همیشه کارشناسان و متخصصان علوم غذایی، مرغ و ماهی را بهترین جایگزین گوشت قرمز معرفی می‌کنند و ورود آن به برنامه غذایی خانواده را عادت مناسبی می‌دانند، اما موضوعی که کمتر به آن پرداخته می‌شود، نوع طبخ مرغ است که در عین تنوع بخشیدن به طعم، می‌تواند آن را سالم یا ناسالم کند‌.
برخی افراد عقیده دارند بریان یا کنتاکی کردن مرغ بهترین روش طبخ است. تعدادی دیگر بر این باورند که تنها مرغ آب پز می تواند نیاز تغذیه ای روزانه را تامین کند. بعضی هم می گویند غذا باید خوشمزه باشد؛ حالا سوخاری، بریان، کبابی و آب پز فرقی نمی کند، اما متخصصان و کارشناسان کدام روش طبخ را تائید می کنند؟

گرچه گوشت سفید در مقایسه با گوشت گوسفند و گاو، آهن کمتری دارد و نباید به طور کامل با گوشت قرمز خداحافظی کرد، اما به دلیل چربی های اشباع و کلسترول کمتر می توان گوشت مرغ را یک منبع خوب پروتئین به همراه درصدهای مختلف ویتامین و املاح معدنی دانست و روزانه یا حداقل چهار بار در هفته سه تا چهار واحد از آن استفاده کرد. یک ران کامل یا نصف سینه مرغ تقریبا معادل چهار واحد گوشت است.

مرغ بریان بخوریم یا نخوریم؟
حتما مرغ های درسته به سیخ کشیده بریانی را که ظاهر تپل و سرحالی دارند و در هر ران آنها یک فلفل قرمز یا گوجه فرنگی قرار گرفته و درون شکمشان را با فلفل سبز به همراه ادویه تند و شور هندی پر کرده اند، دیده اید. این مرغ اگر سالم باشد و مرغ بریان خشکیده و مجدد گرم شده روز گذشته نباشد، روش طبخ سالمی دارد چون بدون حضور آب یا روغن مازاد پخته می شود. نکته مهم آن که این مرغ چون به صورت درسته و همراه با قسمت های پرچرب همچون پوست، بال و گردن پخته می شود، حاوی کلسترول بیشتری بوده، بخصوص گوشت ران آن چرب تر از مرغ آب پز و کبابی است. این موضوع زمانی دردسرساز می شود که مرغ منتخب شما در سیخ های ردیف پایین دستگاه باشد و چربی آب شده مرغ های بالایی روی آن ریخته باشد. معضل دیگر، پوست و بال برشته شده مرغ بریان است که هرگز دور انداخته نمی شود و گاهی بر سر خوردن آن جنگ و دعوای مفصل، اما صمیمانه ای بین افراد خانواده به راه می افتد.

تحقیقات نشان داده است، داروهای آنتی بیوتیک یا آفت کش ها و فلزات سمی که به همراه دانه وارد جیره غذایی مرغ می شوند، در بافت های لطیف و پرچرب همچون پوست مرغ تجمع می یابند و مصرف آن باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن شده، حتی ریسک ابتلا به تومورهای سرطانی را افزایش می دهد. اگر هم احتمال تزریق هورمون در مرغ وجود داشته باشد، مصرف پوست آن عامل اصلی ایجاد کیست تخمدان، اختلال در باروری و رویش موهای زائد در بدن خانم ها و در آقایان آکنه های شدید پوستی، نارسایی درهورمون ها و مشکلات جنسی و در کودکان موجب اختلالات رفتاری و چاقی می شود.

به مرغ سوخاری نه بگویید
مرغ سوخاری یکی از اشتهابرانگیزترین غذاهایی است که شکل و بوی آن هر فرد سیری را گرسنه می کند. تصور به دندان کشیدن یک تکه مرغ سوخاری به همراه سیب زمینی برشته سس دار چیزی نیست که بشود براحتی از کنار آن گذشت، اما لازم است بدانید وقتی مرغ در حرارت روغن طبخ می شود بیشتر ویتامین ها بخصوص ویتامین های گروه B و اسیدهای آمینه ضروری آن ـ که عامل ترشح سروتونین، هورمون شادی بخش است ـ تخریب و برخی اسیدهای چرب آن اکسید و دیر هضم شده و قابلیت جذب پروتئین آن کاهش می یابد و دسترسی به مواد معدنی آن کم می شود.

