حسین قبادوز

حسین قبادوز

زندگینامه

حسین در یک خانواده ی مذهبی دراصفهان دیده به جهان گشود.
دوران ابتدایی وراهنمایی و دبیرستان را همانند دیگر همردیفانش طی کرد. قبل از پیروزی انقلاب اقدام به تشکیل کلاس قرآن در منزل کرد.
بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به عضویت کمیته انقلاب اسلامی در آمد و در جهت ارشاد دیگران گام های موثری برداشت از جمله موفق شد چند نفری که از هواداران منافقین بودند را در مسیر اسلام قرار دهد. به طوری که بعد از شهادت حسین یکی ازآنان رهسپارجبهه های حق علیه باطل شد.
سرانجام حسین قبادوز در تاریخ 5/7/1360 توسط منافقین کوردل به شهادت رسید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حسین اصغر قانع گلیان

حسین اصغر قانع گلیان

زندگینامه

حسين اصغر قانع گليان در بیست و نهم اسفند ماه سال 1338 در خانواده اي مذهبي در روستاي گليان از توابع شهرستان شيروان پا به عرصه وجود گذاشت. تحصيلاتش را در حالي كه از نعمت پدر محروم شده بود با موفقيت كامل دنبال كرد و استعداد فوق العاده او سبب شد تا پايه هاي تحصيلي دوم و سوم را در يك سال بگذراند.
در همان زمان كتابخانه اي در روستاي زادگاهش تأسيس نمود و كتاب هاي مورد نياز را از شهر به روستا آورد. جهت ادامه تحصيل به شيروان نقل مكان كرد. در كنار تحصيل، فعاليت هاي اجتماعي هم داشت كه اين امر باعث شد از طرف مسئولين مدرسه مورد توبيخ و ضرب و شتم قرار بگيرد و براي ادامه تحصيل راهي مشهد شود. تشكيل جلسات مخفي، انجام مأموريت هاي حساس، حاصل مدت زمان اقامت او در مشهد بود كه در نهايت باعث دستگيري وي در سال 1354 گرديد. 
قانع با پيروزي انقلاب ابتدا در كميته مشغول شده و سپس به سپاه پيوست. حسين در سال 1360 ازدواج نمود و با وجود فعاليت هاي مبارزاتي خود در سال 1362 در رشته تاريخ دانشكده فردوسي مشهد نيز پذيرفته شد و هم زمان در سمت داديار ناظر زندان دادسراي انقلاب اسلامي ارتش نيز انجام وظيفه مي نمود و رسيدگي به امور زندانيان را به عنوان بخشي از اوقات پربركت خود قرار داده بود. 
پرداختن به انقلاب، دانشجو بودن و كار كردن برايش چيزي جز ايفاي مسئوليت اسلامي و تعهد اجتماعي نبود و در يك كلام در حد يك جوان معمولي بعد از انقلاب مانند يك بسيجي ساده در خدمت انقلاب بود و در اندك مدتی رابطه بسيار صميمي با زندانيان برقرار كرده بود. 
قانع پنج سال پاياني عمر خود را به صورت شبانه روزي در خدمت زندان گروهكي صرف نمود و چند ماه پاياني عمرش را از سوي اداره كل زندان ها و اقدامات تأميني و تربيتي خراسان، رياست زندان مركزي مشهد و سپس مسئوليت اجراي احكام دادسرا را عهده دار بود تا اين كه سرانجام پس از سال ها فعاليت و انجام وظيفه در سمت هاي مختلف، در روز دوازدهم دي ماه سال 1365 با تير نفاق منافقین كوردل در مشهد در سن 27 سالگی به شهادت رسيد. 
مزار پاکش در گلزار شهدای روستای گلیان واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی قانع عبادی استاد

