سیدمرتضی حسنی

سیدمرتضی حسنی

زندگینامه

سیدمرتضی حسنی در تاریخ سی‌ام آبان ماه سال 1338 در روستای نوا (لاریجان) در خانواده‌ی مذهبی از پدری بسیار زحمتکش و مؤمن و مادری باتقوا چشم به جهان گشود. او آخرین فرزند خانواده بود و به همین دلیل، اعضای خانواده، به خصوص پدر و مادر، علاقه‌ی خاصی نسبت به او داشتند. دوران کودکی را با همان ساده‌زیستی و صفای روستایی و بازی‌های کودکانه به پایان رساند و در سن هفت سالگی پا به دبستان گذاشت. تحصیلات خود را تا کلاس پنجم ادامه داد و سپس برای یافتن کار مناسب، به شهر آمل عزیمت کرد، دو سه سالی را در مغازه برنج‌فروشی کار کرد و سپس عازم تهران گردید. حدود دو سه سال در تهران در یک تراشکاری مشغول به کار شد و دوباره به آمل بازگشت. در سال 1356 به خدمت سربازی رفت. در این ایام بود که انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری بزرگی از نوادگان عترت، آرام آرام شکل می‌گرفت. او نیز کم و بیش در جریان اطلاعیّه‌های امام(ره) قرار می‌گرفت و به همراه دیگر سربازان وفادار به امام و انقلاب، پادگان را رها نمود و بعد از پیروزی انقلاب به سربازی بازگشت و به عنوان یک سرباز اسلام در پادگان دزفول و سایت های موشکی، دوران مقدس سربازی را به پایان برد. 
پس از پایان خدمت، به آمل بازگشت و با کمک خانواده و دریافت مقداری وام، مغازه ای در خیابان امام خمینی(هراز) تهیّه کرد و در آنجا مشغول به کار شد. 
در شانزدهم شهریور ماه 1360 در حالی که منافقین کوردل از او تقاضای وسیله‌ای کرده بودند با عدم رضایت سیدمرتضی روبرو شدند. منافقين با اسلحه کلت، از پشت سر، دو تیر، یکی را به سر و دیگری را در قلب او شلیک کردنى و گریختند. 
صدای شیون همسایه ها و عابرین، برادر بزرگش را که روبروی مغازه‌اش مشغول به کار بود به طرف او کشاند و زمانی به بالین او رسیدند که آن بزرگوار آخرین نفس هایش را در خون پاکش می‌کشید. سراسیمه او را به بیمارستان بردند امّا دیگر دیر شده بود و در سن 22 سالگی در آمل به شهادت رسید. مزار پاک و مطهرش در روستای نوا واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی میرزا حسنی

علی میرزا حسنی

زندگینامه

در روستاي «بندرجان» چشم‌هايش را به روي دنيا گشود. حوالي «بندر خمين». بيستمين روز اسفند ماه 1306 متولد شد. در خانواده‌اي پرجمعيت. با کشاورزي زندگي را مي‌گذراندند. زمين خدا اربابشان بود. 
تا 17 سالگي در کنار خانواده‌اش در روستا زندگي کرد. تعداد اعضاي خانواده زياد بود و زمين‌هاي کشاورزي کم. علي‌ميرزا براي آن‌که بتواند کمک خرج خانواده باشد به ورامين رفت. اندک سوادي در مکتب‌خانه آموخته بود. در ورامين بيکار نماند. 3 سال تمام کار مي‌کرد و حاصل زحمتش را براي خانواده مي‌فرستاد تا کمک خرجشان باشد. بيست سالگي به سربازي رفت. بعد از پايان خدمت سربازي به استخدام شهرباني درآمد. سال 1330 بود. در شهرباني به صرافت افتاد که درس بخواند. ثبت‌نام کرد و تا کلاس ششم درس خواند. همان سال هم ازدواج کرد. 
علي‌ميرزا در روستاي بندرجان هيأت محبان‌الحسين را تأسيس کرد. باني برگزاري مراسم مذهبي و آموزش قرآن شده بود. 
تهران که آمد در کلانتري 105 سنايي شروع به کار کرد سال‌ها در آن‌جا پاسبان بود. پرکار و شريف. حقوقش آن‌قدر نبود که چرخ زندگي را بچرخاند. معمولاً اضافه کار مي‌ماند. در اوج خستگي و کار نمازهايش را سر وقت مي‌خواند. خيلي وقت‌ها خودش را براي نماز جماعت به مسجد علي‌اکبر(ع) در خيابان هاشمي مي‌رساند. 
بعد از پيروزي انقلاب به خدمت پليس درآمد. از نيرو‌هاي فعال پليس در شناسايي و برخورد با منافقين و عوامل ترورهاي خياباني بود. منافقين از جانب او متحمل ضربات سختي شده بودند. براي همين از علي‌ميرزا سخت کينه به دل داشتند. در شب اربعين سال 1360 در حالي که مشغول گشت و انجام وظيفه بود در خيابان عباس‌آباد (شهيد بهشتي کنوني) توسط دو نفر از منافقين با شليک کلت کمري به شهادت رسيد. علي‌ميرزا در تاريخ 25 آذر ماه 1360 در 54 سالگي آسماني شد. از او اکنون 4 پسر به يادگار مانده است. 
پيکرش را در بهشت زهرا(س) قطعه 24 رديف 119 شماره 13 به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدعلی حسام زاده حجازی

