جهان بخش حمزه نژادارشاد

جهان بخش حمزه نژادارشاد

زندگینامه

جهانبخش در بيست و سوم دي 1323، در شهرستان تهران ديده به جهان گشود. پدرش علي و مادرش بدري نام داشت. 
تا پايان دوره کارشناسي در رشته الکتروتکنيک درس خواند. نماينده مجلس بود. سال 1348 ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. 
هفتم تير 1360، سانحه بمب‌گذاري دفتر حزب جمهوري اسلامي توسط عوامل سازمان مجاهدين خلق (منافقين) در سن 37 سالگي به شهادت رسيد. 
پيکر وي را در بهشت زهراي زادگاهش به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 رمضان حمزه ای

رمضان حمزه ای

زندگینامه

رمضان روز بیستم فروردین ماه سال 1337 در جمع گرم خانواده ای مهربان و مذهبی در شهرستان زیبای آبادان متولد شد. سال های پرنشاط کودکی را در دامان پر مهر مادر و زیر سایه لطف پدر گذراند و از سرچشمه زلال احکام اسلامی سیراب گشت. تحصیلات خود را از دبستان محل زندگی آغاز نمود و تا اخذ مدرک فوق دیپلم ادامه داد. با شروع انقلاب اسلامی رمضان او که با مطالعه کتب دکتر شریعتی و آیت الله مطهری نگاه تازه ای نسبت به اطراف خود یافته بود، همچون سایر جوانان پرشور این مرز و بوم به سیل خروشان امت پیوست تا سهم کوچکی در براندازی حکومت سیاه شاهنشاهی داشته باشد. پس از پیروزی انقلاب به عضویت سپاه پاسداران درآمد و با شروع تجاوز وحشیانه رژیم بعث به خاکهای میهن اسلامی رمضان به صف رزمندگان اسلام پیوست. جبهه های جنوب شاهد سه ماه حضور خالصانه و عاشقانه او بودند. سرانجام او که همواره یاری دهنده مظلومان بود مورد خشم منافقین کوردل واقع شد و هنگام بازگشت از جبهه در منطقه آزادگان هدف گلوله قرار گرفت و پس از ده روز معالجه در بیمارستان تهران روز بیست و نهم آذرماه سال 1362 روح پاکش قفس تن را شکست و در سن 25 سالگی به سوی عرش اعلی پر گشود.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد حکم آبادی

محمد حکم آبادی

زندگینامه

محمد در 20 آذر ماه سال 1343 در خراسان به دنیا آمد و با قدوم مبارکش چشم و چراغ خانه شد. 
علاقه پدر و مادرش به وی بر آن شد تا الفبای کودکی را با محبت به ائمه اطهار (ع) آموخته و درس مردانگی را پیشه راه خویش سازد. با شروع حرکت‌هاي انقلابي مردم غيور ايران به جرگه یاران امام خمینی (ره) پیوست و در پیروزی انقلاب اسلامی نقش بسزایی داشت. 
پس از مدتی جنگ از سوی عراق به کشور عزیزمان تحمیل شد؛ او نیز به منظور پاسداری از کیان ایران اسلامی به خدمت مقدس سربازی رفت تا از مرزهای کشور عزیزمان دفاع نماید. 
در این میان گروهک‌های تروریستی منافقین که طی اعمال جنایتکارانه خود هیچ برگی از تقویم انقلاب اسلامی را از ترور مردم بی گناه خالی نگذاشته بودند در تاریخ 1 آذر ماه سال 1363 در منطقه بانه طی عملیات مسلحانه وی را در سن 20 سالگی به شهادت رساندند. 
پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه در بهشت رضا(ع) واقع در خراسان به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حسن حقیقی