همچنین شنیسل به علت پودر سوخاری افزوده شده به سطح آن نیاز به پخت طولانی تری دارد و حرارت زیاد روغن، باعث تغییر رنگ و قهوه ای شدن آرد سوخاری آن و ایجاد ماده ای سمی به نام آکریلامید می شود که به مرور زمان کبد را دچار نارسایی و اختلال می کند. این ماده به محض ورود به بدن تجزیه و با اثر روی DNA و با ایجاد جهش در ژن ها موجب بروز سرطان، انواع عفونت ها، ناباروری، تضعیف سیستم ایمنی و عوارض عصبی می شود. این روش طبخ در مقایسه با سرخ کردن مرغ به طور مستقیم در روغن این مزیت را دارد که خمیر سوخاری تا حدودی از جذب روغن به داخل غذا جلوگیری می کند و از افت ارزش تغذیه ای محصول می کاهد. بنابراین در صورت استفاده از غذاهایی که حاوی پودر یا خمیر سوخاری است در زمان مصرف، لایه سوخاری را از روی غذا جدا کنید تا کالری کمتری دریافت کنید و از ترشح زیاد صفرا که ریسک ابتلا به سرطان روده را زیاد می کند، پیشگیری کنید.

مرغ آب پز خوب است اما ...
می گویند آب پز کردن یکی از سالم ترین روش های طبخ مرغ است، اما باید بدانید اگر دما و زمان آب پز کردن زیاد باشد، آب جوش دیواره محکم سلول های بافت مرغ را سست کرده، مواد مغذی بخصوص ویتامین های B ،C و برخی املاح خارج و وارد آب شده، بتدریج تخریب حرارتی در آب ایجاد می شود، به طوری که آب مرغ هم خاصیت چندانی نخواهد داشت. از سوی دیگر اگر نمک در مراحل اولیه طبخ، زمانی که مرغ خام است به آن افزوده شود، باعث خروج سریع آب و ویتامین های مرغ شده، آن را دیرپز می کند. از طرفی ید نمک که عاملی برای تنظیم ترشح غده تیروئید است و به رشد مغزی کودکان کمک می کند، در همان ساعات اولیه پخت تبخیر و از ظرف خارج می شود، بنابراین مرغ را با حرارت ملایم در مقدار کمی آب با فشار زودپر بپزید و نمک آن را در دقایق پایانی پخت یا سر سفره بیفزایید. در این صورت مرغ آب پز نسبت به مرغ بریان و سوخاری بخوبی مغز پخت شده، پروتئین های آن کمتر دستخوش تغییر قرار می گیرد و کیفیتش تا حدودی حفظ خواهد شد.

ناگفته های مرغ کبابی
مرغ کبابی به دلیل آن که در شیره خود پخته می شود، در مقایسه با مرغ آب پز و سوخاری ارزش غذایی بالاتری دارد و نسبت به مرغ بریان کم چرب تر است، اما موضوع مهم دود چوب یا زغالی است که به بافت مرغ نفوذ کرده، موجب خوش عطر و طعم شدن آن می شود . بر اساس تحقیقات انجام شده، این دود مشکوک به ترکیبات سرطانزاست. البته کبابی کردن مرغ روی باربکیوی برقی یا اجاق گاز خطرات ناشی از زغال را ندارد ولی نباید ترکیبات سمی گاز شهری را هم از یاد برد. مساله مهم تر آن که حرارت ناشی از برق، زغال یا گاز به سرعت سطح کباب را می سوزاند و احتمال ناپز ماندن مغز مرغ بسیار زیاد است. در ضمن توصیه می شود از مصرف قسمت های سوخته غذاهای کبابی بپرهیزید، چرا که به کبد، عضو سم زدای بدن آسیب می رساند و آن را تنبل می کند.

