سیدفخرالدین رحیمی(حجت الاسلام)

سیدفخرالدین رحیمی(حجت الاسلام)

زندگینامه

سید فخرالدین رحیمی در سال 1323 در شهر خرم آباد در یک خانواده متدین و روحانی پا به عرصه هستی نهاد. پدر بزرگوارش حجةالاسلام سید علی اکبر رحیمی از علمای بزرگ خرم آباد بود.دوران کودکی را در همان شهر و در کنار پدر و مادر بزرگوارش سپری نمود و پس از خاتمه دوران دبستان تحت تکلف برادر بزرگوارش قرار گرفت و از آن جایی که ایشان جهت آموختن علوم دینی به قم مشرف شده بودند با ایشان به قم آمدند و دوران تحصیل در علوم دینی را آغاز نمودند.
تحصیلات خود را تا دوره سطح نزد اساتید حوزه علمیه ادامه داد. در سال 1342 با وقوع ماجرای مدرسه فیضیه ایشان نیز وارد مبارزات انقلابی بر علیه رژیم پهلوی شدند.درحالی که مشغول چسباندن اعلامیه ای از حضرت امام (ره)بر روی دیوار بودند توسط مأموران ساواک دستگیر و به 6 ماه زندان محکوم شدند.پس از رهایی از زندان به شهر خرم آباد برگشته و پایگاه مبارزاتی خود را در مسجدی به نام علوی ساماندهی کردند که فعالیت های انقلابی و ارشاد جوانان را در آن انجام می دادند. پس از دومین تبعید حضرت امام (ره) به علت کندن تابلوهای خیابان ششم بهمن و گذاردن تابلوی خیابان علوی به جای آن به 6 ماه زندان محکوم گردید و بار سوم محکومیت ایشان به علت افشاگری های خانواده پهلوی صورت گرفت که این بار نیز به 6 ماه زندان محکوم گردید و دو ماه آن را در شهر خرم آباد و در زندان شهربانی و چهار ماه دیگر را در زندان کمیته مشترک (ضد خرابکاری) و در زندان انفرادی توأم با شکنجه های غیر قابل تحمل سپری کردند. 
بعد از آزادی از زندان ممنوع المنبر شد و از آن جایی که عشق به آگاهی تعالیم دینی و اسلامی تمام وجود او را احاطه کرده بود جهت ترویج دین و آگاهی دادن به مردم مسلمان به دهات اطراف خرم آباد و محل سکونت عشایر غیور لرستان رفت و این مردم محروم و ستمدیده را با ظلم پهلوی آشنا ساخت و آن ها را تشویق به مبارزه علیه رژیم منفور پهلوی کرد. پس از آگاهی ساواک به سرعت به زندان منتقل گردید و پس از مدتی به ایرانشهر تبعید شده و در آن جا با حاج سید علی خامنه ای (رهبر معظم انقلاب) ملاقات نمود و پس از مدته ا هم منزلی با ایشان در جهت فعال شدن مبارزات انقلابی گام های مؤثری را بر داشت که این همکاری سبب شد ساواک این دو نفر را از هم جدا کند، پس از آن فخرالدین رحیمی به شهر اقلید فارس تبعید گشت .سپس به خرم آباد سفر کرد و رهبری مردم را در اجتماعات به عهده گرفت.هم زمان با حمله شبانه به خانه علمای خرم آباد برادر بزرگ ایشان به همراه چند تن از جوانان پر شور محل او را فراری دادند و به مدت چند هفته به صورت مخفیانه دریکی از دهات اطراف خرم آباد و برادر بزرگ ایشان به همراه چند تن از جوانان پر شور محل او را فراری داده و به مدت چند هفته به صورت مخفیانه در یکی از دهات اطراف خرم آباد پنهان کردند.
سید فخر الدین رحیمی با پیروزی انقلاب اسلامی مبارزات خود را ادامه داد و پس از پیروزی انقلاب کمیته ای در مسجد علوی تشکیل داد تا بتوانند اهداف انقلاب را دنبال کنند.ایشان به زبان عربی تسلط کامل داشتند و تألیفاتی از خود بر جای نهادند. این شهید بزرگوار در سن 36 سالگی به نمایندگی مردم ملاوی در مجلس شورای اسلامی انتخاب گردید و به عضویت در کمیسیون طرح های انقلاب درآمد و بارها در میادین نبرد حق علیه باطل حاضر شد و سرانجام این روحانی فداکار در جریان انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی در تاریخ 7/4/1360به درجه رفیع شهادت نایل گردید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

