چکیده

این سوره پیامبر اسلام را به دنبال تهمت‌هایی که مشرکین به وی زده و او را دیوانه خوانده بودند، تسلیت و دلداری می‌دهد، و آن جناب را به شدیدترین وجهی از اطاعت مشرکین و مداهنه با آنان نهی نموده، امر اکید می‌کند که در برابر حکم پروردگارش صبر کند.

فضیلت سوره

از پیامبر اسلام روايت شده فرمود هر كه اينسوره را قرائت كند خداوند ثواب كسانيكه بآنها حلم بسيارى عطا نموده مرحمت فرمايد.^[۱]

و جمعی از نویسندگان. . ج. 24. دارالکتب الاسلامیه, 1374. ص 311-312سوره ملک، مقدمه

2. تحریم	سورهٔ ملک	قلم
   شمارهٔ کتابت: ۶۷ جزء : ۲۹ نزول شمارهٔ نزول: ۷۷ محل نزول: مکه اطلاعات آماری تعداد آیات: ۳۰ تعداد کلمات: ۳۳۵ تعداد حروف: ۱۳۸۸

   سوره مُلک سوره ام۶۷ از قرآن است، ۳۰ آیه دارد و سوره‌ای مکی است. مَلِک به معنی پادشاه، همچنین از نام‌های نیکوی خداوند در اسلام است. در آیه اول این سوره چنین آمده است:

   بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایی (مُلک) به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست.^[۱]

   نام‌های دیگر این سوره منجیة (نجات‌دهنده) و واقیة یا مانعة (بازدارندهٔ تلاوت‌کننده از عذاب الهی یا قبر) است. محتوای این سوره پیرامون مبداء، صفات خداوند و آفرینش جهان است و در مورد معاد و مجازات جهنم و تهدید کافران به عذاب سخن می‌گوید. ^[۲]

   منابع

   1.  
3. سوره ملک آیه ۱، ترجمه فولادوند
4.  

مکارم شیرازی, ناصر و جمعی از نویسندگان. تفسیر نمونه. ج. 24. دار الکتب الاسلامیه, 1374. ص 267سوره تحریم، مقدمه

سوره طلاق سوره ۶۵ از قرآن است و در مدینه نازل شده و دارای ۱۲ آیه‌است.

سوره طلاق بر اساس روایات معتبر ترتیب نزول نود و نهمین سوره نازل شده از آسمان وحی است. این سوره در سال هفتم هجرت در مدینه نازل شده‌است. پیش از آن سوره انسان و بعد از آن سوره بینه نازل شده‌است.

با استقرار حکومت اسلامی در مدینه به تدریج احکام و مقررات دینی تشریع شد تا فرهنگ و آداب و رسوم مسلمانان را که هنوز تحت تاثیر قوانین و فرهنگ جاهلیت بود تغییر دهد. حقوق زنان و به خصوص قوانین طلاق یکی از چالش برانگیزترین مسایل اجتماعی مسلمانان بود که بیشتر احکام آن در سوره بقره آیات ۲۴۲ ـ ۲۲۶ قبلاً بیان شده بود. از آنجا که تغییر فرهنگ مردم در روابط خانوادگی و مسائل زناشویی از مشکل ترین مراحل تغییر فرهنگ عمومی است، در این سوره ضمن تکرار و یاد آوری مجدد احکام مذکور و افزودن چند قانون جدید، به مؤمنان گوشزد می‌کند که هنگام طلاق همسران خود کینه‌ها و آداب و رسوم جاهلی را فراموش کنید و ضمن رعایت تقوا تنها به آنچه خدا در این زمینه دستور داده‌است عمل کنید. این سوره از دو گفتار تشکیل شده‌است. گفتار اول: اهمیت رعایت تقوا و عمل به فرمان‌های خدا درباره زنان مطلقه(ایات ۱-۷) گفتار دوم: ضرورت عمل به فرمان‌های خدا و رعایت احکام دینی (آیات ۸-۱۲)

مکارم شیرازی, ناصر و جمعی از نویسندگان. [ona/j24/tna24009.htm تفسیر نمونه]. ج. 24. دار الکتب الاسلامیه, 1374. ص 181-182سوره تغابن، مقدمه

