جمیله خضری

	زندگینامه

جمیله خضری

زندگینامه

در تاریخ 5 مرداد ماه سال 1384 در پی نا آرامی های شهرهای کردنشین عوامل غیرقانونی پژاک در داخل شهر اشنویه به سوی مامورین تیراندازی می کنند که در حین تیراندازی به سوی مامورین به طرف منزل جمیله چند گلوله شلیک و در نهایت جمیله که در حال شیردادن به کودک یک ساله خود بود، مصدوم می شود و با کمک عوامل انتظامی به بیمارستان شهر انتقال داده می شود؛ اما به علت شدت جراحات وارده جان به جان آفرین تسلیم می کند و به شهادت می رسد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زلفا خضری

	زندگینامه

زلفا خضری

زندگینامه

زلقا خضری ، فرزند عبدالرحمان ، در روز سی ام شهریور ماه سال 1350 در یک خانواده ی متدین در شهرستان « سردشت » دیده به جهان گشود . 
پدر او تعمیر کار و فروشنده ساعت ( ساعت ساز ) بود . او انسانی مومن و زحمت کش بود .
زلفا نیز از کوچکترین شهدای ترور است .
این طفل 9 ساله در سال 1357 در آن سال پر شکوه و تاریخی برای همه ملت ایران ، وارد دبستان الهام در سردشت شد .
او تا سال سوم دبستان درس خواند . و سرانجام در پایان این زندگی کوتاه در روز بیست و هشتم آذر ماه سال 1359 پدر و مادرش به همراه تنها فرزند دخترشان ، زلفا برای دیدار خانواده پدری عازم خیابان رهنما بودند که عوامل تروریست و جنایت کار ضد انقلاب اقدام به بمب گذاری کرده بودند، این خانواده در حال گذر از خیابان بودند که بمب منفجر شد ، گرچه پدر و مادر آسیبی ندیدند . اما زلفا در جریان این انفجار دچار شوک مغزی شد و در بیمارستان الوند سردشت به شهادت رسید .

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

شرافت السادات خسروی هاچه سو

	زندگینامه

شرافت السادات خسروی هاچه سو

زندگینامه

خانم شرافت السادات(سکینه) خسروی در دهمین روز تیر ماه سال 1309 در روستای هولاسو از توابع شهرستان شاهین دژ در یک خانواده متدین به دنیا آمد. 
او از همان کودکی عالم به زمان و عاشق اهل بیت بود و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که مقارن با آتش افروزی فتنه گران در منطقه به ویژه شهرستان شاهین دژ بود، جزو کسانی بود که همگان را به مقابله با آتش شرارت ضدانقلاب ترغیب و تشویق می کرد و همسر و فرزندان خود را با دعای خیر راهی مناطق عملیاتی نمود. 
هر بار که خبرهای مسرت بخشی از جبهه ها می رسید بیشتر خوشحال تر و راضی تر می شد و با شور و شوق زایدالوصفی زنان را جمع می کرد و در پشت جبهه برای رفاه رزمندگان به تهیه اقلامی نظیر خشکبار، لباس، پتو و ... اقدام می کرد. 
در کنار پیروزی رزمندگان، خبرهایی مبنی بر شهادت فرزندانش می رسید، اما او سکینه بود و خود و اطرافیانش را به سکینه بودن و صبوری دعوت می کرد. او زینبی بودن و زینبی زیستن را به خوبی درک کرده و در زندگی پیاده کرده بود. 
هر بار که شهیدی تقدیم اسلام می کرد، می گفت: «رضایم به رضای خداست و ان شاءالله خداوند این قربانی ها را از ما بپذیرد.» 
وی شاخص ترین زنان مکتب حسینی بود و 4 جگرگوشه برومندش و نیز همسر وفادارش را زینب گونه فدای مکتب امام حسین(ع) کرد و عاقبت در سفر مکه معظمه در حادثه خونین کعبه در نهم مرداد ماه سال 1366 در سن 57 سالگی به خدای کعبه لبیک گفته و به رستگاری ابدی رسید. 
مزارش در گلزار شهدای روستای هولاسو قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