علی قانع عبادی استاد

زندگینامه

علی در اولین روز از تیر ماه سال ۱۳۱۸ در شهرستان مشهد به دنیا آمد. ۸ ساله بود که پدرش را از دست داد و سرپرستی اش را برادرش بر عهده گرفت. او از همان زمان کودکی مجبور شد در کنار درس کار کند. تحصیلاتش را به خاطر مشکلات و محدودیت هایش فقط تا کلاس نهم دبیرستان ادامه داد. پس از پایان دوران سربازی به استخدام گروه صنعتی بهشهر درآمد و در سال ۱۳۴۴ تشکیل خانواده داد و صاحب 4 فرزند گردید.
اگر چه از عزیمت به جبهه محروم ماند لیکن در پشت جبهه تلاش چشم گیر داشت و به خانواده رزمندگان رسیدگی می کرد.
صبح روز دهم آبان سال 1361 دو نفر از تروریست ها با شناسایی قبلی به مغازه خرازی وی واقع در تهران حمله می کنند و او را به جرم حزب اللهی بودن با شلیک گلوله در سن 43 سالگی به شهادت می رسانند.
مزار پاک و مطهرش در بهشت زهرا(س) قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی(آیت الله)

سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی(آیت الله)

زندگینامه

سید محمد علی فرزند حاج میرزا باقر قاضی طباطبایی، ششم جمادی الاول سال 1331ه.ق( 1292ه.ش) در شهر تبریز متولد شد و در دامان پر مهر مادری که از تربیت یافتگان مکتب اسلام بود، پرورش یافت. او تحصیلات مقدماتی را تحت نظر میرزا محمدحسین و میرزا اسدالله قاضی طباطبایی گذراند و در شانزده سالگی به همراه پدرش ابتدا به تهران و سپس به مشهد تبعید شد. در سال 1359 ه.ق(1319ه.ش) برای تکمیل مبانی علمی و مسلح شدن به سلاح علم و ایمان برای مبارزه با طاغوتیان راهی شهر مقدس قم شد و در سال 1369 ه.ق (ده سال بعد) در ادامه تلاش های علمی اش به نجف اشرف عزیمت کرد. او که در قم با امام خمینی (ره) آشنا و شیفته شخصیت برجسته ایشان شده بود، با شروع دوره جدید مبارزات به رهبری آن حضرت به عنوان یکی از ارکان مبارزه، رهبری مردم غیور آذربایجان را عهده دار شد. و سرانجام در سال 1348 به زنجان تبعید گشت. پس از چهار ماه به تبریز بازگشت و آن جا را به سنگری مستحکم برای دفاع از حریم اسلام تبدیل کرد. منزل آیت الله قاضی طباطبایی همواره پناهگاهی امن برای مبارزات، جوانان و مجروحان بود. قیام قهرمانانه مردم تبریز در 29 بهمن ماه 1356 نیز با هدایت های این شخصیت عظیم صورت گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در مرداد ماه 1358 طی حکمی از سوی امام خمینی (ره) به عنوان نماینده تام الاختیار و امام جمعه تبریز منصوب گردید. نماز عید قربان سال 1358 به امامت آیت الله قاضی طباطبایی اقامه شد و شب هنگام منافقین سیه دل، این عاشق خدا و مجاهدنستوه را قربانی کردند و ملتی را به داغ نشاندند.
روحش شاد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زهرا کردی

زهرا کردی

زندگینامه

زهرا در سال 1330 در روستای حیدرآباد دامغان متولد شد. کودکی را در روستای زادگاهش سپری کرد و در نزد خانواده با فرامین دین اسلام آشنا شد.
سال ها گذشت و زهرا در 20 سالگی سنت نبی اکرم (ص) را ارج نهاد و با مردی پارسا ازدواج کرد. ظلم و جور رژیم پهلوی باعث شد او نیز همراه خیل کثیر تظاهرکنندگان به خیابان ها رفته و فریاد مرگ بر شاه سر دهد. سرانجام این بانوی شجاع در 31 سالگی در تاریخ 25/2/1361 زمانی که منافقین حجت الاسلام حسینی و کافی ائمه جماعت خیابان آذربایجان تهران را ترور نمودند اعتراض کرد و فریاد زینب گونه اش با رگبار منافقین خاموش شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

