حسن آقابیگی

حسن آقابیگی

زندگینامه

حسن آقابيگي فرزند عباس، از شهدايي است که مظلومانه توسط منافقين در منزلش واقع در تهران در تاريخ 27 بهمن 1360 به شهادت رسيد. 
مزارش در گلزار شهداي چناسک در قزوين قرار دارد تا مأمني باشد براي خانواده‌ي داغدار او.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمدعلی آقارجبی

محمدعلی آقارجبی

زندگینامه

در روز اول تیرماه سال 1326 در خانواده مستضعف دیده به جهان گشود. دوران تحصیل را با کار و تلاش پشت سرنهاد و پس از گذراندن کلاس پنجم ابتدایی به علت فقرمالی مجبور به ترک تحصیل و ورود به کادر درجه داری ارتش گردید. هیچ گاه نمی توانست بی عدالتی را در هر شکل و از سوی هر کس تحمل نماید و هر کجا با آن مواجه می شد بدون توجه به خطراتی که برایش داشت زبان انتقاد می گشود. با توجه به چنین روحیه ای خدمت در ارتش شاهنشاهی را نمی توانست قبول کند و به محض شنیدن پیام امام مبنی بر خروج از پادگان ها، ارتش را ترک کرد. 
همزمان با اوج گیری نهضت اسلامی مردم ایران در 15 خردادماه سال 1357، وی نیز به این نهضت الهی پیوست و به سهم خود در پیروزی انقلاب اسلامی کوشید. پس از برقراری حاکمیت الله، و بنا به فرمان امام بزرگوار که فرموده بودند، "ارتش، ارتش اسلام است" مجددا به خدمت ارتش بازگشت و به سبب صداقت و تعهدش در اواخر سال 1358 به عضویت کمیسیون پاکسازی ارتش درآمد و به مبارزه پس مانده های رژیم طاغوت که در پناه لیبرال ها در ارتش اسلام پنهان شده بودند پرداخت و توانست در اندک مدتی پیشرفت های قابل ملاحظه ای را در این زمینه موجب شود. توطئه لیبرال ها باعث شد نتواند بیش از این در مقام فوق انجام وظیفه کند و در نتیجه پس از مدتی به خدمت نخست وزیری درآمد و سپس بنا به درخواست اداره حراست کل، به صدا و سیمای جمهوری اسلامی منتقل شد و با تلاش شبانه روزی در آن سازمان فعالیت نمود. 
او انسانی بی آلایش، افتاده و متواضع و مهربان و در حراست از میراث خون شهیدان پاسداری جان بر کف بود. 
آقارجبی به خاطر ایستادگی در برابر کفر و نفاق و پافشاری بر توحید و ایمان و مقابله با دسائسی که منافقین و دیگر دار و دسته های ضد انقلابی برای نفوذ در صدا و سیمای جمهوری اسلامی چیده بودند، مورد شناسایی منافقین قرار گرفت و این جانیان که تحمل وجود چنین انسان وارسته ای را نداشتند قصد جانش را نمودند، سرانجام در روز چهاردهم مردادماه سال 1361، چهار نفر از تروریست های سرتا پا مسلح به منزل مسکونی شهید حمله ور شدند و در کمال بیرحمی محمدعلی را در مقابل چشمان مادر، همسر و سه فرزندش هدف گلوله قرار دادند و در حالی که او در خون پاکش خویش غوطه می خورد از صحنه گریختند و او در حالی که چشمان پر از اشک مادر و همسر و فرزندانش بدرقه اش می کردند در سن 35 سالگی به لقاءالله پیوست. 
پیکرغرق به خونش در بهشت زهرا(س) واقع در تهران آرام گرفت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زهرا آسترکی

