در این گیرودار كمبود اشتغال ، برخی افراد به اهتمام پشتكار و خلاقیت برای خودشان كاری دست و پا می كنند. معمولا در هر جامعه، كسانی هستند كه تولیدكننده شغل به حساب می آیند. این اشخاص به بهینه سازی وضعیت اشتغال كمك زیادی می كنند.

كار معرف امروز، هنر یا صنعتی است به نام پتینه. پتینه به معنی كهنگی است. كهنگی نه به معنای فرسودگی، بلكه اصالت وریشه داشتن است. كم كم این حرفه در جرگه شغل های هنری، صنعتی وارد شده و نظر بسیاری را به خود جلب كرده و پوششی شده برای قاب های فلزی یا نمای ساختان.

بهتر است معرفی پتینه را با مس آغاز كنیم. این فلز افزون بر كارآیی در صنعت و تكنولوژی به خاطر قابلیت های ویژه، در هنر ایرانی نیز جایگاهی خاص دارد. فلزی كه بر اثر خلاقیت هنرمندان ایرانی، اینك گوشه ای از هنر مرز و بوم را منعكس می كند.

حسن فراهی، جوان 35 ساله توانست پس از انجام تحقیقات و آزمایش های مختلف، هنر مهجور پتینه را رونق بخشد. نمونه آثارش بر پیشانی چند نما در این شهر دیده می شود. دكتر اسماعیل طلایی- فارغ التحصیل معماری از آمریكا و استاد دانشگاه- بارها از هنر پتینه برای پوشش چهره بناهایی كه بالا می برد استفاده كرده است. فراهی از روزهای سختی برآمده است، با مشكلات زیادی پنجه انداخته و با صبوری و پشتكار موانع پیشرفت را یكی یكی پشت سر گذاشته است. او مراحل آشنایی با كارش را چنین واگویه می كند:

ابتدا طراحی و حجم، مرا مجذوب خود كرد. پس از تحقیق و جست وجو متوجه شدم، ورق های فلزی پرس می شود و بعد به صورت یك پوسته نازك در می آید؛ پوسته ای كه رنگ آمیزی و زیبایی حاصل از آن، آدمی را به تفكر وامی دارد.در آن هنگام با كار قلم و چكش و مس دست اصفهان آشنا نبودم. در بازار تهران نیز، تنها دو رنگ آبی فیروزه ای و سبزیشمی را از پتینه دیده بودم و ذهنم پر از سوال بود كه چگونه می توان رنگ های دیگری به وجود آورد؟

یك ورق نازك مس خریدم و چند خط روی آن كشیدم. متوجه شدم ازطرف دیگر، برجسته می شود. این امر ذهن مرا به كنكاش بیشتر درباره مس واداشت. هر روز باید از روز قبل بهتر باشد و این برتری برای من همان است كه هر روز ضمن یافتن پاسخ پرسش های قبلی، پرسش های جدیدی در ذهنم شكل بگیرد. از این رو، مس مرا مجذوب كرد و به واسطه انعطاف و نرمش فلز، از بازی و اجرای فرم های متنوع روی آن خسته نمی شدم. هر حالتی كه فكر می كردم به مس می دادم، آن هم شكل مورد نظر را به خود می گرفت. حس جالبی پیدا كرده بودم. مشعوف شده بودم. هر چه بیشتر می رفتم، بیشتر به گمشده ام نزدیك می شدم. آنقدر كه حس شادی عجیبی داشتم. احساس می كردم به خلق كردن نزدیك شده ام. من در مس و پتینه، خود را یافتم و فكر كنم اگر هر كس خود درونی اش را بیابد، گامی به سوی خودشناسی برداشته است. زمان ومكان و دیگر مسایل روزمره زندگی را درك نمی كردم. برایم بی مفهوم بود. آنچه ذهن مرا به خود وامی داشت، كار و ارتباطم با مس بود. هیچ چیز به اندازه آزمایش تنوع در انعطاف مس لذت بخش نبود.

فراهی وقتی از روزهای نخست كارش می گوید، همانطور هیجان زده می شود. قضیه هنوزبرایش تازگی دارد. می گوید همه را مدیون دوستم هستم كه تشویقم می كرد. از من و كارم چیزی ننویسید، ولی او انسان بزرگی است.

دوست دانشمندم علی اكبرجعفرزاده وقتی عطش و اشتیاق مرا نسبت به شناخت مس دید، به ادامه كار ترغیبم كرد وبا تشویق های خود به من دلگرمی داد و بدین ترتیب بود كه روش های اصولی تحقیق را آموختم. برای شروع، نمادهای مختلف مانند: رتیل، كمان سنبل و... را بر مس حك كردم. پس از آن سراغ طرح تخت جمشید رفتم وبعد به كار و تحقیق درباره نقاشی و مینیاتور روی آوردم. در این بین نماهای ساختمانی را نیز با پتینه مس انجام دادم كه به نتایج جالبی دست یافتم.

درباره تهیه نخستین قلم كارش می گوید:نخستین قلم كارم را، خودم ساختم. ابتدا از قاشق و چنگال غذاخوری استفاده كردم و بعد با كارد كره خوری كه اتفاقا خیلی خوب هم توانستم با آن، هر چه می خواستم بر مس حك كنم. بقیه ابزار خودم بودم. تنها حركات دست و رقص مچ، روی مس مهم بود. آن هم با پشتكار به وجود می آید. پیشرفت و ارتقای كارم وقتی حاصل شد كه هم مقدار فشار و حركت دست را شناختم و دیگر اینكه نیازی به بازبینی روی دیگر ورق مس نداشتم.