صفر رحیم نژادفرد

صفر رحیم نژادفرد

زندگینامه

صفر رحيم‌نژادفرد در هفتم تير 1340 در تهران متولد شد. چهار ساله بود که پدرش را از دست داد. وي توانست با تحصيل هم‌زمان به کار نيز مشغول شود ولي بعد از مدتي تحصيلات متوسطه را ناتمام گذاشت. از نوجواني براي نماز و روزه و فراگيري احکام شرکت در محافل مذهبي و عزاداري خامس آل‌عبا(ع) اهميت خاصي قايل بود. 
او در زمان حرکت‌هاي مردمي عليه رژيم منحوس پهلوي به پخش اعلاميه و شرکت در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد. توسط مزدوران رژيم دستگير شد و مدتي تحت نظر قرار گرفت. او علاقه وافري در خدمت کردن به مردم محروم و مستضعف داشت و ارتباطات خود را با برادران حزب‌اللهي حفظ مي‌کرد. 
با شروع جنگ تحميلي بارها در جمع رزمندگان کفرستيز و مدافعان ميهن اسلامي قرار گرفت و در سال 1362 براي مبارزه با اخلالگران اقتصادي به دادستاني انقلاب اسلامي واحد ويژه امور صنفي پيوست و خدمت شاياني کرد. 
در بحبوحه دفاع مقدس زماني که سرسپردگان دشمن در پشت نقاب حمايت از خلق به منظور تضعيف روحيه امت حزب‌الله و ايجاد رعب و وحشت دست به ترور و بمب‌گذاري در اماکن عمومي زدند و مردم بي‌گناه را به خاک و خون کشيدند. او در فاجعه بمب‌گذاري در اول شهريور 1363 در ميدان راه‌آهن تهران به شهادت رسيد و هم‌چو پرنده‌اي عاشق با بال‌هاي خونين پرکشيد و در 23 سالگي به آرزوي ديرينه خود رسيد. پيکر پاکش را در بهشت زهرا(س) قطعه 27 رديف 45 شماره 5 به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی رضا رحیمی صفت

علی رضا رحیمی صفت

زندگینامه

علی رضا در پنجم دی ماه سال 1336 در خانواده اي متدین در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایي و متوسطه خود را با موفقیت به پایان رساند و مدرك دیپلم خود را گرفت.
پس از پایان تحصیلات متوسطه قصد ادامه تحصیل در خارج از كشور را داشت لیكن ترجیح داد نخست خدمت سربازي اش را تمام كند. اتمام دوره سربازي مصادف با اوج گیري انقلاب شكوهمند اسلامي گردید و تحت تاثیرآن زندگي وي مسیري دیگري یافت. 
پس از پیروزي انقلاب فعالیت هاي خود را در كمیته امداد امام و صندوق قرض الحسنه متمركز كرد. صبح ها در صندوق تعاوني صنفي و عصرها در كمیته امداد امام كار مي كرد. او تمام توان خود را صرف خدمت به مردم مي كرد. در اولین سالگرد پیروزي انقلاب كه در باشگاه افسران ارتش برگزار شد وي مجري برنامه ها بود. در سال هاي بعد نیز مهماندار خانواده معظم شهدا و مجروحین بود و این وظیفه را به بهترین وجه به انجام مي رساند. در كاروان هاي حج از سال 1358 تا 1360 فعالیتي چشمگیر داشت و در سال 1360 افتخار خدمت به جانبازان انقلاب را در این سفر الهي به عهد داشت. پس از شروع جنگ تحمیلي بارها جهت رساندن وسایل پزشكي، بردن آمبولانس و دارو به جبهه هاي غرب و جنوب عزیمت نمود. 
در روز چهاردهم اردیبهشت 1361 چند تن از تروریست هاي مسلح جهت قتل عام كاركنان صندوق قرض الحسنه واقع در خیابان استاد مطهري به این مكان حمله ور مي شوند. تروریست ها به قصد گلوله باران كردن پس از جمع آوري كاركنان صندوق در یكي از اتاق ها آن ها را به رگبار گلوله می بندند که در این جنایت هولناك 5 تن از كارمندان را به شهادت مي رسانند كه علی رضا هم یكي از شهدا بود که در سن 25 سالگی به شهادت رسید.
پیکر پاک و مطهرش را در بهشت زهرا(س) به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