معصومه خسروی زاده

	زندگینامه

معصومه خسروی زاده

زندگینامه

دوم مرداد ماه سال 1334در شهر اهواز متولد شد. پس از پایان دوره راهنمایی و اخذ دیپلم تجربی در رشته پزشک یاری و بهیاری موفق به اخذ فوق دیپلم شد و بعنوان بورسیه جذب ارتش شد و در بیمارستان ارتش در خوزستان مشغول کار شد. 
با شروع جنگ تحمیلی خدمات شایان ذکری را به مجروحین دفاع مقدس انجام می داد. او که از نوجوانی از داشتن مادر محروم بود برای خواهرها و برادرهایش مانند یک مادر بود و علاوه بررسیدگی به امور خانه و درس هایش به درس و مدرسۀ آن ها توجه ویژه ای داشت. 
خواهرش می گوید: ما مادر نداشتیم. موضوع انشای من در مدرسه، مادر بود. وقتی معصومه این را فهمید، روزی که باید انشایم را می خواندم، آمد و پشت در کلاس ایستاد. من که انشایم را می خواندم، او گریه می کرد. 
در دوران خدمت در بیمارستان با یکی از نیروهای ارتش به نام علی گودرزی آشنا می شود و ازدواج می کنند، او همچنان به خانواده و خواهرهایش توجه داشت و اجازه نمی داد جای خالی مادر را احساس کنند.
 یکبار هم به خانه مان آمد. روز تولد فرزندم بود. ما یادمان رفته بود. آمد و خانه را تزیین کرد. خودش همه چیز را برای جشن آماده کرد وبا خرج خودش یک جشن مفصل برای فرزندم گرفت. 
پس از تجاوز رژیم بعثی و اشغال خرمشهر توسط نیروهای بعثی، هر روز خبر ناراحت کننده ای از جبهه ها می رسید، و معصومه برای مداوای رزمندگان لحظه ای به خود اجازۀ استراحت نمی داد با عشق به مداوای آنان مشغول بود. 
پس از عملیات پیروز ثامن الائمه، به عنوان پرستار، همراه فرماندهان برجستۀ ارتش و سپاه در هواپیمایی که حامل پیام مهم شکست حصر آبادان برای حضرت امام بودند با همسر و فرزند دو ساله اش در تاریخ 7 مهرماه سال 1360 در سقوط هواپیما در کهریزک در سن 26 سالگی به شهادت رسیدند.
در این حادثه، فرماندهان طراز اول ارتش و سپاه از جمله سرلشکر فلاحی، سرلشکر نامجو، سردار سرلشکر کلاهدوز و سرلشکر فکوری و سردار محمد جهان آرا به شهادت رسیدند.
پیکرپاکش در گلزارشهدای بروجرد به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

فوزیه خسروی

	زندگینامه

فوزیه خسروی

زندگینامه

فوزیه در سال 1330 به دنیا آمد، کودکی اش را در مهران گذراند و در سایه ی زحمات بی دریغ خانواده بزرگ شد.
فوزیه در جمع مردم با ایمان و صمیمی زادگاهش با اسلام و فرامین این دین آسمانی آشنا گشت. وی در سنّ 30 سالگی در تیرماه سال 1360 در مهران بر اثر بمباران هوایی جان به جان آفرین تسلیم کرد و به ملکوت اعلی پرکشید. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زکیه خسروی

	زندگینامه

زکیه خسروی

زندگینامه

زکیه در سال 1348 در آغوش پرمهر خانواده ای مهربان دیده به جهان هستی گشود. روزهای کودکی اش را در صالح آباد گذراند و در سایه سار دستان زحمتکش والدینش بزرگ شد. 
زکیه 15 ساله بود که هواپیماهای رژیم بعثی بر روستای زادگاهش سایه افکند و او در تاریخ نوزدهم اسفند ماه 1363 بر اثر بمباران هوایی به شهادت رسید. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

نسترن خسروی

	زندگینامه

نسترن خسروی

زندگینامه

نسترن خسروی در هفتم مهرماه سال 1381 در شهرستان چابهار متولد شد. از اواخر سال 1382 تا مهرماه سال 1388 به دلیل انتقال پدرش به مشهد مقدس در این شهر زندگی کرد و دوران آمادگی خود را گذراند. 
پدر ایشان در مهرماه سال1388 مجددا به شهرستان چابهار منتقل گردید و نسترن در مدرسه دخترانه کشتیرانی جمهوری اسلامی مشغول به تحصیل شد. 
نسترن دختری فعال، مهربان و بسیار مهماندوست بود به طوری که زبانزد همه اقوام و دوستان و همسایگان شده بود. در کلاس ها و اردوهای مدرسه حضور فعال داشت. نسترن همراه خواهر بزرگش در کلاس های ورزشی (رشته کونگ فو) شرکت می کرد و به دریافت کمربند نارنجی نائل آمده بود. 
دخترک معصوم روز تاسوعا مورخ 24 آذرماه سال 1389 با اشتیاق فراوان مادر و خواهرش را به زیارت عاشورا برد و سپس به همراه هیئت عزاداران محبان اهل بیت(ع) اداره کل شیلات استان سیستان و بلوچستان که پدرش جزء هیئت امنای آن بود در قالب دسته عزاداری برای حضور در مسجد امام حسین(ع) شهرستان چابهار به اتفاق پدر و مادر و خواهرش وارد خیابان شدند و در نزدیکی مسجد امام حسین(ع) در اثر حادثه تروریستی عوامل استکبار بر اثر اصابت ترکش به سرش در سن 8 سالگی به درجه رفیع شهادت نائل گردید. پیکر پاکش در روز دوازدهم محرم الحرام روز دفن شهدای کربلا در میان خیل انبوه عزاداران شهرستان بشرویه و شهر ارسک تشییع و در جوار شهدای شهر ارسک آرام گرفت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