از آن روز لحظه به لحظه تكنیك های جدیدتری پیدا كردم. بیش از 180 تابلو ساختم كه دوتای آنها را توانستم برای خودم نگه دارم. بیشتر تابلوها را به خارج از كشور بردند. از این رو نقش های ایرانی را بر مس حك كردم و رنگ پاشیدم. البته من رنگی در دست ندارم. این فلز است كه رنگ می بازد و تغییر چهره می دهد. هنوز آرشیو كردن كارها آنقدر برایم اهمیت پیدا نكرده كه از پرداختن به ادامه مسیر و كشف های تازه تر باز بمانم. هر چه با كار بیشتر ور می رفتم، پیچیده تر می شد و هیجان من بیشتر.

فكر می كنم تلفیق پتینه و مس كاری را بتوان در زمره هنرهای پست مدرن برشمرد. یكی هنر و صنعتی قدیمی و دیگری تازه و نو.

آغاز ماجرای پتینه

طی كار متوجه شدم، مس به دلیل برودت هوا سیاه می شود. برای تمیز كردن آن اسیدی را تهیه كرده و فلز را با آن شست و شو دادم. مس رنگ زرد به خود گرفت. برایم جالب بود كه این فلز سرخ، بن مایه رنگ دیگری نیز دارد. از این رو، چندین نوع اسید تهیه و روی مس آزمایش كردم. حین كار، هفت رنگ اصلی و سه رنگ مادر را در آن مشاهده كردم و با تلفیق اسیدها توانستم، رنگ های متفاوت و جدیدی بیابم. از سویی به خاطر بوی تند اسید، كارهایم را در فضای باز- روی بام منزل- انجام می دادم و در این میان متوجه شدم تاثیر دما و چگونگی پخش و تابش نور در زمان های خاص روی فلز متفاوت است.پس از شناسایی رنگ ها، با ریختن اسید روی مس دریافتم كه هر قسمت از طرح با استفاده از خطوط طراحی ایجاد شده و زاویه شیبی كه به ورق داده می شد، رنگ متفاوتی به خود می گرفت و اینگونه بود كه بر اثر تجربه و اثرگذاری متنوع آن، پتینه را با رنگ های جدید كشف كردم.

شبیه سازی اشیای تاریخی

ابتدا یك كاسه مسی سولفاته قدیمی، نظرم را جلب كرد و در پی یافتن آن رنگ به آزمایش پرداختم و این رنگ را نیز با اسید دیگری تجربه كردم، به طوری كه اكنون دریافته ام می توان با اسیدهای خاص، فلزهای مختلف را تغییر رنگ داد. به جز مس، پتینه را روی برنج، برنز و استیل انجام دادم و به نتایجی رسیدم. اینك نیز روی آلومینیوم تحقیق می كنم. نتوانستم به این بسنده كنم. شاید یك تصادف بود كه نمای ساختمان نیز مورد توجهم قرار گرفت.دكتر طلایی كه به معماری كلاسیك ایرانی بسیار علاقه مند است، برای نمای ساختمانی در منطقه ولنجك از من خواست پتینه به رنگ كپك را روی مس اجرا كنم!چند بار آزمایش كردم تا سرانجام رنگ دلخواه را تهیه كردم و مورد تایید وی قرار گرفت. فكر می كنم كار خوبی از آب درآمد. پس ازآن چند نمای دیگر نیز اجرا كردم. آخرین كارنما مربوط به موزه موسیقی است. آنچه كار را جالب می كند تنوع رنگ است. تاكنون بیش از بیست رنگ از دل فلزات در آورده ام.امروزه نمای بسیاری از ساختمان ها را با شبكه های خارجی اجرا می كنند كه هزینه بالایی دارد. ضمن اینكه فاقد زیبایی و روح هنر است. پتینه یك هنر تولیدی است كه می تواند به زیبایی ساختمان بیفزاید. مواد و ابزار لام برای اجرای آن تولید داخل است و از سویی چون یك اثر هنری محسوب می شود، دارای روح است و می تواند در نشاط و شادابی شهر نقش بسزایی ایفا كند.

معمول است كه دولت ها وقتی با كسر بودجه مواجه می شوند به عنوان یك راه حل، متوسل به استقراض از بانك مركزی می شوند. اما چند سالی است كه این روش ظاهراً در ایران متوقف شده و عمل نمی شود. البته این به معنای حذف كسر بودجه در ایران نیست. اما اقدام جدیدی كه اخیراً به مورد اجرا گذاشته شده و به عقیده نگارنده از استقراض مستقیم خطرناكتر است موضوع فروش ذخایر ارزی به بانك مركزی با قیمت ثابت است. چرا كه مقادیر عظیمی ارز با قیمت ثابت كه به غلط قیمت بازار نام گرفته است به بانك مركزی فروخته می شود در حالی كه همه می دانند قانون عرضه و تقاضا حكم می كند وقتی عرضه یك كالا (برای مثال ارز) بیش از تقاضا باشد قیمت آن كاهش می یابد. یعنی دولت باید ریال بسیار كمتری بابت فروش ارز از بانك مركزی دریافت كند. به عبارت دیگر هزاران میلیارد تومان پولی كه بانك مركزی از این طریق برای دولت چاپ می كند بدون پشتوانه بوده در حالی كه استقراض هم تلقی نمی شود. یعنی اگر استقراض بود اولاً به عنوان بدهی دولت به بانك مركزی تلقی می شد ثانیاً دولت چون این پول را قرض می دانست در هزینه آن خیلی گشاده دستانه عمل نمی كرد.