زرشك از میوه‌هایی است كه در دو نقطه ایران بیش از هر جای دیگری پرورش می‌یابد؛ زرشك قرمز در جنوب خراسان فراوان است و زرشك سیاه در كرمانشاه. به همین دلیل زرشك‌ پلو در مناطقی مانند خراسان طبخ و به سایر نقاط كشور معرفی شده است. بسیاری از افراد تصور می‌كنند كه روش طبخ زرشک پلوا بسیار ساده است در حالی كه رعایت نكته‌های ظریفی در آن لازم و نشانه حرفه‌ای بودن آشپز است:

 

1 - برای اینكه زرشک پلوی تان طعم بهتری داشته باشد، قبل از طبخ، تكه‌های مرغ را در روغن سرخ و بعد از طلایی شدنشان، به آنها پیاز و ادویه و آب اضافه كنید.

 

2 - پیازی كه به مرغ اضافه می‌شود باید درسته باشد به همین دلیل پیازهای كوچك را انتخاب كنید و 2 تا 3 عدد از آنها را در ظرف‌ حاوی مرغ بیندازید.

 

3 - ادویه‌های مورد نیاز برای طبخ مرغ فقط زردچوبه و كمی نمك است. مرغی كه برای زرشک پلو استفاده می‌شود باید زردرنگ باشد، به همین دلیل افزودن زعفران و رب گوجه‌فرنگی را به هیچ‌وجه توصیه نمی‌كنم.

 

4 - مرغ باید آبدار باشد، البته آب غلیظ‌ شده. آب مرغ را باید در كاسه‌ای جدا از مرغ سرو كرد.

 

5 - روغنی كه برای سرخ كردن زرشك استفاده می‌كنید باید تازه باشد و البته كره برای این كار بهتر است.

 

6 - شكر را باید به زرشك در حال حرارت دیدن افزود زیرا هم باعث می‌شود زرشك‌ها روی برنج بچسبند، هم غذا طعم ترش و شیرین پیدا كند.

 

7 - زرشك را باید روی حرارت ملایم تفت داد زیرا حرارت دیدن بیش از اندازه آن باعث خشك شدنش می‌شود و هنگام خوردن زرشک پلو به دندان‌ها می‌چسبد.

 

8 - برای آنكه زعفران خوب رنگ بدهد، آن را در ‌هاون سنگی یا چوبی آسیاب كنید نه در دستگاه آسیاب برقی زیرا با این كار عطر و بوی خود را از دست خواهد داد.

 

9 - برای آنكه زعفران كاملا رنگ بدهد، كره را قبل از اینكه كاملا آب شود با زرشك، زعفران و شكر در تابه‌ای بریزید و وقتی كمی حرارت دید، نصف استكان آب به آن اضافه كنید و بعد از چند دقیقه آن را از روی حرارت بردارید. نگذارید زعفران روی حرارت زیاد بماند زیرا این كار عطر این ادویه را كم خواهد كرد.

 

10 - برخی خانم‌ها زعفران به اصطلاح آب‌كرده را در ظرفی در بسته در یخچال نگهداری می‌كنند. این كار كاملا اشتباه است و باعث می‌شود این ادویه عطر و طعم خود را از دست بدهد و برای افزودن به غذا مناسب نباشد.

 

11 - بهترین نوشیدنی همراه زرشک پلو یك لیوان دوغ، شربت گلاب یا بهارنارنج است كه به شما پیشنهاد می‌كنم.

 

12 - برای زیباتر شدن زرشک پلو، پس از سرو آن روی زرشك‌ها یك قاشق غذاخوری خلال پسته نیز بریزید. رنگ سبز آن در كنار قرمزی زرشك، ظاهر زیبایی به زرشك‌پلو خواهد داد.

 

اگراضافه وزن دارید

مصرف روغن را محدود و فقط به اندازه 6 قاشق مرباخوری برنج میل كنید. زرشک پلویتان را با سالاد سبزی‌های تازه بخورید تا دریافت فیبر باعث احساس سیری در شما شود. 