رحمان رحمانی

رحمان رحمانی

زندگینامه

رحمان در 2 مهر ماه سال 1307 در آذربایجان غربی به دنیا آمد و با قدوم مبارکش چشم و چراغ خانه شد. 
علاقه پدر و مادرش به وی بر آن شد تا الفبای کودکی را با محبت به ائمه اطهار (ع) آموخته و درس مردانگی را پیشه راه خویش سازد. رحمان که جهت کسب روزی حلال شغل سرایداری را برگزیده بود با شروع حرکت‌هاي انقلابي مردم غيور ايران به جرگه یاران امام خمینی (ره) پیوست و در پیروزی انقلاب اسلامی نقش بسزایی داشت. 
به همین دلیل توسط گروهک‌های تروریستی منافقین که طی اعمال جنایتکارانه خود هیچ برگی از تقویم انقلاب اسلامی را از ترور مردم بی گناه خالی نگذاشته بودند در تاریخ 1 آذر ماه سال 1362 در منطقه مهاباد طی عملیات مسلحانه وی را در سن 55 سالگی به شهادت رساندند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمود رحمانی

محمود رحمانی

زندگینامه

محمود رحمانی یکی از نیروهای متعهد به نظام مقدس جمهوری اسلامی بودند، که در تاریخ 27 خرداد ماه سال 1364 هنگام صرف سحری در محل کارشان در تاکستان قزوین، توسط فردی از عوامل نفوذی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) با رگبار گلوله به شهادت می رسند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 علی رحمانی

علی رحمانی

زندگینامه

علی در بیست و دوم تیر ماه سال ۱۳۳۱ در خانواده مستضعف در شهرستان تویسرکان دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را تا کلاس ششم در زادگاهش گذراند. اما به سبب تنگدستی مالی بیش از این نتوانست به تحصیل ادامه دهد و در جستجوی کار راهی تهران شد. پس از ورود به تهران در میدان امام حسین (ع) به کار دست فروشی پرداخت. با مشقت تمام علی رغم تمام مشکلات توانست زندگی محقری را تشکیل دهد. با اوج گیری انقلاب اسلامی در صفوف مقدم انقلاب قرار گرفت. 
در روزهای تاریخ ساز ۲۱ و ۲۲ بهمن حماسه ای از شور و ایمان آفرید. به هنگام بازگشت پیروزمندانه حضرت امام خمینی (ره) به همراه سایر برادرانش مسئولیت انتظامات بهشت زهرا را بر عهده گرفت. 
پس از پیروزی انقلاب به منظور حراست از ثمرات خون شهیدان به کمیته های انقلاب اسلامی پیوست. 
به دنبال آغاز جنگ تحمیلی اگرچه مشتاق آن بود که به خط مقدم نبرد علیه متجاوزین بعثی برود لیکن به حکم وظیفه ای که بر عهده اش گذاشته بودند از طریق کمیته مستقر در دادگستری مسئولیت رسیدگی به شهدای جنگ تحمیلی در پزشکی قانونی را بر عهده گرفت و در این سمت نیز همچون گذشته منشاء خدمات شایسته ای به خانواده معظم شهدا گردید. او علاوه بر خدمت در کمیته های انقلاب اسلامی با شرکت در مسجد الزهرا(س) مسئولیت شورای محل و مساجد اسلام آباد و افسریه را نیز بر عهده داشت و در جهت رفاه مستضعفان محل خدمات ارزنده ای را انجام می داد. از دیگر خدماتی که او عهده دار شد مسئولیت کمیته ۱۳ آبان بود که در این سمت نیز مبارزی پیگیر با سوداگران مرگ و قاچاقچیان بین المللی و عوامل استکبار جهانی بود. او از مال دنیا برای خود هیچ نمی خواست زیرا آن گونه می زیست که شایسته یک مسلمان واقعی بود و تا پایان عمر محقر و ساده زیست. 
در روز بیست و یکم اردیبهشت ۱۳۶۱ که طبق معمول برای خدمت عازم انجام وظیفه بود به اعتبار لباسی که بر تن داشت مورد شناسایی سه نفر از تروریست های منافق قرار گرفت. تروریست هایی که خود را به عنوان اعضای سپاه معرفی کرده بودند پس از متوقف کردن موتور سیکلت علی و بازرسی بدنی، بیرحمانه وی را آماج گلوله های مسلسل قرار دادند و از صحنه گریختند.
مزار پاک و مطهر علی 30 ساله در بهشت زهرا (س) واقع می باشد. از وی سه فرزند به یادگار مانده است.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

نعمت الله رحمان نژاد

نعمت الله رحمان نژاد

زندگینامه

نعمت الله رحمان نژاد فرزند زکریا در سال 1322 دیده به جهان گشود و در سایه ی مکتب اسلام رشد و پرورش یافت. کودکی او در سایه ی پر مهر پدر و مادر جای گرفت او سرانجام در راه دفاع از انقلاب و مبارزه با منافقین کوردل در تاریخ 20/5/60 در سن 38 سالگی در محل کارخانه در خیابان امام روبه روی نعلبندان بر اثر اصابت تیر به جمجمه به شهادت رسید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زهرا رحمانی