از طرف دیگر چون بانك مركزی نمی خواهد قیمت ارز كاهش یابد توانایی فروش آن را هم ندارد تا از این طریق لااقل بخشی از نقدینگی ایجاد شده جمع آوری شده و از اثر تورمی آن كاسته شود. ظاهراً مسئولین ذیربط این طور موضوع را برای خود توجیه می كنند كه به هر حال سال هاست كه دولت در تامین هزینه هایش به نفت وابسته بوده است و ما چاره ای جز انجام چنین اقداماتی نداریم.

ولی این توجیهات به هیچ وجه پذیرفتنی نیست زیرا اولاً باید از خود سئوال كنیم كه اگر قیمت نفت بالا نرفته بود آیا اصولاً نیازی به این پول ها به وجود می آمد. به عبارت دیگر هیچ اجباری در هزینه كردن ذخایر ارزی كشور وجود ندارد. كما اینكه بسیاری از كشورها ذخایر ده ها میلیارد دلاری دارند و این ذخایر را فقط به عنوان پشتوانه اقتصاد خود حفظ كرده و اصراری در هزینه آن ندارند. ثانیاً بر فرض هم ملزم به استفاده از این ذخایر باشیم می توان به گونه ای استفاده كرد كه نه تنها اثر تورمی نداشته باشد بلكه نرخ تورم را هم پایین بیاورد. مثلاً گفته می شود هم اكنون از ۳۰ درصد ظرفیت متروی تهران استفاده می شود و اگر بخواهیم فاصله حركت قطارها را از ۸ دقیقه به ۴ دقیقه كاهش دهیم باید تعداد قطارها دو برابر شود و چنانچه این زمان به دو دقیقه تقلیل یابد تعداد قطارها باید ۴ برابر شود. تامین این همه قطار هم نیاز به مقادیر بسیار زیادی ارز دارد كه شركت مترو می تواند از طریق وام از ذخایر ارزی آن را تامین كند.

چنین هزینه ای نه تنها اثر تورمی ندارد بلكه باعث می شود بهره وری سرمایه گذاری عظیم انجام شده در مترو به میزان خارق العاده ای افزایش و وابستگی حمل ونقل درون شهری به بنزین و گازوئیل كاهش یابد و به تبع آن اثر مثبتی روی روان شدن ترافیك، كاهش آلودگی هوا، كاهش رشد واردات بنزین و در نهایت كاهش هزینه های مربوطه داشته باشد. در هر صورت به نظر می رسد اگر ذخایر ارزی خود را آتش بزنیم بهتر است از آن كه با قیمت ثابت به بانك مركزی و بانك های تابعه فروخته شود.نكته دوم اینكه اخیراً یكی از پژوهشكده های اقتصادی كشور تحقیقی انجام داده و نتیجه گرفته است كه تورم ۱۵ درصد یا كمتر اثر منفی روی رشد اقتصادی ندارد. این كه تورم به هر میزان دشمن رشد اقتصادی است در اقتصاد مدرن امروزی یك مسئله ثابت شده و روشن است و اصولاً نیاز به تحقیق ندارد. اما از آنجا كه ممكن است نتیجه چنین تحقیقاتی اثری تصمیم ساز داشته باشد پاسخی در حد این نوشته داده می شود. همان طور كه می دانیم نرخ بهره تابع نرخ تورم است و چنانچه مثلاً تورم ۱۵ درصد باشد تسهیلات بانكی برای تولیدكننده در خوشبینانه ترین فرض نمی تواند از ۱۸ درصد كمتر باشد.حال تصور كنید در یك اقتصاد باز قرار است تولید كننده ایرانی در شرایط مشابه با تولید كننده كشورهایی كه نرخ بهره تسهیلات در آنجا حتی در مواردی حدود ۲ درصد است رقابت كند. كاملاً معلوم است كه این تولید كننده به سرعت ورشكست خواهد شد. اما این كه چرا چنین تحقیقاتی به چنین پاسخ هایی می رسد دلیلش آن است كه محقق در فضای انحصاری اقتصادی ایران در حال تفكر بوده است و همین مسئله او را دچار اشتباه می كند.دلیل دیگری كه محققین ما را به اشتباه می اندازد آن است كه نوعی اتكای فكری به یك فرضیه منسوخ شده اقتصادی یعنی تبادل تورم و بیكاری فیلیپس هنوز به طور كامل وجود دارد. بر اساس این فرضیه با افزایش تورم، بیكاری كاهش می یابد یعنی شیب منحنی تغییرات آن منفی است. البته چند سال بعد از اینكه فیلیپس فرضیه خود را مطرح كرد فریدمن اعلام كرد كه در بلندمدت این منحنی به صورت یك خط عمودی در می آید و افزایش تورم بر كاهش بیكاری اثری نخواهد داشت. مشكل از اینجا شروع می شود كه كتاب های اقتصاد كلان موجود تا اینجای قضیه را منتقل كرده اند و به همین دلیل وقتی كه اینجانب برای بسیاری از اقتصاددانان توضیح می دهم كه فریدمن سال ها بعد مجدداً توضیح داد كه شیب این منحنی در بلند مدت مثبت می شود و علت منفی بودن شیب در چند سال اول سوءاستفاده از اعتماد مردم است و مردم را هم فقط یك بار می توان فریب داد، نگاهی عاقل اندر سفیه انداخته و باور آن كه فریدمن چنین چیزی گفته باشد برایشان مشكل است. لذا ضروری است كه از دو منبع كه به فارسی ترجمه شده است عین متن آورده شود تا شبهه ترجمه غلط هم پیش نیاید.مارك بلاك در صفحه ۲۲۵ كتاب اقتصاددانان بزرگ جهان می نویسد: «فریدمن می گوید منحنی فیلیپس در بلند مدت شیب مثبت پیدا می كند.» خود فریدمن در كتاب آزادی انتخاب صفحه ۳۶۳ می گوید: «ما از رهگذر نوعی دوگانگی غلط گمراه شده ایم پنداشته ایم یا باید به تورم قانع شویم و یا به بیكاری و حال آنكه تصور وجود یك چنین انتخابی خود یك توهم است. انتخاب واقعی ما تنها میان این دو شق است كه آیا باید به افزایش بیكاری به علت افزایش تورم قانع شویم و یا به افزایش بیكاری به علت مبارزه با تورم.» معلوم است كه وقتی افزایش تورم موجب افزایش بیكاری شود یعنی شیب منحنی آن مثبت است. البته تجربه آمریكا در سال ۱۹۸۰ نشان داد كه افزایش بیكاری ناشی از مبارزه با تورم بسیار جزیی و موقت است.مدت هاست به دنبال این هستم كه بدانم چرا آخرین نظر فریدمن به عنوان بزرگترین اقتصاددان جهان وارد كتب اقتصاد كلان نشده، دو دلیل برای آن به نظرم رسیده است. اول آنكه فرضیه فیلیپس و اظهارات اولیه اقتصاددانان درباره آن مربوط به گذشته ای بسیار دور است دوم آنكه اصولاً طرفداران اقتصاد آزاد (كلاسیك ها) خیلی اعتبار علمی برای اقتصاد كلان به عنوان شاخه ای از شاخه های علم اقتصاد قائل نیستند و طبیعی است كه به دنبال تالیف كتب آن هم نباشند. اما به نظر می رسد این مشكلی كه منحنی فیلیپس برای ما به وجود آورده است برای برخی كشورهای جهان سوم هم كه در دام تورم افتاده اند به ویژه كشورهای آمریكای جنوبی به وجود آورده است.

