ تحمیلی اصرار می ورزید که به سربازی برود تا بتواند جانش را فدای اسلام و کشورش کند. اما متأسف بود که چرا سن او مقتضی نیست. 
روزی که امام فرمان تشکیل بسیج مستضعفین را دادند گویی به تمام آرزوهایش رسید. هر چه سریعتر فرمان امامش را لبیک گفت. دوره انتظامی بسیج را به پایان رساند و به عضویت لشکر ۲۰ میلیون نفری مسجد سید واقع در میلان گاز درآمد. روزها نان آور خانه و شب ها نگهبان همشهریانش بود. هر لحظه آرزوی پرواز داشت. پرواز به سوی محبوبش و رسیدن به مقصودش در روزهایی که به عنوان اولین سالگرد جنگ تحمیلی عکس ها و پوسترهای جنایات بعثیان به نمایش گذاشته شد، او نیز به عنوان یک خدمتگزار بسیجی در حال خدمت بود. مزدوران کافر و این عاملان ابرجنایتکار آمریکا از این که جنایات همفکرانشان به نمایش گذاشته شده، احساس خشم کردند و جوانی را که حاصل ۱8 سال زحمت مادرش بود را به ضرب گلوله در مشهد از پای درآوردند، در عصر جمعه ۲۷ شهریور ۱۳۶۰ او را به شهادت رساندند. مزار پاکش در گلزار شهدای خواجه ربیع قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 حسین صادق پورگلویک

حسین صادق پورگلویک

زندگینامه

حسین در بیست و هفتم آذر ماه سال 1324 در گلویک از توابع یزد در یک خانواده مستضعف دیده به جهان گشود. یک ساله بود که پدرش را از دست داد و از ۶ سالگی به کشاورزی و چوپانی مشغول بود. در روستای محل زندگی اش نه برق داشت و نه آب و با مشقت فراوان تا ۱۴ سالگی مزه تلخ استضعاف را با تمام وجود چشید و چه شب ها که تا سحر در بیابان ها به چوپانی و کشاورزی مشغول بود.
در ۱۴ سالگی راهی تهران شد و به بنایی مشغول شد. با تشکیل خانواده به زندگی محقرش سر و سامان داد. همسر و فرزندانش در روستا بودند و او با کار و تلاش می کوشید تا با تهیه خانه کوچک کانون گرم خانواده را یکجا جمع کند و بالاخره موفق شد.
در دوران انقلاب هم آوا با تمامی مردم ایران در راهپیمایی ها و تظاهرات مردمی شرکت می کرد. 
در روز یکشنبه ششم شهریور ۱۳۶۱، وی در حال رفتن به سر کار بود که متوجه صدای شلیک گلوله می شود و به طرف محل صدا می رود و در آنجا با دو نفر از تروریست های منافق مواجه می شود. منافقین وی و چندتن دیگر را زیر رگبار گلوله می گیرند و جمعی را مجروح می کنند. وی با جراحت ناشی از جنایت منافقین یک روز در بیمارستان به سر می برد لیکن معالجات مؤثر واقع نیفتاده و سرانجام در سن 37 سالگی در تهران به شهادت می رسد .از وی 5فرزند به یادگار مانده است.
مزار پاک و مطهرش در بهشت زهرا(س) واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حسن صالحی