سیدعلی حسام زاده حجازی

زندگینامه

سیدعلی در هفتم مهرماه سال ۱۳۱۰ در خانواده ای روحانی در شهر شیراز چشم به جهان گشود. در نوجوانی به تهران عزیمت کرد و به استخدام شرکت نفت درآمد و با تلاش و پشتکار و صداقت توانست پس از تشکیل خانواده سر و سامانی به زندگی محقرش بدهد. پس از بازنشسته شدنش در زمینه تشکیل کاروان حجاج بیت الله الحرام فعالیت خود را آغاز کرد. 
در روز سه شنبه 25 خرداد 1361 در حالیکه به اتفاق سه تن از دوستانش در بنگاه معاملات ملکی دیانت مشغول به برنامه ریزی برای کاروان حجاج بیت الله الحرام بودند توسط دو نفر از تروریست های منافق مورد حمله قرار می گیرند. تروریست ها پس از داخل شدن به بنگاه آن ها را آماج گلوله می سازند و بلافاصله از صحنه می گریزند. در این جنایت شوم حسام زاده به همراه آقایان صادقی، نائینی و شیخی در سن 51 سالگی به شهادت می رسند. 
از او 5 فرزند به یادگار مانده است.
مزار پاکش در بهشت زهرا(س) قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مصطفی حجتی(حجت السلام)

مصطفی حجتی(حجت السلام)

زندگینامه

بیست و نهم دی ماه سال 1321 در حومه شهر مرند (آذربایجان شرقی) مصطفی به دنیا آمد. 
پدرش شیخ قربانعلی از روحانیون عزیز و مورد احترام این خطه از خاک ایران بود. لذا فرزندش را آنگونه شایسته یک مسلمان است تربیت نمود. دوره ابتدایی را که به پایان رساند به مدرسه دینی نمازی شهرستان خوی راه یافت و بعد از مدتی تحصیل در آن شهر جهت تکمیل علوم دینی در سال 1334 به حوزه علمیه قم رفت و در نزد اساتید محترم قم طرح عالیه و قسمتی از خارج را به پایان رساند. در سال 1342 در جریان مبارزات امام (ره) قرار گرفت و با پخش اعلامیه امام در آذربایجان سعی در بیداری مردم از جنایات رژیم پهلوی داشت. در سال 1351 به تهران عزیمت نمود و این فعالیت تا لحظه شهادت ادامه داشت. اواخر حکومت پهلوی نیز در غرب تهران با حضور دلاورانه خود در راهپیمائی ها و دادن شعار علیه رژیم از نهضت امام دفاع نمود. در دی ماه سال 1357 در دانشگاه تهران به همراه روحانیون دیگر تحصن نمود تا رهبر به ایران بازگردد. بعد از پیروزی انقلاب در مسجد و کمیته فعالیتش را گسترش داد تا حافظ این انقلاب باشد و سرانجام در تاریخ 8/12/1360 بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء در سن 39 سالگی در راه منزل به شهادت رسید و لکه ننگ دیگری در کارنامه منافقین ثبت شد. مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قرار دارد.
از او 6 فرزند به یادگار ماند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدصادق حبیب زاده کوزانی