جعفر کرابی

جعفر کرابی

زندگینامه

در 7 مهر ماه سال ۱۳۴۰ در روستای کراب از شهرستان سبزوار در خانه کشاورزی مومن که از سال های پیش در خفقان آریا مهری دارای رساله ی امام خمینی(ره) و از مقلدین او بودند متولد شد. نشانه هایی از مقاومت و پایداری در حرکات و اعمال جعفر مشاهده می شد، زیرا در همان اوایل کودکی در هوای نسبتاً سرد و در میان حیرت دوستان، خود را در آب غوطه ور می ساخت و درس مقاومت را به هم کیشان و بزرگان می آموخت.
دوران ابتدایی را در زادگاهش کرّاب گذراند و سپس برای ادامه ی تحصیل راهی سبزوار گردید، در خانه ی کوچک اجاره ای به همراه دیگر برادر خود، شهید محمدعلی که او نیز محصل بود به گذران زندگی مشغول شدند. به گفته ی بسیاری از دوستان و آشنایان و همکلاسی ها، او از هوش فوق العاده ای برخوردار بود، زیرا همه ی دوستان متفق القول می گفتند ما هیچ گاه ندیدیم که جعفر بیرون از کلاس درس بخواند یا نمره کمی بگیرد و این ها نشان دهنده ی هوش سرشار او بود که همان درس سر کلاس برایش کافی بوده است. 
او ضمن تحصیل، تعطیلات نوروزی و تابستان را به همراه برادران در امر کشاورزی به یاری پدر می پرداخت و هم چون یک دهقان در مزارع فعالیت می نمود. دوره ی راهنمایی را در مدرسه ی شهید مشکانی با موفقیت گذراند و وارد دبیرستان شبانه اسرار شد. از این زمان بود که در رفتار و کردارش حال و هوای دیگری مشاهده می شد که کمتر کسی علت آن را می فهمید. به طوری که بعد از یک سال تحصیل در دبیرستان، مدتی ترک تحصیل نمود و این عمل او باعث مخالفت خانواده شد و با تحت فشار قرار دادن، پذیرفت که به درسش در یکی از دبیرستان های تهران ادامه دهد. 
در به جا آوردن نماز به خصوص نماز جمعه کوشش لازم را به عمل می آورد و همچنین یکی از افراد پَرو پا قرص برای تشکیل جلسات، هیئت قرائت قرآن و دعای ندبه بود که توسط کرابی های ساکن ده و مقیم مشهد برگزار می شد. 
فعالیت های او در رابطه با انقلاب از سال 1356 شروع شد، ظاهری آرام اما فعال داشت. هم زمان با دوران انقلاب به کار آهنگری پرداخت و ضمن آن از جلسات در مساجد، تکایا و سخنرانان افراد انقلابی غافل نبود. در توزیع نوار و اعلامیه های امام و نوار دیگر سخنرانان مذهبی نقش فعال داشت با شروع اعتصابات در سال 1357 به زادگاهش کراب بازگشت. در بسیج کردن اهالی ده و روستاهای اطراف کوششی چشم گیر داشت. در تمامی راه پیمایی های سبزوار شرکت می نمود. به خصوص روزهایی که احساس خطر می شد و احتمال هجوم عوامل رژیم به صف راه پیمایان می شد به اتفاق عده ای از دوستان غسل شهادت می نمودند. وقتی در خانواده که کوچکترین پسر بود، گفته می شد که ما بزرگترها برای تظاهرات به شهر می رویم نیازی نیست تو بیایی در جواب می گفت:« هر کس وظیفه ای دارد که باید خود انجام بدهد.» 
با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام کبیر دوباره مدارس باز و کارها از سر گرفته شد. جعفر نیز آموختن علم را ادامه داد. در این زمان بود که مقام پرستان و مزد بگیران اجنبی فعالیت خود را شروع نمودند و خلقی های ضد خلق بساط خود را در کنار خیابان پهن نمودند. بحث های خیابانی رونق گرفت و نیروهای انقلابی وظیفه خود می دیدند، کوردلان را رسوا نمایند و از آن جمله شهید جعفر. بارها اتفاق می افتاد کلاس خود را رها نموده و تا نیمه های شب در کنار مدارس، مساجد و خیابان ها به سختی از امام و انقلاب دفاع نموده و خلقی ها را در حد توان رسوا نموده و راه انحرافی شان را به مردم معرفی می کرد و هنگام داغی بازار و بحث های خیابانی چه بسیار شب ها که از خور و خوراک فراموش می کرد، به جدال و بحث با منافقین می پرداخت. 
با فراهم شدن تشکیلات انجمن اسلامی دانش آموزان با این نهاد همکاری بسیار می نمود و در انتخابات در معرفی کاندیداهای صالح و انقلابی خط امام از جان مایه می گذاشت و در مقابل جیره خواران مزدور سرسختانه مبارزه می نمود به طوری که به تنهایی در مقابل نفوذ منافقین دبیرستان اسرار که پایگاه و قرارگاه اصلی شان بود، می ایستاد و تمامی فعالیت های روزانه آنان را در شب که همزمان با تحصیلش بود خنثی می کرد. 
تابستان 1359 مجدداً به تهران رفته برای خدمت در سپاه پاسداران، تا یکی از نهادهای انقلابی به ادامه فعالیت بپردازد. با شروع جنگ ایران و عراق در همان ابتدا به اتفاق عده ای از داوطلبان مردمی به سرپرستی حجت الاسلام هادی غفاری راهی اهواز شده از آنجا طی نامه ای خواستار کسب رضایت پدر و مادر شد. 
بعد از این ماموریت به تهران برگشته با معرفی نامه هایی که از سپاه پاسداران و انجمن اسلامی دانش آموزان دریافت نموده بود در سپاه تهران پذیرفته شد و آن گاه تلاش خود را برای معرفی نمودن برادر بزرگترش شهید محمدعلی در سپاه تهران نمود و پس از مدتی برادر خود را نیز هم لباس خود یافت و با پوشیدن لباس و آرم سپاه بر تن خود و برادر، دیگر در پوست خود نمی گنجید.
بعد از دوره ی آموزشی به بخش تبلیغات سپاه منطقه جنوب تهران ، راه آهن معرفی می شود و سپس در ناحیه ی رباط کریم تهران به ادامه ی فعالیت می پردازد و همزمان با معرفی کاندیدایی حجت الاسلام خامنه ای برای ریاست جمهوری و شکسته شدن حصر آبادان در سن ۲۰ سالگی همچون علی اکبر حسین در تاریخ 6 مهر ماه سال 1360 نشانه و هدف منافقین قرار می گیرد و بدین گونه به حسین و حسینیان لبیک گویان ملحق می شود و ادامه راه را به برادر همرزم خود محمد علی کرابی واگذار می نماید که او نیز بعد از شش ماه تحمل دوری در عملیات فتح المبین رقابیه ندای هل من ناصر حسین زمان را لبیک گفته و به لقاءالله می پیوندد. 
آرامستان روستای کراب جایگاه زیارت جسم پاک این شهید بزرگوار است. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد کچوئی