زهرا رحمانی

زندگینامه

زهرا این غنچه نوشکفته در تاریخ 20/3/1358 در یک خانواده مذهبی و انقلابی در تهران چشم به جهان گشود، و از همان کودکی وجود از گل پاک ترش در دامن پر مهر پدر و مادری پارسا و متعهد با نسیم عشق و ایثار و فداکاری شکوفا شد. زهرا فرزند سوم خانواده رحمانی بود. او به خاطر رفتار پسندیده ای که داشت در بین معلمان و دانش آموزان از محبوبیت به سزایی برخوردار بود به طوری که این عزیزان نیز همچون مادر مقاوم و شهید پرورش به او عشق می ورزیدند، او از همان کودکی به امام خمینی علاقه خاصی داشت و سرانجام در شب نهم خردادماه سال 1366 مصادف با دوم شوال منافقین کوردل او را از در خانه ربودند و در سن 8 سالگی به شهادت رساندند. پیکر پاکش پس از تشییع بر روی دستان گرم مردم در گلزار شهدای امامزاده عقیل (ع) اسلامشهر به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمدامین رحمانی

محمدامین رحمانی

زندگینامه

محمدامین در سال 1331 در روستای کلاته شهرستان سنندج دیده به جهان گشود. روزها گذشت و او در کنار مردم مهربان زادگاهش پرورش یافت. تحصیلاتش را تا پایان مقطع ابتدایی به پایان رساند. در سال 1345 مشغول کار کشاورزی شد تا این که در سن 17 سالگی (سال 1348) سنت رسول اکرم (ص) را ارج نهاد و با دوشیزه ای پارسا ازدواج نمود. در همین زمان به خدمت سربازی فرا خوانده شد وبه علت انزجار از رژیم پهلوی بعد از چند ماه از پادگان فرار نمود. بعد از پیروزی انقلاب و پیدایش گروهک ها به مبارزه با آنان برخاست و اجازه نداد که اهالی روستای کلاته مورد اذیت و آزار قرار بگیرند. در سال 1359 بعد از مهاجرت به شهر سنندج لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن نمود. چهارماه در پاسگاه فیض آباد سنندج ماندT سپس به گردان ضربت حضرت رسول (ص) انتقال یافت. چندی بعد فرماندهی گردان را بر عهده گرفت و یک مرتبه در سال 1361 توسط ضدانقلاب طی یک سوءقصد از ناحیه پای چپ مجروح گردید.
رحمانی که مردم منطقه او را به نام «حامه مین که لاتی» می شناختند سرانجام در تاریخ 7/4/1363 در سن 32 سالگی توسط سه موتورسوار در مقابل خانه اش به شهادت رسید. مزار مطهر او در گلزار شهدای شهرستان سنندج (بهشت محمدی) قرار دارد. از او 7 فرزند به یادگار ماند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 علی محمد رحمتی

علی محمد رحمتی

زندگینامه

علی محمد رحمتی فرزند اسماعیل در سال 1338 در روستای میریک به دنیا آمد در هفت سالگی وارد مکتب شد و پس از چند ماه به تحصیل در دبستان میریک پرداخت.تا سال چهارم درس خواند و چون امکان تحصیل در مقاطع بالاتر در روستا نبود به کشاورزی و دامداری پرداخت.پانزده ساله بود که به مشهد رفت، در بستنی فروشی شروع به کار کرد تا اندکی از مخارج خانواده اش را تامین کند و کمکی برای پدرش باشد.
در زمان طاغوت به خدمت سربازی نرفت چون اولین جرقه های انقلاب زده شد امید داشت تا پس از پیروزی به خدمت سربازی برود در راهپیمایی های مشهد شرکت می کرد و چون خط زیبایی داشت بر روی دیوارها شعارهای انقلابی می نوشت. او یک بار از مشهد به زادگاهش آمد.شبانه با موتور به روستاهای مجاور رفت و بر روی دیوارها با خط زیبا شعارهای انقلابی نوشت، پوسترها را در مساجد تقسیم کرد و برگشت. سپس به خدمت مقدس سربازی رفت تا به اسلام و انقلاب خدمت کند. وی زمانی که همراه دیگر همرزمانش عازم خط مقدم بود در منطقه ی میاندوآب به کمین منافقین برخورد کرد. علی محمد رحمتی در بین آن گروه از همه بزرگ تر بود و به همین جهت منافقین به گمان این که او فرمانده ی آن هاست پس از شکنجه بسیار در چهارم آذرماه سال شصت و دو در سن 24 سالگی وی را به شهادت رساندند. پیکر پاک شهید پس از تشییع در شهرستان بیرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از