حسن صالحی

زندگینامه

حاج‌حسن صالحي در دوم فروردين ماه سال 1328 در شهرستان خنداب واقع در استان مرکزي در يک خانواده کشاورز چشم به جهان گشود و پس از مدتي به همراه خانواده خود به تهران مهاجرت نمود. او از طفوليت در خانواده مذهبي رشد يافته و در محافل و هيأت‌هاي مذهبي با فرهنگ و قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت آشنايي پيدا کرد و در هنگام تحصيل به عنوان تکنسين تجربي در طراحي ساختمان مشغول شد. 
او در زمان شکوفايي انقلاب به تبعيت از قائد عظيم‌الشأن خميني کبير(ره) همانند خيل عظيم مردم به پا خاسته و شجاعانه در تظاهرات و درگيري‌هاي خياباني يوم‌الله 17 شهريور و 22 بهمن 1357 شرکت داشت و از هيچ کوششي در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي فروگذار نکرد. 
پس از پيروزي انقلاب از اولين کساني بود که در جمع پاسداران زندان قصر به منظور حراست از دستاوردهاي انقلاب و مبارزه با توطئه‌گران داخلي حضور پيدا کرد و سپس در سنگر دادستاني انقلاب اوين فعاليت خود را استمرار بخشيد. تلاش مخلصانه او در خصوص حفاظت فيزيکي و ممانعت از نفوذ دشمن در محيط کار و همکاري بي‌شائبه در سازماندهي امور انتظامي و دايره تسليح دادگاه‌هاي انقلاب زبانزد بود. 
در دوران دفاع مقدس چندين بار توفيق حضور در واحدهاي پشتيباني از رزمندگان اسلام را يافت. 
او فردي متواضع، خوشرو، فروتن، و برخورد دلسوزانه با ارباب رجوع داشت که در ياد ماندگار است. 
صالحي آرزومند شهادت بود و سرانجام در بعد از ظهر روز سه‌شنبه دوازدهم خرداد 1377 هم زمان با ولادت حضرت امام موسي‌کاظم(ع) و در نهمين سالگرد امام راحل بر اثر انفجار بمبي که توسط منافقين مزدور وابسته به اجانب در محل دادگاه‌هاي انقلاب تهران کار گذاشته شده بود آهنگ پرواز به منزلگاه عشق را کرد و رب‌الارباب او را هم‌چون شهيدان سرفراز کربلا با بدني قطعه قطعه به نزد خود فرا خواند و مزد يک عمر زندگي شرافتمندانه را در 49 سالگي به وي عطا فرمود. 
او در آخرين لحظات عمر همگي را سفارش به اطاعت و حمايت از ستون اصلي خيمه انقلاب «ولايت فقيه» کرد و پيکر مطهرش در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدمصطفی صالحیان

سیدمصطفی صالحیان

زندگینامه

سيدمصطفي صالحيان در 1 مهر ماه سال 1309 در شهرستان خوانسار به دنيا آمد. چهار ساله بود که پدرش را از دست داد. پس از مدتي به همراه خانواده‌اش به تهران آمد و در مغازه آهنگري به کارگري مشغول شد. پانزده سال کارگري کرد و در عين حال از تحصيل نيز غافل نماند و کوشيد تا راه خود را آگاهانه انتخاب نمايد. 
اراده‌اي قوي و ايماني راسخ و خلل‌ناپذير داشت و وجودش از عشق به اسلام و آرزوي رهايي مسلمين مي‌سوخت. در قيام خونبار 15 خرداد 1342 حضوري فعال داشت و از همان دوران به فعاليت‌هاي سياسي _مذهبي مستمر پرداخت و از مقلدين صديق حضرت امام امت بود و پيام‌هاي ايشان را در همه حال به مردم مي‌رساند و بي‌آن‌که خوفي به دل راه دهد از حق و عدالت دفاع مي‌کرد. با اوج‌گيري مجدد نهضت اسلامي بر فعاليت‌ها و مبارزاتش افزود و با کوله‌باري گرانقدر از سال‌ها تجربه در مبارزه براي تحقق اهداف اسلامي راهنماي دوستان و يارانش بود و در راهپيمايي‌ها و مجالس سخنراني فعالانه شرکت داشت. 
پس از پيروزي انقلاب در همه صحنه‌ها به خصوص مسجد حاضر بود و در امور داخلي مسجد محل همکاري فراوان مي‌نمود و پشتوانه محکم اسلام بود. او که مسلماني آگاه و سرد و گرم چشيده بود به خوبي از ماهيت پليد دشمنان اسلام و به خصوص منافقين اطلاع داشت و هم‌چون پدري دلسوز مي‌کوشيد تا فريب‌خوردگاني را که به دام شيطاني نفاق گرفتار شده بودند را نصيحت کند و از همين منجلاب رهايشان سازد. 
منافقين با توجه به عمق اعتقاد و ايمان شهيد، وي را شناسايي کرده بودند و حتي قبل از ترور وي يک بار ماشينش را به آتش کشيدند تا مگر اين دلباخته شهادت را خانه‌نشين کنند. اما او استوار ماند و به استقبال شهادت رفت. در روز هشتم شهريور 1360 که منافقين با خيال خام ضربه زدن به اين نظام الهي به خيابان ريخته بودند او را در مقابل درب مسجد در خیابان دکتر شریعتی و هنگام خروج از آن هدف گلوله‌هاي آمريکايي خود قرار دادند و جنايتي ديگر آفريدند و از صحنه گريختند و او در برابر همان مکاني که شاهد عبادت‌هاي بي‌ريايش به درگاه ايزد منان بود، در 51 سالگي جهان خاکي را براي وصال يار ترک کرد و رخت مصفاي شهادت را بر تن نمود. 
پيکر پاکش را در قطعه 24 رديف 91 شماره 36 بهشت زهرا(س) به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از