محمد کچوئی

زندگینامه

در سال 1329 و در خانواده ای محروم از روستای حاجی آباد قم، محمد چشم به جها ن گشود. او هم زمان با تحصیل علم، برای کمک به خانواده اش مشغول به کار شد و در کارگاه صحافی با محمد بخارایی که از مبارزین گروه مؤتلفه اسلامی بود، آشنا شد. شخصیت فکری و سیا سی اش در در جلسات درس مبارزینی چون: آیت الله خامنه ای، شهید مظلوم بهشتی و استاد مطهری شکل گرفت و در اوج خفقان ستمشاهی- سال های 51-1350- دستگیر و راهی زندان شد. پس از آزادی به مبارزات خود انسجام بیشتری بخشید و در سال 1353 مجدداً دستگیر و به حبس ابد محکوم گردید. اما در سال 1356 به لطف خداوند و تلاش همرزمان از زندان رهایی یافت. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، محمد مسئولیت بازسازی و سرپرستی زندان اوین را برعهده گرفت و مشغول به خدمت شد. او ازآغاز جنگ تحمیلی، مدت ها در جبهه بی تاب شهادت بود، اما خواست پروردگار دراین بود که شاهین شهادت در پشت جبهه ها و به دست منافقین بردوشش بنشیند. و او که همواره در پی اصلاح خطاکاران بود در هشتم تیر ماه سال 1360 در حالی که از فراق بهشتی و یارانش می سوخت به شهادت رسید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدعباس قاضی نقیبی