زهرا آسترکی

زندگینامه

زهرا آسترکی در روز پنجم بهمن ماه سال 1316 در روستای تازران از توابع شهرستان ازنا در یک خانواده ای بسیار مذهبی دیده به جهان گشود. پدرش کشاورز و مادرش خانه دار بود. و وی در تقوا و پرهیزگاری سرآمد بود. 
ایشان با این که بی سواد بود اما در محافل نورانی قرآن مجید شرکت می کرد و این عمل او باعث شد که بتواند روخوانی قرآن را یاد بگیرد.
آسترکی به علت علاقه وافری که به روحانی و روحانیت داشت در سال 1338 با آقا سید حبیب الله نورالدینی که روحانی مبارزی بود ازدواج نمود. که ثمره این ازدواج دو دختر به نام های عزیزآقا و عزت السادات می باشد، که عزیزآقا به همراه مادر باده نوشین شهادت را نوشید و عزت السادات نیز جانباز 35% می باشد، از خصلت های بارز ایشان این بود که همراه و همدوش همسرش(امام جماعت مسجد سجادیه راه آهن) در کلیه مراسم مذهبی نظیر نمازهای جماعت و تظاهرات و جمع آوری کمک های مردمی برای رزمندگان اسلام و دیگر مراسم شرکت می کردند. 
روز 24 شهریور ماه سال 1361 به همراه مادر و خواهر بزرگترم برای خرید پارچه به خیابان شهر ازنا رفتیم و بعد برای تهیه یک سری مایحتاج به مغازه آقای گلابی رفتیم.
مادرم بعد از دیدن آقای گلابی به خاطر شهادت پسرش بسیار متاثر شد و به او گفت چقدر سعادت داشتی که فرزندت شیهد شده، ای کاش من هم فرزند پسری داشتم تا آن را مانند شما تقدیم به اسلام می کردم. هنوز چند لحظه ای از آرزوی مادرم نگذشته بود که صدای مهیبی فضای مغازه را پر کرد. منافقین کوردل در مغازه بمب ساعتی گذاشته بودند که بر اثر آن مادر و خواهرم به شهادت رسیدند و من نیز از ناحیه دو پا مجروح شدم.
مادرم در سن 45 سالگی آسمانی شد و در گلزار شهدای زادگاهش آرام گرفت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حسین آستانه پرست

حسین آستانه پرست

زندگینامه

چهار روز از بهار سال 1303 مي‌گذشت که حسين در مشهد پا به عرصه هستي نهاد. او مثل همه کودکان به مدرسه رفت و بعد از اتمام تحصيلات به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به عنوان معلم به تدريس پرداخت. 
آستانه‌پرست سرانجام در 31 مرداد ماه سال 1360 توسط منافقين در سن 57 سالگي در مشهد به شهادت رسيد. پيکر پاکش را در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

قاسم آذرارجمند

قاسم آذرارجمند

زندگینامه

قاسم آذرارجمند در نهم شهریور ماه سال 1335، در انزلی محله، شهرستان لنگرود در خانواده ای مؤمن و متدین چشم به دنیا گشود و دومین فرزند خانواده بود که کانون کوچک و با صفای غلام حسن آذرارجمند را گرما بخشید. 
وی تحصیلات ابتدایی را تا مقطع دبیرستان و اخذ دیپلم در لنگرود با موفقیت سپری کرد، و همزمان با تحصیل در فصل تابستان برای کمک در امرار معاش خانواده در تره بار فروشی پدر کار می کرد. 
معلم بزرگوار قاسم آذرارجمند فردی مؤمن و معتقد به اسلام و پایبند به اصول مذهبی و ارادت خاصی نسبت به ائمه اطهار(ع) داشت و نسبت به اطرافیان بسیار خوش اخلاق، صادق، مهربان و متقی و خدمتگزار همه بود. 
در اوج گیری علنی فعالیت های انقلابیون مسلمان او نیز همگام و همراه با امت اسلامی در برپایی تظاهرات و راهپیمایی های شهرستان لنگرود بسیار مؤثر بود و چندین بار نیز توسط مأمورین حکومت پهلوی مورد ضرب و شتم و تهدید و بازداشت قرار گرفت. 
وی در سال ۱۳۵۷ با در خواست خانواده مدتی برای در امان ماندن از ضرب و شتم و تهدیدهای ساواک به تهران عزیمت نمود و در اواخر همان سال به لنگرود مراجعت کرد، و به مبارزه علیه حکومت ستم شاهی ادامه داد. 
با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل انجمن اسلامی لنگرود مسئولیت آن را به عهده گرفت و در این پست از هیچ کوششی برای رفع مشکلات و نیازمندی های مردم منطقه دریغ نورزید و سعی می نمود همه اطرافیان را با میزان قسط و عدل رسیدگی کمک و یاری نماید. 
در سال ۱۳۵۹به سنت رسول مکرم اسلام (ص) گردن نهاد و زندگی مشترکش را در کمال صفا و سادگی در خانه پدری آغاز نمود و برای تعلیم و تربیت کودکان این مرز و بوم وارد آموزش و پرورش لنگرود شد، و بدین ترتیب به سنگر مبارزه با جهل و بیسوادی رفت. وی که به نظام مقدس جمهوری اسلامی عشق می ورزید برای حفظ و تثبیت ارزش های این نظام الهی تلاش و کوشش های زیادی را متحمل شد و از ایثار جان فروگذار نبود و نیز در خنثی سازی توطئه ها و تحرکات منافقین و گروهک های چپ، تلاش و فعالیت زیادی نمود و با شهادت برادر بزرگوارش حاج محمود آذرارجمند در آتش عشق به شهادت و وصال در راه رضای خداوند تبارک و تعالی می سوخت. 
سرانجام در 12 اردیبهشت ماه 1362 در حالی که با تهیه قرص نانی عازم خانه اش بود در بین راه خانه دقایقی ایستاد، و دو منافق موتورسوار که در کمین وی نشسته بودند از فرصت استفاده کردند به او حمله ور شدند و با اصابت تیر به ناحیه گلو و قلب، او را در سن 27 سالگی به شهادت رساندند. 
مزار پاکش در گلزار شهدای لنگرود واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی آدمی داریان