حسن حقیقی

زندگینامه

حسن حقیقی فرزند محمد در سال 1326 در شهرستان گلپایگان و در خانواده ای متدیّن دیده به جهان گشود و در محیط مذهبی خانواده با اسلام پیوندی ناگسستنی برقرار کرد و تحصیلات خود را تا نهم دبیرستان در زادگاهش ادامه داد و به علت وجود مشکلات تحصیلی در روستاها مجبور به ترک تحصیل شد و برای استخدام در ژاندارمری وقت به تهران آمد. 
در جریان انقلاب نیز جرو مبارزین علیه رژیم بود. پس از پیروزی انقلاب، به پاسداری در مسجدالنبی نارمک پرداخت و به سبب توانایی های فراوان و صداقتی که در کارهای او بود، به سرپرستی پاسداران همان مسجد انتخاب گردید. به دنبال تأسیس دایره ی مبارزه با مواد مخدر از سوی حجت الاسلام خلخالی به سمت سرپرستی دایره ی مبارزه با مواد مخدر شرق تهران منسوب گردید و این مسئولیت را با لیاقت و کاردانی های شایسته ای عهده دار بود. 
پس از آغاز جنگ تحمیلی با حضور مستمر در جبهه ها و هم چنین اعزام نیرو و تحویل هدایای امت ایثارگر به جبهه نقش موثری داشت. سپس به دنبال تأیید از سوی حجت الاسلام مهدوی کنی به علت سوابق و توانایی هایش به مسئولیت تشکیل و سازماندهی نیروی ذخیره کمیته انقلاب اسلامی تهران برگزیده و به دنبال آن مسجد آل محمد (ص) را نیز به عنوان ستاد انتخاب و از آن زمان فعالیتش در مسجد آل محمد (ص) آغاز گردید و در این مسئولیت نیز هم چون سایر فعالیت ها توانست منشأ خدمات و تأثیرات فراوانی گردد. 
فعالیت های گسترده ی حقیقی باعث گردید تا دشمنان قسم خورده ی اسلام چندین بار قصد ترور ایشان را کنند و او علی رغم همه ی خطراتی که تهدیدش می کرد، هم چنان به فعالیت هایش ادامه می داد و لحظه ای از پای ننشست. در اواخر عمر، احساس عمیقی به او دست داده بود و یقین داشت به زودی شهید خواهد شد. در تاریخ 18/3/1361 در شب نیمه شعبان از سفری که به جمکران قم رفته بود، نیمه هاش به منزل بازگشت و پس از اقامه ی نماز صبح مختصری به استراحت پرداخت. حدود ساعت هفت صبح سه نفر از منافقین به درب منزل وی آمده و خود را از همکاران و مأمورین نظامی معرفی می کنند و به محض این که او به درب منزل می آید، او را در کنار چهار فرزند و همسرش آماج گلوله های خود قرار داده و هراسان می گریزند و به این ترتیب لاله ی خونین دیگری به گلستان شهیدان ایران اضافه می گردد. 
پیکر پاک و مطهر این عزیز 35 ساله در بهشت زهرا در قطعه ی 26- ردیف 3، شماره ی 21 به خاک سپرده شد. 
روحش شاد باد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

غلام حسین حقانی(حجت السلام)

غلام حسین حقانی(حجت السلام)