سیدصادق حبیب زاده کوزانی

زندگینامه

سیدصادق حبیب زاده کوزانی در دومین روز از خرداد ماه سال ۱۳۲۳ در خانواده ای متدین و سادات و روحانی در روستای کوزان شهر شفت دیده به جهان گشود، سیدصادق از همان دوران کودکی به اتفاق خانواده به شهر رشت نقل مکان کردند و در محله چمارسرا اقامت گزیدند. وی پس اتمام دوره ابتدایی وارد حوزه علمیه گردید و یک سال پس از آن راهی مشهد مقدس شدند و مدت ۴ سال برای کسب علم و فضیلت و دروس حوزوی در مشهدالرضا اقامت داشتند و سال آخر اقامت ایشان مصادف شد با قیام خونین ۱۵ خرداد سال 13۴۲ به رهبری حضرت امام خمینی (ره) که در این سال همانند دیگر طلبه ها ایشان هم دستگیر می شود. او در سال 1342 ازدواج نمود و حاصل این پیوند مقدس ۵ فرزند پسر است که از ایشان به یادگار ماند. 
حبیب زاده علاوه بر ادامه تحصیل نزد اساتید برجسته و فراگیری علوم دینی، خود هم در دبیرستان های رشت به مدت ۱۳ سال سابقه تدریس(فقه) داشت و علاوه بر آن به عده ای از طلاب جوان تدریس دروس حوزوی می نمود. وی از سال 1356 و 1357 که با اوج گیری انقلاب اسلامی همراه بود، فعالیت وسیعی را آغاز نمود و ایشان یکی از روحانیون برجسته استان به شمار می رفت و برای برپایی کلاس های قرآن و مسائل دینی و حتی حل مشکلات مردم به خصوص جوانان تلاشی مضاعف داشت. 
سرانجام در 10 شهریور 1360 در مسجد کاسه فروشان رشت منبر و مجلسی برای شهیدان باهنر و رجایی با سخنرانی ایشان برپا بود که پس از اتمام آن مراسم معنوی به سوی مسجد نقره دشت که امام جماعت مسجد بود و برای اقامه نماز جماعت به طرف مسجد در حرکت بود، که در نزدیکی مسجد توسط منافقین کوردل مورد ترور قرار می گیرد و توسط منافقین با شلیک تیر در ناحیه قلب مظلومانه در سن 37 سالگی به مقام شهادت نائل می شود. پیکر پاکش در گلزار شهدای رشت به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 محمد حبیب الله زاده

محمد حبیب الله زاده

زندگینامه

محمد در هجدهم مهرماه سال ۱۳۴۴ در خانواده ای مذهبی و مستضعف در عجب شیر آذربایجان شرقی به دنیا آمد. خانواده اش پس از مدتی به خاطر شرایط سخت زندگی به تهران عزیمت نمودند و در محله نجف آباد ساکن شدند. دوره ی ابتدایی را با موفقیت گذراند و در دوره راهنمایی با همکاری دوستانش کتابخانه ای در مسجد محل تأسیس نمودند.
در روزهای تاریخ ساز ۲۱ و۲۲ بهمن 13۵۷ در تسخیر مراکز انتظامی رژیم شاه نقش فعال و مؤثری داشت. اکثر اوقات خود را به پاسداری می گذراند. علاقه اش در راه اهداف مقدس انقلاب به قدری بود که علاوه بر تحصیل و فعالیت در انجمن اسلامی مدرسه و همچنین بسیج مستضعفین در بخش فرهنگی جهادسازندگی منطقه نیز به کار مشغول شد و شب ها تا دیر وقت به انجام وظایف متعدد و سنگین می پرداخت و زندگی اش را یکسره در خدمت انقلاب قرار داده بود.
تروریست های منافق در روز پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ به محل جهادسازندگی واقع در منطقه آریاشهر-تهران حمله کردند و به این بهانه که از اعضا کمیته هستند و برای بازرسی محل آمده اند به ساختمان وارد شدند و سه تن از جهادگران راه خدا محمد حبیب الله زاده، علی اصغر رحیمی اصل و عنایت الله طباطبایی را آماج گلوله ها خود ساختند و سپس پیکرهای پاک این شهیدان را با بمب منفجر کردند و عاقبت نیز برای نشان دادن اوج شقاوت و ددمنشی اهل نفاق، ساختمان را به آتش کشیده و ضمن سوزاندن کتبی چون قرآن و نهج البلاعه متواری شدند.
محمد در سن 17 سالگی به شهادت رسید و مزار پاکش در بهشت زهرا(س) واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