پیوند به بیرون

• متن سوره به همراه ترجمهٔ فارسی

مکارم شیرازی, ناصر و جمعی از نویسندگان. تفسیر نمونه. ج. 24. دار الکتب الاسلامیه, 1374. ص 101سوره جمعه، مقدمه

به معنی ردیف و صف به صف ایستادن است ونام شصت ویکمین سوره قرآن می‌باشد. نام این سوره از آیه چهارم آن گرفته شده است.بعضی از موضوعات این سوره عبارتند از: دعوت به هماهنگی میان گفتار و کردار پرهیز از سخن گفتن بدون عمل دعوت به جهاد اشاره به پیمان شکنی قوم بنی اسرائیل موضوع بشارت دادن عیسی به آمدن پیامبر اسلام تضمین پیروزی اسلام بر همه ادیان اشاره به حوارّیون عیسی می‌باشد . این سوره در مدینه نازل شده و ۱۴ آیه دارد.

شأن نزول

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ

جمعی از مومنان می‌گفتند: بعد از این هر وقت با دشمن رو به رو شویم پشت نخواهیم کرد و فرار نمی‌کنیم ولی در روز احد فرار کردند تا آنجا که پیشانی پیامبر و دندان مبارک او شگسته شد. آیه فوق نازل شد وپیامی چنین آورد: چرا چیزی می گویید که انجام نمی‌دهید؟

فضیلت این سوره

((امام باقر فرمود: هرکس این سوره را تلاوت کندو در نمازهای واجب و نافله‌های خود بقرائت آن مداومت نماید خداوند او را در ردیف و صف فرشتگان و پیامبران مرسل خود آورد))

سوره ممتحنه سوره ۶۰ از قرآن است، ۱۳ آیه دارد و سوره‌ای مدنی است. این سوره به دلیل امتحان زنان مهاجر که در آیهٔ ۱۰ مطرح شده‌است ممتحنه نامیده شده‌است. این سوره علاوه بر این مبحث، در مورد دوست‌داشتن به خاطر خدا و بغض به خاطر خدا و نهی از دوستی با مشرکان نیز سخن می‌گوید و به همین دلیل سورهٔ مودت نیز نامیده می‌شود.^[۱]

در سرزمین مدینه سه گروه از یهود زندگی می‌کردند «بنی نضیر» و «بنی قریظه» و «بنی قینقاع» و گفته می‌شود که آنها اصلاً اهل حجاز نبودند ولی چون در کتب مذهبی خود خوانده بودند که پیامبری از سرزمین مدینه ظهور می‌کند به این سرزمین کوچ کردند و در انتظار این ظهور بزرگ بودند. هنگامی که پیامبر اسلام به مدینه هجرت کرد، با آنها پیمان عدم تعرض بست ولی آنها هر زمان فرصتی یافتند از نقض این پیمان فروگذار نکردند.
از مهمترین توطئه‌های آنها علیه محمد این مواردند:
۱- پیمان اتحاد کعب بن اشرف (بزرگ یهود) با ابوسفیان جهت نابودی محمد پس از جنگ احد.
۲- توطئه «عمرو بن جحاش» از یهودیان قبیله بنی نظیر جهت کشتن محمد با استفاده از سنگ.
۳- سوردن شعرهای هجو و بدگوئی علیه محمد از جانب شعرای بنی نضیر.

پس از تمامی این توطئه‌ها لشکری از مسلمین به مدت چند روز قلعه مستحکم یهودیان را محاصره کردند و با به آتش کشیدن نخل‌های اطراف قلعه و نابودی آنها پس از چند روز یهودیان را وادار به تسلیم نموده و بدون جنگ و خونریزی پیروز شدند. پس از این پیروزی و با پیشنهاد محمد بن عبدالله، یهودیان مدینه را ترک گفته و مقداری از اموال خود را به همراه بردند و مقداری را نابود ساختند. جمعی به سوی «اذرعات» شام و تعدا کمی به سوی «خیبر» و گروهی به «حیره» رفتند و باقیمانده اموال و اراضی و باغات و خانه‌های آنها به دست مسلمین افتاد.