زندگینامه

غلام‌حسین حقانی در سال 1320 در شهر مذهبی قم و در خانواده ای روحانی، پا به عرصه وجود نهاد.
پدر بزرگوارش "حجت الاسلام حقانی"، در زمره علمای بزرگ و مبارز جنوب تهران به شمار می رفت. 
غلامحسین، کودکی بیش نبود که به همراه خانواده به تهران آمد و در منزلی قدیمی و کوچک، حوالی خیابان «دروازه غار» سکنی گزید. با پایان یافتن دوره دبیرستان، به دلیل علاقه فراوان به تحصیلات مذهبی، مدت 2 سال به فراگیری مقدمات این علوم پرداخته، سپس در سال 1335، با موافقت پدر، به زادگاه خود رفت و از فیض حضور اساتید بزرگ مذهبی همچون مرحوم «آیت الله داماد»، « آیت الله شاهرودی» و «آیت الله حائری»، بهره های فراوانی کسب کرد و همزمان با شب میلاد مادر دو عالم،" فاطمه زهرا (س) "ملبس به جامه روحانیت گشت. او که از همان دوران طلبگی، دوستدار واقعی " امام خمینی (ره)" بود، سالیان متوالی در حوزه درس ایشان شرکت نمود.
سال 1342آغاز مبارزات گسترده او، بر علیه حکومت فاسد ستمشاهی بود و چندین مرتبه، توسط مزدوران رژیم، دستگیر و روانه زندان گشت. پس از ورود امام به ایران، با پذیرفتن بعضی مسئولیتها، به ادای وظیفه پرداخت. همزمان با اسفند ماه سال 1357 از سوی امام، مسئولیت رسیدگی به وضعیت استان هرمزگان، به وی واگذار گردید که در حل مشکلات منطقه از هیچ کوششی فرو گذار نکرد. وی در اولین دوره مجلس شورای اسلامی به نمایندگی مردم بندرعباس برگزیده شد. "حجت الاسلام حقانی "به عنوان یار باوفای انقلاب، در کنار جمعی از یاران و همرزمان، با کوله باری از مبارزه و خدمت در مکتب اسلام، هنگام انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی در تاریخ 7/4/1360 در سن40 سالگی ، به دیدار آفریدگار نائل آمده و در سایه رحمت واسعه الهی آرام گرفت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی اکبر حسین بیگی

علی اکبر حسین بیگی

زندگینامه

در روز پنجم تیر ماه سال 1341 در خانواده ای مومن و متعهد در کن دیده به جهان گشود و در دامان آنها پرورش یافت. 
تحصیلات ابتدایی را با موفقیت پشت سر نهاد و به دبیرستان راه یافت و شاگردی کوشا و مصمم بود. از اوایل زندگی به فرا گرفتن علوم و مسائل مذهبی علاقه ای بسزا داشت. وجودش انباشته از ایمان، مهربانی و اخلاص بود. به دلجوئی از بیماران و دستگیری از محرومین اهمیتی فراوان می داد و از هر فرصتی برای عیادت بیماران و یا کمک به خانواده های محروم استفاده می کرد. 
به شعائر اسلامی مقید و پایبند بود و در جلسات مذهبی شرکت می جست و تا آنجا که امکان داشت نماز را به جماعت می خواند. در دوران پیروزی انقلاب اسلامی همچون دیگر جوانان حزب اللهی در تظاهرات و راهپیمایی ها فعالانه شرکت جست و سهم بسزائی در برانگیختن دوستانش به عهده داشت و در هدایت آنها می کوشید. 
پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در حین ادامه تحصیل بر فعالیت های مذهبی اش افزود و با خلوص نیت در دعای کمیل و نماز جمعه شرکت می کرد. در لبیک به فرمان امام بزرگوار به بسیج پیوست و به حراست از ثمرات انقلاب پرداخت. از جمله آرزوهای او آن بود که شبی را به نگهبانی از بیت امام به صبح رساند و بالاخره به این آرزو نیز رسید. 
پس از آغاز جنگ تحمیلی برای شرکت در این جهاد مقدس اشتیاقی فراوان داشت و از همین رو در ستاد جنگ های نامنظم شهید چمران ثبت نام کرد و شروع به فراگیری تعلیمات لازم را نمود و در همین دوران با صرفه جویی و تلاش فراوان مقارن انتخابات ریاست جمهوری، حسین بیگی به اتفاق دو تن از برادران دینی اش جهت تداوم بخشیدن به حاکمیت نیروهای خط امام به نصب پوسترهای تبلیغاتی ریاست جمهوری اسلامی حجة الاسلام خامنه ای پرداختند. 
در روز جمعه 3 مهر 1360 این سه در حالی که مشغول نصب پوسترهای فوق بودند، هدف رگبار گلوله های سه نفر از تروریست های منافق قرار گرفتند و در عنفوان جوانی در خون پاک خویش در غلطیدند. در این جنایت، علی اکبر حسین بیگی 19 ساله، شهید ابوالفضل علی اکبری 17 ساله و شهید محمدرضا الله داد 18 ساله به فیض عظیم شهادت نائل آمدند و همانگونه که در زندگی کوتاه اما پرثمرشان در کنار یکدیگر راه اسلام را پوئیده بودند، در کنار هم به ملکوت اعلی پیوستند. 
پیکر پاک علی اکبر را در امامزاده کابل حسین کن به خاک سپردند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدمحسن حسینی

