زهرا اسدی انزابی

	زندگینامه

 دست خط 
 

زهرا اسدی انزابی

زندگینامه

سرتاسر کوچه را چراغانی کرده بودند. شب از روشنایی چراغ ها مثل روز شده بود. نقل و شیرینی و شکلات پخش می کردند. مردم محله اصغریه اردبیل، نیمه شعبان را جشن گرفته بودند. درد زایمان به جان خاتمه افتاد. تا همسرش از راه رسید، دخترش به دنیا آمده بود. کودک در یک پوشش به دنیا آمده بود. 
یکم شهریور ماه سال 1345 مصادف با نیمه شعبان بود. هم زمانی تولد او با روز تولد حضرت مهدی(عج) سرور و شادی خانواده را بیشتر کرده بود. اسمش را زهرا گذاشتند. 
پدر زهرا قهوه خانه داشت. زهرا دو برادر و یک خواهر داشت؛ یوسف، رضا و ثریا. 
مادر زهرا بافنده ماهری بود. لباس زمستانی می بافت؛ بدون نقص و شکیل. 
زمستان سرد اردبیل که شروع می شد، علاوه بر اینکه کرسی و بخاری نفتی را روشن می کردند، باید لباس پشمی هم می پوشیدند. 
به مادر سفارش ژاکت می دادند. فقط ژاکت نبود؛بلوز، کت، کلاه، جوراب هم می بافت.کنار کرسی می نشست و تند تند می بافت. 
سالی یکبار پدر همه شان را می برد خرید. عید به عید هر چه لازم داشتند، می خریدند. لباس ها را قدری بزرگ تر می خریدند تا سال بعد به تنشان کوچک نشود. زهرا هر بار که لباس نو می خرید، اول می داد ثریا بپوشد. بهش می گفت«فعلا این را بپوش که نویی اش برود. توی مدرسه مان بچه های فقیر زیادند. گناه دارد من لباس نو بپوشم و آنها حسرت بخورند.» 
شب که شد زهرا و مادر و خواهرش خوابیدند، صبح ساعت ده صدای مهیبی توی فضا پیچید. دیوارها لرزیدند و سقف ها آوار شدند. عاقبت موشکی محله اصغریه را به هم ریخت؛ این شد سهم این محله از جنگ. پدر رفته بود سرکار. خبر را که شنید، حیران و سرگردان برگشت خانه. خانه ای نمانده بود. شده بود تلی از خاک. همه اش دود بود و آتش و خاک. هر گوشه ای را که نگاه می کرد، کسی بر سرش می کوبید و شیون می کرد. 
نشست روی زمین و مشت مشت خاک بر سرش ریخت. تا او برسد، زن و بچه هایش را برده بودند بیمارستان. آدرس بیمارستان را گرفت و رفت آنجا. خانواده زخمی شده بودند و پدر سراغ زهرا را گرفت ولی زهرا در 21 اسفند ماه سال 1366 در سن 21 سالگی به شهادت رسید. 
پیکر پاکش را در بهشت فاطمه (س) به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از