 

اگر یبوست دارید

بهتر است از روغن زیتون استفاده كنید. حتی می‌توانید به غذایی كه در بشقابتان كشیده‌اید، سبوس گندم پودرشده بیفزایید. خوردن زرشک پلو با سبزی خوردن تازه میزان فیبر دریافتی را افزایش می‌دهد و به كنترل این بیماری كمك می‌كند. 

 

اگر كم خونی دارید

به جای مرغ از گوشت بوقلمون استفاده و قسمت ران آن را كه آهن بیشتری دارد، انتخاب كنید. همراه این غذا نیز یك لیوان آب پرتقال بنوشید زیرا وجود ویتامین C در آن باعث می‌شود آهن بیشتری جذب شود. 

 

هنگامی که قصد سفر دارید، ممکن است جمع کردن لباس‌ها و وسایل مورد نیاز، ذهنتان را به خود مشغول کند. به ویژه وقتی که می‌خواهید لباس‌های یک هفتهٔ خود را درون یک ساک مسافرتی جا بدهید. برای آن البسه چروک نشود و از فضای چمدان بهتر استفاده شود راهکارهای ارائه شده در این مطلب را امتحان کنید.

 

لوله کردن و پیچاندن لباس‌ها به مراتب راه حل مناسب تری نسبت به تا کردن آنهاست. چون این کار فضای بیشتری را در چمدان در اختیار شما قرار می‌دهد. همچنین این روش، از چروک شدن لباس‌ها در چمدان جلوگیری می‌کند و وقتی که به مقصد رسیدید، دیگر مجبور نخواهید بود تمام لباس‌هایتان را دوباره اتو کنید.
 

گام اول

از لباس‌های بزرگ‌تر شروع کنید و آن‌ها را در ته ساک یا چمدانتان بگذارید. به منظور افزایش فضا، بزرگ تر‌ها را در ته ساک و لباس‌های کوچک‌تر را رو قرار می‌دهیم.
 

گام دوم

شلوار‌هایتان را از وسط به درازا تا کنید. سپس از انتهای شلوار شروع کرده و آن را به سمت بالا لوله کنید. حالا شلوارهای لوله شده را ته ساک بگذارید.
 

گام سوم

تی شرت‌ها و بلوز‌ها را از وسط به درازا تا کرده و اگر امکانش هست دوباره از وسط یک تای دیگر بزنید. از قسمت پایین بلوز‌ها شروع کرده و آن را به سمت یقه بپیچانید. حالا بلوزهای لوله شده را در لایهٔ بعدی روی شلوار‌ها قرار دهید.
 

گام چهارم

لباس‌های زیر را هم روی لباس‌های تا و لوله شده قرار می‌دهیم. از وسط تا کنید و سپس آن‌ها را لوله کنید.
 

گام پنجم

کت‌ها، پیراهن‌های مردانه و دیگر لباس‌های رسمی را روی لباس‌های لوله شده در چمدان بگذارید. لوله کردن و پیچاندن این لباس‌ها ممکن است باعث از شکل افتادن یقه یا قسمت‌های دیگر لباس شود. پس این گونه لباس‌ها را تا کرده و روی لباس‌های لوله شده قرار دهید.

توجه: اگر می‌خواهید کفش‌هایتان را هم کنار لباس‌هایتان در چمدان بگذارید، می‌توانید از فضای موجود در داخل کفش‌ها هم استفاده کنید و لباس‌های رول شده کوچک را در آنجا قرار دهید

1 - روغن سرخ کردنی بخرید
بهترین روغن برای استفاده از این دستگاه، روغن های مخصوص سرخ کردن است. البته به یاد داشته باشید، هیچ گاه برای صرفه جویی دو نوع روغن را با هم مخلوط نکنید. در حین کار با سرخ کن شاید برخی مواقع با اینکه روغن به اندازه کافی ریخته اید باز هم روغن سرریز شده یا کف کند. علت این امر می تواند وجود مواد غذایی آب دار یا نمک زدن به مواد غذایی پیش از سرخ کردن باشد.

