با کمک اسکن‌های NMR می‌توان فهمید که چه نوع عضلاتی در بدن ورزشکاران بیشتر است و آنها در چه ورزش‌هایی بیشتر استعداد دارند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در بیمارستان دانشگاه Ghent، اسکن‌هایی برای تشخیص استعداد ماهیچه‌ای ورزشکاران گرفته می‌شود. دستگاه اسکنر NMR که معمولا از ماهیچه‌های ساق پا اسکن می‌گیرد در مدت 20 دقیقه‌ مشخص می‌کند که ورزشکار در چه ورزش‌هایی بیشتر استعداد دارد. به کمک این اسکنر می‌توان از ماهیچه‌های دیگر مانند ماهیچه‌های شانه نیز اسکن گرفت. این اسکن بی‌خطر است.

پنج سال پیش محققان دپارتمان حرکت و علم ورزش دانشگاه Ghent این پروژه را گسترش دادند. این نوع اسکن می‌تواند به سرعت و بدون درد از نظر ژنتیکی عضلات ورزشکاران را بررسی کند. این دستگاه نسبت عضلات جمع کننده سریع و عضلات جمع کننده کند را نشان می‌دهد.

عضلات جمع کننده به دو نوع بافت سریع و کند تقسیم می‌شوند. هر دو نوع این عضلات می‌توانند برای ورزش مفید باشند. افرادی که عضلات جمع کننده کند دارند بهتر می‌توانند ورزش‌های استقامتی مانند دوی ماراتن انجام دهند. این افراد دیرتر خسته می‌شوند، افرادی که عضلات جمع کننده سریع دارند سریع‌تر می‌توانند حرکت کنند و برای دوی سرعت مناسب‌تر هستند. بعضی افراد ممکن است به میزان مساوی از دو نوع عضلات جمع کننده داشته باشند.

اسکن‌ "استعداد عضلانی" یکی از نوآوری‌های مهم در زمینه تشخیص استعداد ورزشکاران است. این روش نسبت به نمونه برداری بسیار راحت‌تر و سریع‌تر است . در روش اسکن NMR بافت‌های عضلانی که مولکول‌های کارنوزین دارند مشخص می‌شوند. این مولکول‌ها در بافت‌های جمع کننده سریع بیشتر هستند و در بافت‌های جمع کننده کند تعداد آنها محدود است. با شناخت بیشتر عضلات بدن ورزشکاران می‌توان دقیق‌تر به آنها تمرین داد.

ممکن است بتوان با تمرین در ورزش‌هایی که استعداد عضلانی ندارید پیشرفت کنید اما کسی که عضلات جمع کننده بیشتری دارد هیچ وقت نمی‌تواند یک "بوسین بولت" شود.

ا‌نتها‌ی‌ پیا‌م

مردان و زنان ورزشکاری که دچار آسیب دیدگی‌ مغزی می‌شوند میزان زمان ریکاوری یکسانی ندارند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مطالعه بر روی بیماران آسیب دیدگی‌ مغزی با کمک عکس برداری‌های DTI نشان داده است که مدت زمان مورد نیاز برای ریکاوری مردان بیشتر از زنان است. آسیب دیدگی‌ مغزی در ورزشکاران متداول است. نتایج این مطالعات در مجله "رادیولوژی" منتشر شد.

هر ساله 17 میلیون آمریکایی دچار آسیب دیدگی‌ مغزی می‌شوند، معمولا عکسبرداری MRI و CT نمی‌تواند تمامی آسیب دیدگی‌ها را نشان دهد. عکس برداری DTI اولین تکنیک‌ عکسبرداری است که تغییرات غیر عادی بعد از آسیب دیدگی‌ مغزی را نشان می‌دهد، زیر این نوع عکسبرداری قادر است که ناحیه سفید مغز را در مقیاس‌های میکروسکوپیک نشان دهد.

قسمت سفید مغز از میلیون‌ها بافت عصبی به نام آکسون تشکیل شده است که برای متصل کردن قسمت‌های مختلف مغز به یکدیگر لازمند.