سیدمحسن حسینی

زندگینامه

سیدمحسن حسینی در اول اردیبهشت ماه سال 1337 در شهر مقدس قم، شهر خون و قیام، در دامان خانواده ای روحانی دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش آغاز نمود و تحت توجهات پدر گرامیش که از روحانیون ارجمند حوزه علمیه قم بودند با مسائل شرعی و مذهبی آشنا شد و عشق به اسلام و فداکاری در راه دین در دل و جانش ریشه گرفت. از نوجوانی با مجله " مکتب اسلام " همکاری نزدیک داشت و اوقات خود را به مطالعه کتب مذهبی می گذراند. پس از مدتی به همراه پدر به تهران عزیمت نمود و در غرب تهران ساکن گردید. 
پدر بزرگوارش در یکی از مساجد غرب تهران به سمت امام جماعت در خدمت مسلمین بود و او نیز به همراه پدر در مسجد فعالیت می نمود و در همین حال تحصیلات متوسطه خویش را در دبیرستان های ستارخان و دکتر هوشیار ادامه می داد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه به سربازی رفت و به هنگام اوج گیری نهضت شکوهمند اسلامی و به فرمان پیشوایش امام خمینی، پادگان را ترک و به صفوف خروشان انقلاب پیوست و همگام با سایر امت مسلمان در راهپیمایی ها و تظاهرات فعالانه شرکت جست. 
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همانند سایر جوانان مومن و متعهد به پاسداری در مساجد پرداخت و خلوص نیت همه وجودش را در خدمت اسلام قرار داد. به امام امت عشقی وافر داشت و مقلدی صدیق بود. در اواخر شهریور 1360 جهت خدمت در پلیس قضایی، این میراث ارزنده شهید بهشتی، یک دوره 3 ماهه رزمی-ایدئولوژیکی را گذراند و در دادگستری به عنوان عضو پلیس قضایی به خدمت مشغول شد. مهربان، با محبت، متین و افتاده بود و بخوبی از ارزش عهدی که با خدای خویش بسته بود آگاهی داشت و می دانست در راهی قدم گذاشته است که فداکاری و ایثار و از خودگذشتگی طلب می کند و آماده بود تا هرآنچه دارد را در طبق اخلاص قرار دهد. 
در صبحگاه روز بیست و ششم بهمن 1360 حسینی طبق معمول هر روزه جهت رفتن به محل کار از منزل خارج می گردد و سوار بر موتورسیکلت چندصد متری از منزل دور می شود. دو نفر از تروریست های منافق که ملبس به لباس پاسداری بودند، با همین پوشش به وی ایست می دهند و از او کارت شناسایی می خواهند. او کارت عضویت در پلیس قضایی را نشان می دهد و لحظه ای بعد توسط گلوله منافقین جنایتکار در خون پاک خویش غوطه می خورد و گل سرخ دیگری از بوستان اسلام پرپر می شود. 
وی در سن 23 سالگی آسمانی شد و در بهشت زهرا(س) آرام گرفت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مجتبی حسینی