2 - مواد یخ زده را داخل سرخ کن نیندازید
با توجه به اینکه قرار دادن مواد یخ زده در روغن داغ، موجب کاهش دمای روغن و تغییر در زمان پخت می شود، بهترین راه این است که نه تنها برای محافظت از دستگاه سرخ کن، بلکه به دلیل سالم تر بودن این روش، مواد غذایی یخ زده را داخل روغن داغ قرار ندهید و آنها را از قبل در آب گرم قرار داده یا چند ساعت قبل از پخت وپز از فریزر بیرون بگذارید. با این حال، باز به دنبال مدل سرخ کنی باشید که بخش حرارتی آن بتواند دمای روغن را پس از ورود ماده یخ زده به آن به سرعت بالا ببرد.

3 - در شست وشوی سرخ کن نهایت دقت را به خرج دهید
برای شست وشو و تمیز کردن دستگاه سرخ کن نیز توجه داشته باشید ظرف روغن دستگاه مزبور، متحرک باشد، زیرا در این حالت امکان شست وشو و نظافت آن آسان تر می شود. در ضمن یکی از اجزای سرخ کن فیلتر آن است که کاربرد آن جلوگیری از پخش بخار و بوی غذا می باشد. این فیلتر کربنی نباید با آب تماس پیدا کند، زیرا باعث از بین رفتن خاصیت کربنی آن می شود. از این رو، توصیه می شود هنگام شست وشوی دستگاه، آن را از داخل در سرخ کن بیرون آورده و بعد دستگاه را بشویید.


 

تغذیه ی مناسب تغذیه ای است که در آماده کردن آن تمام جوانب رعایت شده باشد ، مواد غذایی مورد نیاز در تغذیه مقوله ی جدا است و اینکه این مواد را چگونه آماده کنیم مقوله ای دیگر. در این مطلب به مقایسه ی ۱۰ جنس مورد استفاده در پخت و پز می پردازیم.

تا به حال به جنس ظرفی که در آن غذا می پزید توجه کرده اید؟ کارشناسان می گویند جنس ظرف و روکش آن در پخش گرما و سرعت پخت غذا تاثیر دارد. برخی از ظروف باعث پخت سریع تر غذا می شوند و در مصرف انرژی صرفه جویی می کنند…

 

برای انتخاب درست بهتر است ادامه همین مطلب را مطالعه کنید.

 

1 - ظروف تفلونی

ظرف هایی با روکش نچسب، از پرطرفدارترین ظرف های پخت وپز هستند زیرا می توان با آنها بدون روغن یا با کمترین میزان روغن و روی حرارت کم یا متوسط آشپزی کرد. مشکل ظروف تفلونی این است که روکش آنها به سرعت از بین می رود. این روکش نسبت به ضربه هم بسیار حساس است و ضربه های قاشق یا چاقو می تواند به آن آسیب برساند. اگر تفلون آسیب ببیند، مواد سمی و ذرات مسموم کننده آزاد می کند و غذایی که در آن پخت می شود، مضر خواهد بود. از سوی دیگر، لایه زیرین تفلون آلومینیوم است که خود ماده ای سمی است بنابراین با پخت غذا در ظرفی که تفلون آن آسیب دیده و آلومینیوم زیرین نمایان است، مواد سمی وارد غذا می شوند. بهترین کار این است تفلون های ساخته شده در کارخانه های معتبر را تهیه و درصورتی که آسیب دید، از پخت غذا در آن صرف نظر کنید.

 

2 - ظروف لعابی

روکش های لعابی معمولا روی ظروفی از جنس سرامیک یا چدن کشیده می شوند. نگهداری این ظروف راحت است و می توان برای پخت غذاهایی که به حرارت بالا نیاز دارند، از آنها استفاده کرد. متاسفانه لعاب هم همانند تفلون اگر در شرایط استاندارد تهیه نشود، می تواند حاوی ترکیب های سمی از جمله سرب، کادمیوم ، آرسنیک و پیگمنت های رنگی شیمیایی باشد. طول عمر روکش لعابی محدود است و در اثر ضربه و تغییر حرارت ناگهانی از بین می رود. هنگام شستشوی این ظرف ها نباید از سیم استفاده کرد و اگر ترک بردارند، باید کنارشان گذاشت حتی برای نگهداری غذا هم از آنها استفاده نکرد.