در هر صورت حتی اگر فریدمن هم این موضوع را نگفته بود كشف مسئله كار پیچیده ای نیست. كافیست برای هر كشوری كه خواستید تغییرات تورم و بیكاری را برای یك دوره بلندمدت رسم نماییم تا مثبت بودن شیب این منحنی به وضوح دیده شود. نكته جالب توجه دیگر تجربه چین است. این كشور در سال های گذشته حتی تورم منفی داشته و در مجموع می توان گفت نرخ رشد تورم در ده سال اخیر صفر بوده است كه این تجربه كاملاً نشان می دهد بالاترین رشد اقتصادی و به تبع آن بیشترین میزان ایجاد شغل در تورم صفر به وقوع می پیوندد. تجربه ایالات متحده هم عیناً همین مسئله را نشان می دهد.علت آنكه چرا بسیاری از اقتصاددانان دولتی علاقه بسیار زیادی به فرضیه مسخره فیلیپس دارند آن است كه این فرضیه بهترین مجوز برای دخالت دولت در اقتصاد است چرا كه از این طریق می توان بانك مركزی را مجبور به بسط بیش از حد پول نمود تا مثلاً دولت با پول های به وجود آمده بتواند شغل ایجاد كند غافل از اینكه تورم به وجود آمده تولیدكنندگان موجود را تحت فشار قرار می دهد كه این فشار متناسب است با میزان تورم. به طوری كه اگر حمایت متناسب گمركی از تولیدكنندگان صورت نگیرد اكثرشان نابود می شوند.این كه می بینیم كشور تركیه بعد از سال ها بالاخره تصمیم به مهار تورم گرفته است این نیست كه اقتصاددانان دولتی این كشور به این نتیجه رسیده باشند كه تورم به هر میزان آن مضر است بلكه علت آن است كه یكی از شروط اتحادیه اروپا برای پیوستن این كشور به این اتحادیه مهار تورم بوده است. به هر حال این وظیفه وزارت علوم است كه متونی را كه در دانشگاه ها تدریس می شود هر چند سال یك بار مورد تجدید نظر قرار دهد كه امیدواریم در این مورد به وظیفه خود عمل كند. نكته دیگری كه بحث روز هم هست مسئله ثابت نگه داشتن قیمت كالاها در سال آینده است.به نظر می رسد این اقدام، هم می تواند مثبت باشد و هم منفی و این بستگی به نوع برخورد دولت با مسئله دارد. اگر دولت تصمیم بگیرد برای جبران این كار به سراغ حساب ذخیره ارزی یا استقراض از بانك مركزی یا چاپ اوراق مشاركت و یا هر اقدام ایجابی دیگر برود عواقب ناخوشایندی برای كشور خواهد داشت ولی اگر این اقدام مجلس باعث شود كه دولت حداقل به همین میزان از هزینه های خود بكاهد اثر بسیار مثبتی روی جامعه خواهد گذاشت. و به هر حال شرط موفقیت آمیز بودن و امكان پذیر بودن كاهش یارانه ها در اقتصاد كشور آن است كه قبلاً تورم به طور كامل مهار شده باشد. كما اینكه سال هاست در حال كاهش تدریجی یارانه ها هستیم ولی به ازای هر یك قدمی كه به جلو گذاشته ایم دو قدم عقب رفته ایم.نكته بعد كه كمی هم ناراحت كننده است اینكه در گوشه و كنار، گاهی اوقات شنیده می شود كه كسر بودجه فی نفسه بد نیست بلكه روش تامین آن است كه آن را خوب یا بد می كند و استناد می كنند به برخی از كشورها كه كسر بودجه داشته اند ولی موجب تورم نشده است. همانطور كه در چند شماره قبل در همین روزنامه شرح داده شد علت آنكه در این كشورها رشد بیش از حد نقدینگی منجر به تورم نمی شود آن است كه این نقدینگی نهایتاً بیشتر تبدیل به شبه پول شده است نه پول و می دانیم شبه پول اثر تورمی بالفعل ندارد. البته تحقیقات دیگری هم نشان داده است كه این پول ها بعضی اوقات در فاكتورهایی اثر می گذارند كه در اندازه گیری تورم به حساب نمی آیند مثلاً موجب رشد قیمت سهام می شوند. ولی در هر حال مهم این است كه اینها در نهایت روزی اثر خود را در جایی نشان خواهند داد.مناسب است به عنوان حسن ختام این نوشته سخن سه اقتصاددان جهانی را درباره تورم یادآور شویم: رئیس سابق بانك مركزی سوئیس می گوید «جز از طریق تورم به هیچ شیوه دیگر نمی توان در كوتاه ترین زمان اقلیتی بسیار كوچك را ثروتمند و اكثریت بسیار بزرگی را مستمند كرد» رئیس سابق بانك مركزی آلمان نیز می گوید: «پول باثبات موضوعی اخلاقی و شرط اساسی به وجود آوردن اقتصاد سالم به شمار می آید، تورم چیزی جز كلاهبرداری از مردم نیست.» آقای هایك نیز می گوید: «بحران ها همیشه مواقعی اتفاق می افتند كه دولت ها می خواهند بیش از درآمدشان خرج كنند.»