مجتبی حسینی

زندگینامه

سیدمجتبی حسینی در روز هفتم خردادماه سال 1330 در خانواده ای فقیر و متدیّن در روستای ریحان از توابع شهرستان خمین به دنیا آمد. از همان دوران نوجوانی و جوانی ضمن رعایت اصول اخلاقی، نسبت به حقوق دیگران و برپایی نماز بسیار مقید و جدی بود. بعد از گذراندن دوران تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در رشته ی علوم تجربی به خدمت سربازی رفت و به علت فعالیت های سیاسی و ضد رژیم دستگیر و پس از مدتی آزاد شد و بعد از خدمت سربازی ابتدا به استخدام آموزش و پرورش و پس از مدتی به استخدام پست شهرستان خمین درآمد. در این زمان به علت فعالیت های سیاسی مورد تعقیب قرار گرفت و پس از آن که مدتی متواری بود، دستگیر و زندانی شد و بعد از مدتی آزاد شد. 
با اوج گرفتن انقلاب شکوهنمد اسلامی، با تمام توان به میدان آمد و از هیچ کوششی برای پیروزی انقلاب اسلامی دریغ نکرد و بعد از به ثمر رسیدن درخت اسلام نسبت به تشکیل کمیته ی انقلاب اسلامی و سپس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به اتفاق تعدادی از افراد متعهّد اقدام کرد و به جهت درک دقیق و فهم عمیقی که داشت، از همان اول با گروهک ملحد منافقان به مخالفت پرخاست و با آنان – شدیداً – برخورد پیدا کرد. 
بارها به وسیله ی نامه و تلفن از ناحیه ی منافقان تهدید شد؛ حتی با آن ها به برخوردهای رو در رو رسید. اما هیچ گاه توجهی به این تهدیدات و برخوردها نکرد. تا این که بالاخره با یک توطئه ی حساب شده در زمان برگزاری انتخابات شورای اسلامی، در تاریخ 19/7/1358 قلب مالامال از عشق به خدای او آماج تیرهای ناجوانمردانه ی این از خدا بی خبران مزدور قرار گرفت و در سنّ 28 سالگی در خمین به شهادت رسید. 
از او دو یادگار – یک دختر و یک پسر – باقی مانده است. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حسین حسینیان

حسین حسینیان

زندگینامه

در سال 1342 در خانواده ای مستضعف و متدیّن چشم به جهان گشود. از کودکی با عشق و علاقه ای که به سرور شهیدان حسین ابن علی (ع) داشت، چون دیگر مومنین در تمام مراسم عزاداری خدمت می کرد و برای فرا گرفتن علوم اسلامی عاشقانه قدم برمی داشت. تحصیلات ابتدایی را علی رغم محدودیت های ناشی از فقر مادی با موفقیت پشت سر گذاشت و شاگردی کوشا و بااستعداد بود. نهضت توفنده ی امت مسلمان او را نیز هم چون سایر جوانان و نوجوانان متعهد به سوی خود کشید و فعالانه به مبارزه علیه رژیم ستم شاهی رو آورد. 
در اردیبهشت 1357 هنگام پخش اعلامیه های امام توسط ساواک دستگیر و زندانی شد اما توانست با مهارت خاصی عمال رژیم شاه را فریب داده و از زندان خارج شود و به مبارزه ی خود با شدتی بیشتر ادامه دهد. او که راهش را یافته بود، بدون ترس و بیم، اکثر شب ها را تا صبح به مقابله با گارد مزدور سلطنتی می گذراند و برای پیروزی انقلاب جانفشانی می کرد. با پیروزی انقلاب فعالیت خود را در ابعاد گسترده تری ادامه داد و از جمله نخستین کسانی بود که بسیج مستضعفین مسجد شریفیه را شکل داد و به منظور حراست از دستاوردهای خون شهیدان شب ها در مناطق مختلف پاسداری می داد. به آموزش های عقیدتی اهمیتی فراوان می داد و در تشکیل کلاس های عقیدتی در مسجد اصرار داشت و خود نیز هیچ گاه از حضور در آن ها غفلت نمی ورزید. 
آرزو داشت که به خدمت در یکی از نهادهای انقلاب بپردازد و لذا به عضویت کمیته ی مرکزی انقلاب اسلامی درآمد و در این نهاد با تمام وجود به فعالیت پرداخت. اخلاق و رفتاری اسلامی و نیکو و برگزیده از قرآن و سنت داشت و لبخند هرگز از لبانش دور نمی شد و با پدر و مادر همواره با احترام رفتار می کرد. حسینیان شهادت را سعادتی بزرگ می دانست در آرزوی رسیدن به آن روزشماری می کرد و هر بار که از منزل خارج می شد، از پدرش حلالیت می طلبید و مخصوصاً آخرین روزی که برای همیشه از خانه خارج شد تا در ملکوت اعلی جای گیرد، بارها حلالیت طلبیده بود. در این روز یعنی هفدهم فروردین 1361 حسینیان که در آن زمان جزو پاسداران محافظ حجت الاسلام باقری کنی سرپرست کمیته های انقلاب اسلامی تهران بود، در حمله ی ددمنشانه ای که تروریست های منافق به قصد ترور برادر باقری کنی به اتومبیل حامل ایشان در خیابان جمهوری اسلامی حمله می نمایند و او در سنّ 19 سالگی در راه انجام وظیفه بر اثر اصابت گلوله به جمجمه به آرزوی دیرینه اش دست می یابد و به کاروان پرشکوه شهیدان می پیوندد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدشمس الدین حسینی نائینی