 

3 - ظروف سرامیکی

سرامیک در واقع نوعی ورنی است. به ظروف سرامیکی ظروف اکولوژیک یا سبز گفته می شود. این روکش نچسب، دقیقا مثل تفلون است با این تفاوت که حاوی ترکیب مضر موجود در تفلون نیست. روکش های سرامیکی در مقابل فرسایش و خوردگی، خراشیدگی و ساییدگی تا حدی مقاوم هستند اما وقتی آسیب دیدند، چون جنس زیرین آنها آلومینیوم است، احتمال آلوده و مسموم شدن موادغذایی پخته شده درون آنها بالاست و باید کنار گذاشته شوند. قیمت ظروف سرامیکی بالاتر از سایر ظروف پخت است به همین دلیل باید در نگهداری آنها دقت فراوان داشت تا آسیب نبینند. البته طول عمر روکش سرامیکی به نحوه استفاده از ظرف، میزان استفاده و نحوه شستشوی آن هم بستگی دارد.

 

4 - ظروف چدنی

چدن ها (که ترکیبی از آهن و کربن هستند)، عمر بالایی دارند. این ظروف مناسب پخت طولانی با دمای متوسط هستند و اگر فاقد آلومینیوم باشند، برای پخت وپز مناسب محسوب می شوند، پس قبل از خرید حتما به برچسب و ترکیب های مندرج در آن دقت کنید. لازم است حین استفاده از ظروف چدنی، نکته هایی را رعایت کنید تا چدن دیرتر از بین برود. اول اینکه قبل از استفاده باید چند دقیقه ای آنها را روی حرارت بگذارید تا گرم شوند. برای آنکه از گرم شدن کافی ظرف مطمئن شوید، می توانید قطره ای آب داخل آن بریزید و اگر به سرعت تبخیر شد، یعنی ظرف گرم شده است. درصورتی که ظروف چدنی اول گرم شوند، موادغذایی به آنها نخواهد چسبید. دوم اینکه در ظرف چدنی ای که هنوز استفاده نشده، نباید آب به مدت طولانی بماند زیرا باعث می شود زنگ بزند. سوم، برای شستشوی چدن از ابر استفاده کنید زیرا سیم ظرفشویی باعث خراشیدگی و آسیب آن می شود و چهارم اینکه بعد از اتمام پخت، ماده غذایی را از درون ظروف چدنی خارج کنید تا اکسید نشود. در ضمن در ظروف چدنی فاقد روکش نباید مواد اسیدی مثل آبلیمو یا سس گوجه فرنگی ریخت.

 

5 - ظروف آلومینیومی

این ظروف با قیمت پایین در بازار عرضه می شوند. آلومینیوم کاربردهای وسیعی در پخت وپز دارد. از ورق ها و ظروف یکبار مصرف پخت آلومینیومی گرفته تا قابلمه و کتری و… دلیل پرطرفدار بودن آلومینیوم، سبک بودن آن و پخش کردن سریع و یکنواخت حرارت است. متاسفانه طی روند پخت، احتمال آنکه ترکیب های سمی آلومینیوم وارد غذا یا آب شود، بسیار بالاست پس اگر برای سلامت خود ارزش قائل هستید، ظروف آلومینیومی یا چدن های حاوی آلومینیوم تهیه نکنید. آلومینیوم می تواند عوارض وحشتناکی برای مغز و ماهیچه ها داشته باشد. در ضمن این ظروف در برابر ضربه حساس اند و به سرعت تغییر شکل می دهند.