روز به روز سردتر می شود. برودت هوا كاملا محسوس است. نمی شود هنگام بیرون آمدن دست ها را در جیب نكرد یا هنگام سوار شدن در صبح های زود روی تشك سرد خودرو، در خود چنبره نزد و جمع نشد. اینها همه نشانه های سرماست. ارتفاعات البرز سفیدپوش شده و توده هوای سرد، پس از فیروزكوه و توچال، آرام آرام روی سر تهران سایه می اندازد.این روزها بخاری های خانه ها روشن شده و گرمای خوبی به كانون های گرم خانوادگی می بخشد. بسیاری از شهروندان، بخاری ها را از انباری بیرون آورده و روشن كرده اند. برخی نیز امسال وسایل گرمایشی دیگری خریده اند. عده ای نیز با تعمیر و سرویس از وسایل گرمایشی سال قبل استفاده می كنند. هنگام خرید وسایل گرمایشی رعایت و آگاهی از چند نكته به شما كمك می كند با كمترین هزینه گرم شوید واز معرض سرما و سرماخوردگی در امان بمانید. نكته ای كه در زمستان نباید فراموش شود، روش بهینه استفاده از سوخت است.اغلب سوخت موردنیاز و مصرفی مردم تهران و بسیاری از شهرها، گاز مایع شهری است. هرچند هنوز در برخی نقاط، نفت، گازوئیل و حتی چوب به عنوان سوخت، سوزانده می شود.

یكی از این نكته ها، استفاده از درزگیر و پرده های ضخیم است. می توانید از فروشگاه ها درزگیر را كه به شكل نواری از اسفنج چسبناك است، تهیه و نصب كنید. این نوارها مانع ورود و خروج هوا می شود. از سوی دیگر نصب پارچه پشت شیشه ها یا پرده های ضخیم در این فصل، از هدررفت انرژی و زود سرد شدن خانه جلوگیری می كند.قبل از خرید وسایل گرمایشی به نكته ای دیگر نیز توجه كنید. بخاری خریداری شده شما قرار است در چه محیطی، با چه ابعادی و برای گرم كردن چند نفر به كار رود. حتی در این میان اندازه اسباب چیده شده در منزل یا دفتر كار، می تواند روی قدرت گرمادهی تاثیرگذار باشد. رنگ در و دیوار نیز در این بین بی تاثیر نیست. معمولا اگر در اسباب چیده شده و در و دیوار رنگ های گرم لحاظ شده باشد، خود به خود فضای اتاق از گرمای محسوسی برخوردار است. مقدار اثاثیه نیز به گرمتر شدن فضا كمك می كند.

هرچه تعداد افراد ساكن در مكان موردنظر شما بیشتر باشد، بخاری با قدرت كمتری نیاز است و هرچه افراد در حال تردد بیشتری آمد و شد كنند، بخاری با قدرت بیشتر نیاز شما را برآورده می كند. به هر حال از پس آمد و شدها، هوای اتاق مدام تغییر می كند و از پس این تغییرات سردتر می شود.كارخانه های تولید بخاری های گازی چند سالی است از رونق خوبی برخوردار شده اند. از وقتی پایتخت به سیستم گاز شهری مجهز شد، چرخ های این كارخانه ها به چرخش درآمد.كارخانه آزمایش از تولیدكنندگان قدیمی لوازم خانگی به حساب می آید. این كارخانه چند سالی است كه انواع بخاری گازی را تولید و روانه بازار می كند. كارخانه های مهیاگاز، مهرایران، سپهر الكتریك جنرال استیل سابق، آبسال، بوتان و نیك كالا از عمده ترین و معروف ترین تولیدكنندگان بخاری های گازی به شمار می روند.