محققان 69 بیمار را مورد بررسی قرار دادند که 47 نفر آنها مرد و 22 نفر آ‌نها زن بودند. تمامی این افراد عکسبرداری DTI انجام دادند. این آزمایشات نشان داد زنان مدت زمان کمتری نسبت به مردان نیاز به ریکاوری دارند. معمولا ورزشکاران که دچار این نوع آسیب دیدگی‌ می‌شوند، عجله دارند که به ورزش خود باز گردند با این حال این تحقیقات نشان داد که به طور متوسط برای مردان 54 روز برای ریکاوری زمان لازم است.

این زمان برای زنان 26 روز است.

ا‌نتها‌ی‌ پیا‌م

شروع ورزش قبل از 30 سالگی و بعد از 40 سالگی تاثیرات مشابهی بر کارایی قلب می‌گذارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بررسی‌های جدید در دانشگاه رن فرانسه نشان داده است شروع ورزش در سن 40 سالگی می‌تواند همان فوایدی را داشته باشد که ورزش کردن قبل از سن 30 سالگی دارد.

نتایج این مطالعات در کنگره Europrevent در هلند مطرح شد.

برای انجام این تحقیقات محققان 40 مرد سالم بین 55 تا 70 سال را مورد بررسی قرار دادند. افراد مورد بررسی با توجه به میزان ورزش انجامی و سن آنها دسته بندی شدند.

به این ترتیب سه گروه تشکیل شد، افرادی که بیش از دو ساعت در هفته‌ ورزش نکرده بودند، افرادی که حداقل به مدت پنج سال هفت ساعت در هفته‌ ورزش کرده و ورزش را قبل از سن 30 سالگی شروع کردند، افرادی که حداقل هفت ساعت در هفته‌ ورزش می‌کردند و ورزش را بعد از سن 40 سالگی شروع کردند.

به طور متوسط افرادی که ورزش را قبل از سن 30 سالگی شروع کرده بودند حداقل 9 سال ورزش کرده بودند یعنی ورزش را از سن 21 سالگی شروع کرده بودند. افرادی که ورزش را بعد از 40 سالگی شروع کرده بودند حداقل 18 سال ورزش کرده بودند.

برای اندازه گیری تاثیر ورزش بر کارایی قلب ورزشکاران، ضربان قلب و میزان دریافت اکسیژن در آنها اندازه گیری شد.

محققان دریافتند که متوسط ضربان قلب در زمان استراحت در افرادی که به طور مرتب ورزش می‌کردند، شبیه به هم بود. در واقع شروع ورزش بعد از سن 40 سالگی و قبل از سن 30 سالگی تاثیرات مشابهی بر کارایی قلب دارند. ضمنا ماکزیمم اکسیژن دریافتی در این دو گروه نیز یکسان بود. با این حال گروهی که به طور مرتب و مناسب ورزش نمی‌کردند، در زمان استراحت ضربان قلب بالاتری داشتند و میزان دریافت اکسیژن نیز در آنها کمتر بود.

تیم تحقیقاتی دریافتند که بطن چپ قلب افرادی که ورزش مداوم داشتند و دو شریان اصلی در قلب آنها بزرگ‌تر از گروه دیگر بود.

یافته‌های این تحقیقات نشان داد که قلب در سن 40 سالگی توانایی تغییر بر اثر انجام ورزش‌های استقامتی را دارد.

همچنین ورزش استقامتی می‌تواند برای افزایش تراکم استخوان، حجم عضلات و غیره نیز مفید باشد. این فواید هر چقدر ورزش زودتر شروع شود بیشتر خواهند بود.

یکی از محققان می‌گوید: هیچ وقت برای شروع ورزش دیر نیست. ورزش همواره برای کارایی قلبی مفید است. نیازی نیست که ورزش شدید و طولانی در طول هفته‌ انجام دهید، تنها سعی کنید که فعال‌تر باشید.

ا‌نتها‌ی‌ پیا‌م