« ماسک »
داوود را دیدم که بشاش و قبراق تر از هر زمان دیگری کارهای لازم گروهان نجف اشرف را انجام می داد و آخرین سفارش ها را به بچه ها کرد که تجهیراتتان را کامل کنید و ...
اما روی داشتن ماسک ضد شیمیایی تأکید فراوانی می کرد.
عصر بود که همگی آماده شدند تا بسوی منطقه رهایی حرکت کنند.
داوود با همان لباسهای معمولی پاسداری کنار یکی از خودروها ایستاده بود و همه را در سوار کردن کمک می کرد.
وقتی به او نزدیک شدم، همه چیزش کامل بود جز ماسک شیمیایی که نداشت.
هرچه به او اصرار کردیم که ماسک همان چیزی است که خودتان بارها و بارها ما را به همراه داشتن آن سفارس می کردید ولی چگونه شما آنرا فراموش می کنید!
با همان لبخند همیشگی اش دستی به شانه ام زد و آرام گفت:
برادر من ... بمباران شیمیایی صبح عملیات انجام میشه ...
خب که ...
من به صبح عملیات نمی رسم ...
و همانگونه شد که گفته بود، آفتاب نزده روح پر فروغش راهی دیار ابدیت شد.
شهید داود علی پناه..
راوی: "علی عمیره"
گردان کربلا - اهواز