جلیل حبیبی سفیدی سرا

جلیل حبیبی سفیدی سرا

زندگینامه

جلیل در سال 1336 در آغوش پر مهر مادر جای گرفت و از او فرامین دین اسلام را آموخت. هنوز کودکی بیش نبود که عشق اهل بیت (ع) در جانش ریشه کرد و او را با فرهنگ ایثار آشنا ساخت.
حبیبی سفیدی سرا کم کم به خیل کثیر یاوران امام (ره) پیوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزین عراقی پرداخت. وی سرانجام در سال 1357 در حالی که 21 سال داشت از خاک تبریز بر اثر ترور منافقان کوردل به ملکوت آسمان پر کشید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 ابوالقاسم حاضری بغدادآبادی

ابوالقاسم حاضری بغدادآبادی

زندگینامه

حاضری بغداد آبادی در روز چهارم فروردین ماه سال 1317 در خانواده ای مذهبی در روستای مهریز از توابع یزد متولد شد. کودکی را در روستای زادگاهش سپری کرد و در مکتب خانه ای که توسط مادربزرگش اداره می شد قرائت قرآن را فرا گرفت و در فضایی آکنده از روح معنویت و عشق به اسلام رشد یافت. 16 ساله بود که برای یافتن کار به تهران عزیمت کرد و به کار ساختمانی پرداخت.
به اسلام اعتقاد راسخ داشت و در بجا آوردن مراسم مذهبی اصرار می ورزید. در طول زندگی دوبار به حج مشرف شد و همچنین مسجد کوچک زادگاهش را ترمیم و بازسازی نمود و همه ساله برای برگزاری مراسم مذهبی که در زادگاهش، شهر مهریز برگزار می شد مراجعت می نمود. 
همزمان با اوج گیری انقلاب اسلامی در سال 1356 به این نهضت الهی پیوست و از بذل جان و مال در راه پیروزی آن دریغ نورزید. در راهپیمایی ها در کنار فرزند شهیدش محمد شرکت می جست و شب ها بانگ رسای الله اکبرش در محله به گوش می رسید و نویدبخش پیروزی توحید بر کفر و الحاد بود. 
پس از شروع جنگ تحمیلی مشوق عزیمت فرزندش به جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و آنگاه که پیکر پاک فرزند شهیدش را از جبهه بازگرداندند با ایمانی مستحکم به حمایت از اسلام و انقلاب اسلامی ادامه داد و بر کمک هایش به جبهه افزود. عشقش به اسلام و تعهدی که به تعالیم و واجبات آن داشت در تمام طول زندگی با وی همراه بود و تا لحظه شهادت ادامه یافت و او را از همه انحرافات اخلاقی و سیاسی حفظ نمود و از وی انسانی پیرو ولایت فقیه ساخت. 
در روز هفدهم اسفند 1360 چون روزهای دیگر، عازم محل کار بود که تروریست های منافق راه را بر او بستند. تروریست ها آن روز در خیابان ها به قصد کشتار امت حزب الله می گشتند و با مشاهده اتومبیل حامل او در خیابان یوسف آباد و دیدن محاسن وی "سوژه" مناسب را یافتند و رگبار گلوله را بسویش گشودند. حاج ابوالقاسم حاضری بغداد آبادی در اثر اصابت چند گلوله در خون پاک خود غوطه می خورد و در سن 43 سالگی جان به جان آفرین تسلیم می نماید و داغ ننگ دیگری بر پیشانی منحوس منافقین میکوبد. 
مزارش در بهشت زهرا(س) قرار دارد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 عبدالرحیم حاجی نوری