 

6 - ظروف اینوکس یا فولاد ضدزنگ

اینوکس از آهن، کروم و نیکل تهیه شده است. قابلمه های اینوکس کف ضخیمی دارند و این موضوع باعث پخش یکنواخت حرارت می شود و در نتیجه غذا در آنها به سرعت می پزد و در مصرف انرژی صرفه جویی خواهدشد. ظروف اینوکس نچسب هم هستند اما باید مراقب بود ترکیب های کلردار یا اسیدی داخل آنها نریزد. برخی از ظروف اینوکس به ۱۰/۱۸ معروفند، به این معنی که از ۷۲ درصد آهن، ۱۸ درصد کروم و ۱۰ درصد نیکل تهیه شده اند. این ظروف از جمله بهترین ظروف پخت محسوب می شوند و طول عمر بالایی دارند و می توان به سلامت غذایی که داخل آنها پخته می شود، اطمینان داشت.

 

7 - ظروف شیشه ای یا پیرکس

ظروف پخت شیشه ای یا اصطلاحا پیرکس، حرارت بالا را تحمل می کنند و در صورتی که این ظروف رنگ نشده باشند، می توان گفت سالم ترین نوع ظروف برای پخت غذا هستند. اگر به این ظروف ضربه های محکم وارد نشود و دچار شوک دمایی نشوند، مقاوم هستند و از همه مهم تر بازیافت می شوند! تنها نکته این است که باید مراقب باشید غذا داخل آنها ته نگیرد و نچسبد.

 

8 - ظروف سفالی

هزاران سال است که از این ظروف برای پخت کمک می گیرند. این ظروف روکش لعاب یا ورنی ندارند و درنتیجه بسیار سالم و طبیعی هستند. متاسفانه امروزه از این نوع ظروف بسیار کم استفاده می شود.

 

9 - ظروف مسی

مس هادی خوب حرارت است و اگر روی گاز آشپزی می کنید، می تواند ظرف پخت مناسبی باشد. معمولا از ظروف مسی برای تهیه مربا استفاده می کنند. مس قرمز به مرور زمان در مجاورت هوا اکسید می شود و به سبز خاکستری می گراید. مسی که به این رنگ درآمده، برای سلامت مضر است. مس زیاد برای سلامت مضر است به همین دلیل معمولا داخل مس را با فلزی دیگر می پوشانند. مشکل ظروف مسی این است که روکش داخلی آنها به مرور زمان به دنبال استفاده یا ریختن مواد اسیدی از بین می رود. به تازگی ظروف مسی با اینوکس روکش می شوند که نگهداری اش ساده تر و استفاده آن سالم تر است. برخی از ظروف نیز ترکیب مس و زینک هستند اما تعداد آنها بسیار کم است و به سختی پیدا می شوند.

 

10 - ظروف سیلیکونی

سیلیکون چیزی شبیه به کائوچو است و از ترکیب طبیعی سیلیسیوم و اکسیژن تهیه شده است. از ظروف سیلیکونی بیشتر در پخت شیرینی ها استفاده می شود. زمان پخت در این ظروف، سریع است و حتی بدون روغن ماده غذایی از آنها جدا می شود. شستشوی آنها ساده است و می توان به راحتی آنها را از فریزر به فر منتقل کرد. البته نباید این ظرف ها را روی حرارت مستقیم گذاشت. کیفیت ظروف سیلیکونی و بهای آنها متفاوت است. سیلیکون های پلاتینی از گران ترین انواع هستند و می توان از آنها در درجه حرارت های بسیار بالا استفاده کرد. سیلیکون پراکسید ضعیف ترین نوع سیلیکون است و برخلاف نوع پلاتینی تحمل ۴ ساعت حرارت ۲۰۰ درجه را ندارد. سیلیکونی که کیفیت پایینی دارد، هنگام استفاده بوی نامطبوعی تولید می کند و ممکن است مولکول های سمی را وارد غذای شما کند، بنابراین اگر ظرف سیلیکونی تان از نوع مرغوب نیست فقط از آن برای موادغذایی ای که در سرما تهیه می شوند، مثل ژله، استفاده کنید.