جایی برای خرید

لوازم خانگی در تهران نیز بورس های مختلفی دارد. یكی از این نقاط، خیابانی است در مركز شهر تهران به نام خیابان جمهوری اسلامی. این خیابان به گونه ای بازار مدرن تهران محسوب می شود. بازار قدیم تهران گنجایش حجم معاملات تجار و تولیدكنندگان را ندارد، از این رو تا خیابان های اطراف توسعه پیدا كرده است. سه راه امین حضور و خیابان جمهوری، بورس فروش لوازم خانگی است. البته در این خیابان لوازم صوتی، تصویری، ابزار و آلات موسیقی و پوشاك نیز گله به گله بورس خود را جا انداخته اند.حوالی تقاطع كارگر تا سه راه جمهوری در تقاطع خیابان ولیعصر می شود وسایل گرمایشی كارخانه های متفاوت را قیمت و ارزیابی و در نهایت خرید كرد.بخاری های گروه تولیدی آزمایش در انواع مختلف، نرخ های متفاوتی بر پیشانی دارد. بخاری آزمایش هلیا مدل ۱۴۰۰۰ به قیمت ۵۷ هزار تومان به فروش می رسد.این بخاری توان گرم كردن فضایی حدود ۴۵ مترمربع را دارد. با روشن بودن آن هنگام برودت هوا می توان فضای منزل را گرم كرد. در كنار این بخاری ها، محصولات مهیاگاز در مدل RTC و با قدرت ۷۰۰۰، حول و حوش قیمتی حدود ۵۳هزار تومان به فروش می رسد. همین كارخانه محصولات جدید دیگری نیز روانه بازار كرده و با قدرت ۱۲۰۰۰ آن را به قیمت ۷۵ هزار تومان می فروشد. این بخاری های بزرگ را می توان برای گرم كردن فضایی تا ۱۲۰ متر استفاده كرد. قدرت گرمادهی بالای اینگونه از بخاری، شما را از سرمای بیرون محافظت می كند.كارخانه مهرایران محصولات جدیدش را وارد بازار كرده و سه گونه از بخاری هایش را در معرض فروش گذاشته است. مدل ۷۰۰۰ آن با قیمت ۵۵ هزار تومان فروخته می شود و مدل ۹۰۰۰ آن با قیمتی حدود ۵۹ هزار تومان.مدل های ۷۰۰۰ بخاری معمولا هم قد وقواره یكدیگر است، ولی در اندازه های بزرگتر رقمی به عنوان مدل مطرح می شود كه بیانگر قدرت بخاری در ایجاد گرمایش فضا است. بخاری های مدل ۷۰۰۰ برای گرم كردن فضایی تا حدود ۳۰ تا ۴۵ متر مناسب به نظر می رسد. بخاری های مدل ۹۰۰۰ برای فضاهایی حول و حوش ۴۵ تا ۷۵ متر و بخاری های مدل ۱۰۰۰۰ برای مكان هایی با فضای حدود ۹۰ متر و بیش از آن تا مساحت ۱۲۰ متری را گرما می بخشد.بزرگترین مدلی كه كارخانه مهرایران با برچسبی بر پیشانی برای فروش گذاشته، از قیمتی معادل ۶۵ هزار تومان برخوردار است.

بخاری های هوشمند تمام لعاب نیك كالا با شیشه سكوریت برنزی سیلك شده به قیمت حدود ۶۴ هزارتومان فروخته می شود. مدل های این كارخانه كه اغلب با اسامی فارسی نامگذاری شده قیمت هایی به مراتب بالاتر از گونه های قبلی دارد. البته این تفاوت قیمت به اندازه قدرت، فرم ظاهری و رعایت موارد استاندارد در استفاده بهینه از سوخت است.بخاری گازسوز ایده آل حول و حوش ۶۹ هزار تومان و مدل مریم نیز با همین قیمت توان گرمادهی برای فضای ۱۰۰ تا ۱۲۰ متری را دارد. البته توان گرمادهی كه از آن نام می بریم، منوط به سرمای سخت بیرون از دیوار دور شماست. اگر سرمای امسال چیزی حدود سال پیش باشد، با این بخاری ها می توان فضاهای قید شده در گزارش را گرم كرد.بخاری مدل شراره با قیمتی حدود ۷۰ هزار تومان و بخاری گازسوز نگین با تفاوت ۲ هزار تومان فروخته می شود. بخاری مرجان و مرجان الماسه تنها حدود هزار تومان تفاوت قیمت دارند و با قیمتی معادل ۷۸ و ۷۹ هزار تومان به فروش می رسند.بخاری گازسوز طرح سرامیكی مدل۴۱ CE قیمتی حدود ۸۹ هزار تومان دارد و البته شومینه گازی سیمین نیز با مدل۶۲ MC با استفاده از شیشه روباكس آلمانی و مقاومت تا ۷۵۰ درجه سانتیگراد و با هیزم نسوز سرامیكی از قیمتی حدود ۱۶۴ هزار تومان برخوردار است. شومینه زرین علاوه بر امكانات سیمین در برابر شوك های حرارتی نیز مقاوم است. این بخاری ها را می توان با پرداخت ۱۷۰ هزارتومان به منزل آورد.شومینه های پیش ساخته و دستی نیز در این فصل و برای مقاومت در برابر سرما زیاد ساخته می شود. البته این قضیه بستگی به نوع تملك شما دارد؛ استیجاری یا ملكیت قطعی. اگر خانه خودتان باشد می توانید با نگاهی به الگوها و كاتالوگ های مختلف، فرمی در نظر بگیرید و از دفاتر تزئینات ساختمانی بخواهید شومینه ای برایتان نصب كنند. این شومینه ها از قیمت ۶۰ تا ۷۰ هزارتومان در منزلتان نصب می شود و بسته به ابزاری كه استفاده می كنید و اندازه و میزان كاركرد هنر دست، افزایش پیدا می كند.