عبدالرحیم حاجی نوری

زندگینامه

در ششم خرداد ماه سال 1337 عبدالرحیم حاجی نوری دیده به این عرصه خاکی گشود. 
حاجی نوری تلاش وافر داشت تا سخنان و کلاس هایش، معنویت بخش و جذبه آفرین برای دانش آموزانش باشد و گاه دانش آموزان، عشق درونی خود را به صورت شعر یا نوشته ای تقدیم او می کردند. تبیین ابعاد جلوه های گوناگون شخصیتی این معلم بزرگ در عرصه های مختلف اجتماعی و فرهنگی، از قلم این حقیر عاجز و ناتوان خارج است. 
حاجی نوری پیش از انقلاب، فعالیت هایی را از خود در کنار مبارزین به جای نهاده است. هم چنین فعالیت سیاسی ایدئولوژی ارتش، دانش سرای کشاورزی سلمان شهر، مناظره های علمی با گروهای الحادی و از همه مهمتر،[شرکت] در سنگر تعلیم و تربیت تندیسی از افتخارات او به حساب می آید. 
منافقان ناپاک این مرز و بوم که از عمق عظمت و بزرگی این عزیز آگاه بوده در تعقیب او از منطقه ی«عجب شیر» به محض دیدن زمینه های لازم در پادگان لویزان، در تاریخ 8 فروردین ماه سال 1361 روح سرشار از معنویت این معلم عاشق را با شهادت به پرواز درآوردند. 
از او یک فرزند دختر به نام فاطمه و یک فرزند پسر به نام اسماعیل به یادگار مانده است. 
پیکر رادمرد 24 ساله را در گلزار شهدای یوسف رضا به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مهدی حاجیان مقدم

مهدی حاجیان مقدم

زندگینامه

مهدی روز بیست و سوم تیر ماه سال 1333 در محله ی خانی آباد تهران، در شرایطی چشم به جهان گشود که پدرش همراه دیگر فدا ئیان اسلام، نواب صفوی را در مبارزه علیه رژیم سفاک پهلوی یاری می کرد و در دامان مادری پرورش یافت که هیچگاه بی وضو به او شیر نمی داد. در سال 1351 پس از تحصیل در دبیرستان «دارالفنون» موفق به اخذ دیپلم شد سپس به دانشکده ی مدیریت اقتصاد کرج وارد شد و در خلال این سال ها ذهن حساس و پرسشگر او توسط پدرش با منابع اصیل اسلامی آشنا گردید. مهدی درسال 1355 برای ادامه ی تحصیل عازم آمریکا شد و در شهرهای مختلف آن کشور فعالیت های مبارزاتی خود را که در زمان دانشجویی آغاز کرده بود، به صورت منسجم و منظم ادامه داد. او پس از کسب مدرک دکترای مدیریت مهندسی تحت تعقیب قرار گرفت و به شهری در مکزیک سفر کرد و در این مدت سرخ پوستان ستمدیده و آزادی خواه آن سرزمین را یاری نمود و آنان را با چهره ی حقیقی اسلام آشنا کرد. سرانجام در اردیبهشت ماه سال 1359 به وطن بازگشت و خدمات خود را در نهادهای انقلابی آغاز نمود. وی با عضویت در ستاد هماهنگی کمک به مناطق جنگ زده ، عضویت در ستاد بسیج اقتصادی و همکاری با دفتر طرح ها و بررسی ها ی نخست وزیر به انقلاب خدمات شایان توجهی ارائه داد. حاجیان دوره ی کلاس های آموزش سفارت و کارداری را برای اعزام به خارج از کشور از طرف وزارت امور خارجه گذراند.
او سرانجام در حالی که مسئولیت آموزش واحد مهندسین حزب جمهوری اسلامی را عهده دار بود در روز هفتم تیر ماه سال 1360 بند از پای برید و خود را به جوار معشوق رسانید و همراه 71 تن دیگر از یاران صدیق اسلام در سن 27 سالگی به لقاءالله پیوست.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از