علی آدمی داریان

زندگینامه

علی در روز 5 مهر ماه 1325 دیده به جهان هستی گشود. او پس از گذراندن دوران کودکی و نوجوانی ازدواج کرد.
سرانجام در روز 14 شهریور ماه 1361 در سن 36 سالگی ترور شد و به شهادت رسید.
مزار پاکش در بهشت زهرا(س) تهران قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد آبسواران

محمد آبسواران

زندگینامه

محمد آبسواران در تاریخ 1/4/1336 در روستای کنارو پا به عرصه گیتی نهاد، پدرش علی تمام تلاش خود را مصروف تربیت اسلامی او ساخت و بعد از اتمام سال چهارم دبستان برای ادامه تحصیل به روستای تازیان رفت. محمد علاوه بر تحصیل در مدرسه در بیشتر موارد به خانواده اش کمک نمود. وی دورة راهنمایی را در شهر بندرعباس به پایان رساند، آموختن قرآن و حضور در مساجد و جلسات سخنرانی باعث شد او فردی متدین و معتقد گردد. آبسواران در ایام تعطیل و ماههای محرم و رمضان به زادگاهش بازمی گشت. وی پس از مدتی به استخدام نیروی دریایی درآمد و شب ها در کلاسهای شبانه به ادامه تحصیل پرداخت و توانست مدرک دیپلم را دریافت نماید. همزمان با اوج گیری انقلاب به علت شرکت در تظاهراتها توسط ساواک تهدید شد و یکبار توسط آنان دستگیر گشت اما به علت مقاومت در مقابل ساواک آنها او را رها کردند، محمد پس از آزادی با پخش اعلامیه دامنه فعالیت خود را گسترش داد و با پیروزی انقلاب در جهادسازندگی فعالیتش را آغاز نمود. سرانجام مبارز و عاشق نستوه در تاریخ 12/11/1360 به همراه شهید پرویز سبزه غلامی توسط گروهک منافقین به شهادت رسید. جوان24 ساله ایران اسلامی در حین انجام مأموریت به آسمان پر گشود و به دیار حق شتافت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

جبار احمدی

جبار احمدی

زندگینامه

جبار احمدی سال 1347 در یکی از روستاهای تابعه بخش زرنه، قدم به عرصه گیتی نهاد. او که در خانواده ای مذهبی اما محروم به دنیا آمد از همان آغاز زندگی با مشکلات دسته و پنجه نرم می کرد و به امور کشاورزی می پرداخت، ضمن این که همزمان به تحصیل علم و دانش همت گمارد. جبار با عشق و علاقه ای که به جنگ و جهاد داشت در سال 1366 تحصیل را رها کرد و در قالب نیروی افتخاری بسیج راهی مناطق عملیاتی گیلانغرب گردید و پس از تلاش و ایثار فراوان عاقبت در تاریخ 9/5/1366 در منطقه ی عملیاتی تاجیک گیلانغرب در مصاف با منافقین کوردل در سن 19 سالگی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از