 

 

مواد لازم برای چهار ظرف کوچک :
برنج : 2 لیوان
شكر : 4 لیوان

گلاب : 1 لیوان

کره : 5 تا 6 قاشق سوپ‌خوری

خلال بادام : سه چهارم لیوان

خلال پسته برای تزیین : به دلخواه

زعفران و هل : به اندازه ی لازم

دارچين برای تزیین : به اندازه ی لازم

آب سرد : 14تا 16 لیوان

 

طرز تهیه :
برنج را قبل از استفاده حتما خوب با آب گرم شستشو بدهید و چند بار آب آنرا خالی کنید، سپس دوباره روی آن آب گرم بریزید و برای چهار پنج ساعت بگذارید خیس بخورد.
آب برنج را خالی کنید بعد آنرا همراه 14 لیوان آب داخل قابلمه بریزید و بگذارید جوش بیاید.
پس از جوش آمدن بلافاصله حرارت را کم کنید و بگذارید به آرامی بپزد.
در صورتی که حرارت زیاد باشد برنج به ته قابلمه خواهد چسبید.
کافی است برنج و آب به آرامی بجوشد.
وسط‌ های کار کمی زعفران به برنج و آب بیفزاید تا همراه با مرحله آخر بجوشد.
مقدار زعفران را خودتان تصمیم بگیرید کم کم بیفزاید و هم بزنید و بگذارید چند دقیقه‌ای بجوشد، اگر کم بود مقدار دیگری بیفزاید به صورتی که رنگ شله زرد (زرد) شود. 
اگر احیانا در مدت طبخ آب برنج تمام شد مقداری آب گرم به آن اضافه کنید.
در این مدت تمام وقت آنرا زیر نظر داشته باشید و مدام بهم بزنید در غیر این صورت برنج به کف قابلمه خواهد چسبید.
هرچه به آخر طبخ نزدیک تر بشوید امکان چسبیدن ته قابلمه بیشتر می‌شود در نتیجه در اواخر کار مدام شله زرد را هم بزنید.
 کمی مانده به آخرهای کار وقتی تقریبا برنج‌ها خوب نرم و له شد شکر ، گلاب، هل و کره را به آن بیفزاید و هم بزنید.
معمولا نیازی به افزودن آب نیست چون مقدار آب داده شده کفایت می کند ولی برنج‌های گوناگون مقدار آب بیشتر یا کمتری نیاز دارند.

برای خلال بادام‌ها روش‌های مختلفی وجود دارد، خلال بادام را بعضی در آخر طبخ شله زرد توی شله زرد می‌ریزند و بعضی زودتر دلیل این کار این است که بعضی دوست دارند خلال بادام سفت باشد و بعضی برعکس دوست دارند خلال بادام نرم باشد این بستگی به سلیقه خود شما دارد. اگر مطمئن نیستید می‌توانید خلال بادام را در ظرفی جداگانه بجوشانید و هنگامی که نرمی (سفتی) آن باب میل شما بود آنرا کنار بگذارید و در آخر طبخ شله زرد خلال بادام را به شله زرد بیفزاید و کمی هم بزنید و بگذارید چند دقیقه‌ای بجوشد.

دقت کنید وقتی شله زرد آماده است که زیاد شل نباشد وقتی آنرا در ظرف می‌ریزید نباید ولو شود و حالت آش داشته باشد . البته دقت کنید شله زرد وقتی سرد شد هم مقداری سفت‌تر خواهد شد. ولی خوب وقتی تمام شد زیاد نباید شل باشد.
بعد از خاتمه کار شله زرد را در ظرف بریزید و با دارچین و خلال پسته آنرا تزئین کنید.

 
 

ابتدا زرده تخم مرغ را می زنیم.از درجه یواش شروع كرده تا درجه سریع. سپس آرام آرام شكر را اضافه می كنیم تا كرم رنگ شود. بعد در ظرف دیگری خامه را با خاك قند می زنیم. سپس كاكائو را در شیر حل می كنیم. بعد شیر را به مایع اولیه (زرده تخم مرغ و شكر) اضافه می كنیم و هم می زنیم. سپس خامه را اضافه كرده و بعد ورقه های ژلاتین را كه قبلا در نصف پیمانه آب جوش حل كرده ایم اضافه می كنیم و ته قالب را با كره چرب می كنیم و همه مواد بالا را كه با هم زده ایم داخل قالب می ریزیم و در فریزر می گذاریم تا ببندد.(به مدت یك ساعت و نیم)