سیدعباس قاضی نقیبی

زندگینامه

سال 1337 بود که کودکی زیبا و مهربان دیده به جهان هستی گشود، پدر نامش را سیدعباس گذارد و از خدا خواست فرزندش سالم و صالح بماند. سال ها گذشت و سید آن چنان تربیت یافت که هیچ گاه در مقابل ظلم سر تعظیم فرود نیاورد. 
فقر حاکم بر جمع خانواده باعث شد شب و روز کار کند تا بتواند خرج خانواده خود را تهیه کند. با اوج گیری انقلاب کار را رها کرد و به پخش اعلامیه های امام و نوشتن شعار بر روی دیوار می پرداخت. 
با پیروزی انقلاب در روز 22 بهمن وارد کمیته انقلاب اسلامی شد و به مادر سفارش کرد:« مادر من در این راه که قدم گذاشتم اگر شهید شدم برایم گریه نکنید و لباس سیاه نپوشید. مادر باید افتخار کنی که چنین فرزندی را در دامن خود پرورش دادی که حاضر است در راه اسلام و خدا از همه چیز خود بگذرد. مادر مگر خون من با ارزش تر از خون جد بزرگوارم حسین است». 
سیدعباس قاضی نقیبی سرانجام در تاریخ 12/1/1359 به هنگام تحویل گرفتن پست خود در آبیک قزوین در سن 22 سالگی با خون سرخش شجره طیبه انقلاب را بارورتر نمود و توسط منافقین به شهادت رسید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

رحیم علی قاسم پور

رحیم علی قاسم پور

زندگینامه

رحيم‌علي در روز دوازدهم آبان ماه 1323 در شهرستان سراب متولد شد. پس از اين که هفت ساله شد تحصيلات خود را در مقطع ابتدايي آغاز نمود. در آن زمان به همراه خانواده‌اش به تهران آمد و در کنار تحصيل به شغل کارگري مشغول شد. 
در آغاز سن جواني، به همراه شريکش بنگاهي را داير کرد و در سن 25 سالگي به دختر يکي از آشنايان وصلت کرد. وي به دليل انجام کار به يکي از شهرهاي شمالي کشور عزيمت کرد. اما در اواخر سال 1356 بار ديگر به تهران بازگشت در اين زمان پدرش را از دست داد و مسئوليت خانواده پدري نيز به دوش وي افتاد. 
با اوج‌گيري تظاهرات مردمي به زخمي‌ها و مصدومين کمک مي‌کرد تا اين‌که انقلاب به پيروزي رسيد. 
او که براي خدمت به انقلاب و مردم به سپاه پاسداران پيوسته بود جهت انجام مأموريت به شهرهاي مختلف سفر مي‌کرد. سرانجام در روز 7 دي ماه 1365 در حالي که 42 سال داشت در پادگان شهيد بهشتي تهران بر اثر انفجار موشک توسط منافقين و برخورد موج انفجار به مقام رفيع شهادت رسيد. 
مزارش در شماره 16 رديف 57 قطعه 53 بهشت زهرا(س) قرار دارد. 
از او 5 فرزند به يادگار ماند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

فریدون قاسم زاده حسینی شاکلوهی

فریدون قاسم زاده حسینی شاکلوهی

زندگینامه

فریدون قاسم زاده حسینی شالکوهی در بیست و هفتم مرداد ماه سال 1344 در تهران به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی داشت. فریدون مجرد و در تهران ساکن بود. وی سرانجام در هشتم دی ماه سال 1360 در شهر خود تهران توسط عناصر تروریستی سازمان مجاهدین خلق مورد سوء قصد واقع شد و در سن 16 سالگی به شهادت رسید. 
مزار پاک و مطهرش در بهشت زهرا(س) واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از