تحركات كارگران جوان چینی مالكان داخلی و خارجی كارخانه‌های این كشور را تكان داده است. این كارخانه‌داران در دو دهه گذشته همه نوع محصولی را امتحان كرده‌‌‌اند. از نایك یا اسباب‌‌بازی‌های كودكانه كه با هزینه پایین تولید، سود هنگفتی را عاید آنها كرده است. دوران این تصور كه روستاییان چینی هر شغلی را كه به دست آورند بدون چون و چرا می‌پذیرند، به سر آمده و درباره آینده بلندمدت چین به عنوان ارزان‌ترین مكان تولید در دنیا سوالات جدی مطرح شده است.تام استك‌پول مدیر كنترل كیفیت شركت آمریكایی كیكرز در چین می‌گوید: قبل از این برای كارگران مهم نبود حقوقشان یك یا دو دلار باشد. اما آن دوران گذشته است.شركت بین‌المللی <استلا> كه یك تولیدكننده كفش و متعلق به یك تایوانی است و ۴۲ هزار كارگر دارد، بهار امسال شاهد اعتصاب‌هایی بود كه به خشونت گرایید. در یك مورد بیش از ۵۰۰ كارگر معترض به تخریب تاسیسات شركت پرداختند و یكی از مدیران استلا را مجروح كردند.

صدها میلیون پلیس برای آرام كردن اوضاع به این كارخانه رفتند. چنین اتفاقی پیش از این در این كارخانه یا كارخانه مشابه در چین روی نداده بود.جك چیانگ مدیرعامل استلا می‌گوید: چندین عامل به چنین تغییری منتهی شد از یك سو حقوق كارگران در سال‌‌های اخیر به اندازه هزینه زندگی افزایش نیافته است. از سوی دیگر، خریداران آمریكایی كه كفش‌های ما را می‌خرند خواستار مشاوره كاری و رفتار بهتر با كارگران شده‌اند و آنها را به اعتراض و درخواست تغییر شرایط تحریك كرده‌اند.بالاخره این‌كه گسترش سطح آزادی‌ها در این كشور وحشت سنتی مردم چین و از جمله كارگران كارخانه‌ها از حكومت را كاهش داده است. اعتراض كشاورزان و دیگران كه بسیاری از آنها به خشونت گرایید در ماه‌های اخیر افزایش یافته است.مقاومت رو به رشد كارگران كارخانه‌ها به یك مشكل سیاسی برای حزب كمونیست‌ حاكم تبدیل شده است. این حزب از نظر ایدئولوژیك باید از كارگران فقیر در مقابل مدیران كاپیتالیست حمایت كند. اما دولت‌های محلی اغلب خود در بسیاری از این كارخانه‌ها سهامدار هستند و در نتیجه طرف مدیران را می‌گیرند نه كارگران.

در حقیقت دولت خود بزرگ‌ترین كارفرماست.

اما اتحادیه كارگری چین كه نهادی دولتی است اشتیاق زیادی برای اعلام همبستگی و همدردی با كارگران معترض نشان می‌دهد. این اتحادیه كه تنها اتحادیه كارگری قانونی در چین است اخیرا با صدور بیانیه‌ای یادآوری كرد كه طبق قانون شركت‌های خارجی و داخلی باید هیات‌های این اتحادیه را هركجا كه كارگران طلب كنند بپذیرند. این اتحادیه اخیرا اعلام كرد كه وال مارت، غول بازرگانی آمریكا، با حضور هیات‌هایی از این اتحادیه در كارخانه‌هایش در چین موافقت كرده است اما كارگران و كارخانه‌داران در چین می‌گویند كه این اتحادیه كار چندانی برای كارگران در این اختلافات انجام نمی‌دهد، چرا كه دولت‌های محلی در بیشتر موارد مداخله می‌كنند. مثلا در یكی از موارد، در یك كارخانه، رییس اتحادیه كارگری هم یك مدیر دولتی بود و هم یك مسوول بلند پایه در دولت محلی. دولت‌های محلی حتی در شرایطی كه مسوولیت و مالكیت مستقیمی در این شركت‌ها ندارند، از كارگران حمایت نمی‌كنند چون نمی‌خواهند شركت‌های آمریكایی، ژاپنی و دیگر شركت‌های خارجی ناامید شوند. شركت‌های خارجی در منطقه پول ریور در دانگویان چین در پنج سال گذشته بیش از ۵۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری كرده‌اند و در نرخ رشد ۱۴ درصدی اقتصاد محلی این منطقه نقش مهمی داشته‌اند. نرخ رشد كلی در چین ۹ درصد است و این نرخ رشد در دانگویان رقم قابل توجهی به شمار می‌آید.میلیون‌ها كارگر چینی در این منطقه كه اكثر آنها زنان بین ۱۸ تا ۲۲ سال هستند بیش از ۶۰ ساعت در هفته برای دستمزدی كه به زحمت به ۱۲۰ دلار در ماه می‌رسد كار می‌كنند. اكثر این كارگران در خوابگاه‌ها زندگی می‌كنند كه شركت‌ و كارخانه در اختیارشان می‌گذارد و در رستوران‌های كارخانه غذا می‌خورند. البته در پایان ماه باید یك سوم حقوق خود را بابت جای خواب و غذا به خود كارخانه بازگردانند. بعضی از این كارگران روستایی به دلیل نارضایتی از این شرایط دشوار به روستاهایشان بازگشته‌اند و در ماه‌های اخیر مدیران كارخانه‌ها برای اولین بار با كمبود نیروی كار مواجه شده‌اند. آنها دیگر نمی‌توانند به راحتی زنان جوان با مدرك دیپلم برای كار در كارخانه‌های تولید كفش با دستمزد پایین، پیدا كنند. اعتراض‌های كارگری كه صورت می‌گیرد معمولا چندان سازمان یافته و دارای تداوم نیست و اغلب آنها بعد از چند ساعت پایان می‌یابد.در یكی از این اعتراض‌ها نزدیك به یك هزار كارگر كارخانه تكنولوژی شانلین با تجمع در مقابل آن خواستار افزایش حقوق اضافه‌كاری و بیشتر شدن روزهای تعطیل شدند، یك روز بعد وقتی به كارگران وعده داده شد كه حقوق اضافه‌كاری ۱۲ تا ۳۶ سنت در ساعت افزایش می‌یابد و دو روز در ماه تعطیلی خواهند داشت، همه كارگران معترض به كار خود بازگشتند. در بیشتر موارد بعد از فروكش كردن تظاهرات و اعتصاب، پلیس، رهبران اعتراض را دستگیر می‌كند و آنها را به حبس یا جریمه نقدی محكوم می‌نماید.