سیدشمس الدین حسینی نائینی

زندگینامه

شمس الدین حسینی نائینی در سال 1312 در سلطان نصیر نائین (اصفهان) به دنیا آمد. چهار ساله بود که پدرش را از دست داد و نزد مادربزرگش بزرگ شد. کودکی او در هاله ای از غم و اندوه گذشت و او با رنج و درد مردم از نزدیک آشنا شد. تحصیلاتش را در اصفهان گذراند و در مدرسه صدر به کسب معارف اسلامی پرداخت. او از محضر آیت الله زنجانی، حاج شیخ محمد حسین عالم نجف آبادی، مرحوم راشد، حاج میرزا علی شیرازی، آیت الله طالقانی، آیت الله حائری و استاد مطهری به کسب فیض پرداخت و در مدرسه عالی شهید مطهری و حوزه علمیه قم و تهران تحصیل نمود. چندی بعد از دانشکده الهیات و معارف اسلامی مدرک کارشناسی دریافت نمود و در همان دانشگاه دوره کارشناسی ارشد را به پایان رساند و پایان نامه خود را با موضوع «جهاد در راه اسلام» نگاشت. وی جهت تکمیل معلومات خود بار سفر بست و در کشور هندوستان در دانشگاه اسلامی علیگره که از بزرگترین دانشگاههای اسلامی جهان است، رساله دکترای خود را با عنوان «فلسفه دعا و مقایسه دعای اسلام با سایر ادیان» تحت نظارت استاد «کلب عابد» نوشت. حسینی ضمن تحقیق به تدریس دانش آموزان نیز در مدارس مشغول بود و در دبیرستان قدس با آقای محمد علی رجایی و استاد جلال الدین فارسی همکار بود و این دوستی سال ها بعد در دبیرستان میرداماد با آقای رجایی ادامه پیدا کرد. از جمله فعالیت های وی همکاری با مؤسسه رفاه* و همکاری با دکتر بهشتی و دکتر باهنر در سازمان تحقیقات و برنامه ریزی وزارت آموزش و پرورش بود. حسینی در دانشگاه نیز علوم اسلامی را تدریس می کرد و ضمن آن با مؤسسه خیریه ولی عصر (عج) و صندوق ذخیره جاوید همکاری داشت. سید چند مرتبه به علت انجام این گونه فعالیت ها توسط ساواک دستگیر و شکنجه شد. پس از پیروزی انقلاب به عنوان کارشناس مسئول امور دینی و امور تربیتی در اداره کل امور تربیتی وزارت آموزش و پرورش مشغول کار شد و از طرف حزب جمهوری اسلامی برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی ترغیب گشت و از طرف مردم شهر نائین به مجلس راه یافت و در روز هفتم تیرماه سال 1360 در سن 48 سالگی در ساختمان حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین به شهادت رسید. از او 3 فرزند به یادگار ماند. *اولین محل امامت امام پس از بازگشت به وطن

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از