منیر خسروی

	زندگینامه

منیر خسروی

زندگینامه

منیر در روز دوازدهم بهار سال 1330 به دنیا آمد و در شهر بروجرد بزرگ شد.
چه عهد و پیمانی میانشان بود که دست در دست هم سفر به آسمانها را آغاز کردند. کانون خانواده ای که گرمایش مهرمادر بود و نوربخش این کانون محبت، پدر. خانواده ای که تکامل را در کنار هم آموخته بود و استعداد عشق و معنویت را به خلوت زیبای صبر و صلاه مزین کرده بود. بانوی گرامی منیر خسروی بنا به سنت رسول الله (ص) چشمه پرمهر و جاری زندگی را درکنار جوانی رشید و وفادار آغاز نمود، که تولد ترانه های زندگی یکی پس از دیگری بر نشاط و شور زندگیشان می افزود. پدر و مادر که خستگی شان در قهقهه کودکانه و نگاههای معصوم هفت گل زندگیشان گم می کردند به آینده ای روشن برای آنان چشم دوخته بودند. مژگان مؤمن، منظم و متعهد به اصول اسلام و حجاب، عاشق علم و شهادت. زهرا دختری آرام و مهربان و صبور و لیلا خلاصه ای از مژگان و زهرا، سه نوگل معطر، مشکلات زندگی را تحمل می کردند و به جایش در زندگی مهر می آفریدند اما تقدیر با ندایی نیکو و ملکوتی بانو منیر خسروی را به همراه همسر شهیدش (حسن کریان) و سه دختر شهیدش (مژگان، لیلا وزهرا) و سه پسر شهیدش (رضا، امیر و مهدی) به وصال یار فراخواند و آنها در حالی سفر آسمانی خویش را آغاز کردند که پسر بزرگش ناصر کریان در این وادی خراب هنوز داغ فراقشان را نجوا می کند و از دیدارهای دیروزشان و سوختن جاویدشان می گوید. 
منیر در روز سی ام اسفند ماه سال 1366 در سن 36 سالگی در بروجرد به شهادت رسید. مزارش در بهشت شهداء قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

کبری خزایی

	زندگینامه

کبری خزایی

زندگینامه

اول فروردین ماه سال 1350 به دنیا آمد. کودکی را در شهر خرم آباد سپری کرد. دارای اخلاقی شایسته و صبور بود، بدلیل این که برادر نداشت خود سعی می کرد نقش برادر را در خانواده ایفا نماید، در کارهای کشاورزی به پدر خود بسیار کمک می کرد. خدمت به دیگران را افتخار می دانست.
مقید به احکام و قوانین اسلام بود، اخلاق و رفتارش زبانزد خاص و عام شده بود و دیگران را به دوری از اخلاق ناپسند کدورت راهنمایی می کرد. 
به شهادت علاقه داشت و آرزوی ایشان رسیدن به لقای حق بود تا این که در بمباران هوایی شهر الشتر مورخ 14 بهمن ماه سال 1365 در سن 15 سالگی به درجه رفیع شهادت همان گونه که آرزو داشت رسید. 
پیکر پاکش را در گلزار شهدای شهر فیروزآباد به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

خاتون خرازی

	زندگینامه

خاتون خرازی

زندگینامه

خاتون در روز 4 فروردین ماه سال 1300 قدم به عرصه هستی نهاد و در آغوش گرم خانواده اش جای گرفت.
او روزهای کودکی را گذراند و از کوچه های نوجوانی و جوانی عبور کرد.
پس از اینکه انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به پیروزی رسید، جنگ از سوی مزدوران عراقی به میهن عزیزمان تحمیل شد. 
نیروهای بعثی که بر استفاده از عوامل شيميايي در جبهه‌هاي جنگ اكتفا نكردند، در یکی از بعدازظهرهای گرم تابستان مصادف با هفتم تیر ماه سال 1366 با فرستادن چند فروند هواپیمای عراقی سکوت شهر کوچک سردشت را شکستند و 7 بمب شیمیایی خردل را در نقاط مختلف شهر انداختند. 
خاتون که بر اثر استنشاق گاز شیمیایی مسموم شده بود سرانجام در روز 7 تیر ماه سال 1366، تسلیم رضای حق گردید و در سن 66 سالگی عروجش جاودانه شد. 
پیکر پاک و مطهرش در گلزار شهدای سردشت واقع در آذربایجان غربی به خاک سپرده شد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از