واشنگتن پست

آمار بیكاری در كشور از ۱۰ درصد تا ۱۳ درصد در نوسان است چنانچه نرخ بیكاری كه در سال ۱۳۷۹ معادل ۲۵/۱۴ درصد بوده است طبق اظهارنظر مسئولان طی سال گذشته كاهش یافته و به ۳/۱۰ درصد رسیده است. البته ناگفته نماند كه برخی از كارشناسان این نرخ را واقعی نمی دانند و عدد واقعی را حدود ۱۷ درصد ارزیابی می كنند.براساس اطلاعات آماری سازمان مدیریت و برنامه ریزی، طی سال گذشته بالغ بر ۶/۲ میلیون نفر در سطح كشور بیكار وجود داشته است كه این رقم در سال های آینده افزایش خواهد یافت. جالب این جاست كه وزیر كار و امور اجتماعی چندی پیش در خبری اعلام كرد كه هم اكنون حدود ۷ میلیون نفر نیروی فارغ التحصیل دانشگاهی بیكار در سطح كشور داریم.دكتر سیدمحمد جهرمی در همین زمینه می گوید: در اینكه مشكل اشتغال در كشور وجود دارد شكی نیست، اما باید اذعان كرد كه حدود ۸۵ درصد متقاضیان كار فاقد مهارت های لازم برای اشتغال هستند.

وی با اشاره به اینكه طبق سند چشم انداز ۲۰ ساله باید نرخ بیكاری تا پایان سال ۱۳۹۴ به ۷ درصد كاهش یابد، افزود: براساس سند فرابخش توسعه اشتغال و كاهش بیكاری، نرخ بیكاری كل كشور باید تا پایان برنامه چهارم توسعه به ۴/۸ درصد برسد.در این میان نرخ بیكاری زنان نیز به ۳/۹ درصد، نرخ بیكاری جوانان به ۶/۱۲ درصد، نرخ بیكاری فارغ التحصیلان دانشگاه ها به ۴/۸ درصد و نرخ بیكاری مناطق روستایی به ۸/۴ درصد كاهش یابد.جهرمی با تاكید بر این نكته كه هم اكنون ۱۲ درصد بیكاری كامل و ۶ درصد نیز اشتغال غیركامل در كشور داریم گفت: تا سرمایه گذاری و برنامه ریزی درستی انجام نشود مشكل اشتغال حل نخواهد شد.وی افزود: با پیش بینی های انجام شده در زمینه اشتغال طی برنامه چهارم توسعه باید به طور متوسط سالانه ۸۹۶ هزار و ۶۶۰ شغل جدید در بخش های مختلف اقتصادی كشور ایجاد شود كه طبق اعلام سازمان مدیریت و برنامه ریزی بخش صنعت و معدن با ۲۸۵ هزار و ۶۴۸ شغل در رتبه اول اشتغال زایی قرار خواهد گرفت.

كاهش یك درصدی نرخ بیكاری

سازمان مدیریت و برنامه ریزی براساس آمار موجود اعلام می كند كه طی برنامه سوم توسعه سالانه ۵۸۰ هزار شغل ایجاد شده است كه این رقم در قیاس با ۳۸۳ هزار شغل جدید در برنامه دوم و ۲۸۱ هزار شغل جدید در برنامه اول توسعه چشمگیر است اما باید گفت طبق برنامه سوم توسعه باید ۷۵۰ هزار فرصت شغلی جدید در كشور ایجاد می شد كه از این رقم تنها ۵۸۰ هزار شغل جدید محقق شده است.

درست است كه طبق گفته وزیر كار و امور اجتماعی حل معضل بیكاری نیازمند عزم ملی است و برای نیل به این مهم نیز باید سیاست های پولی و بازار كالا و خدمات همگام با اشتغال باشند، اما با نگاهی اجمالی به تفاوت آ مارهای ارایه شده می توانیم دریابیم كه عدم ارایه آ ماری یكسان و مشخص تاكنون مانع نیل به موفقیت دست اندركاران در حل این مشكل شده است.چنانچه طبق آمار سازمان مدیریت و برنامه ریزی نرخ بیكاری در تابستان امسال معادل ۵/۱۰ درصد برآورد شده است كه در همین زمینه رئیس مركز آمار ایران رقم فوق را در مدت ذكرشده ۹/۱۰ درصد و وزیر كار و امور اجتماعی ۱۲ درصد عنوان می كند.

به گفته دكتر حمیدرضا نواب پور، نرخ بیكاری در بهار امسال ۹/۱۱ درصد بوده است كه با یك درصد كاهش درتابستان امسال به ۹/۱۰ درصد رسیده است.

وی افزود: ما نیز معتقدیم اطلاعات دقیق آماری بازار كار می تواند منجر به ارائه راهكارها و درنتیجه آن كاهش نرخ بیكاری شود به همین دلیل هم فعالیتمان را از ابتدای امسال گسترده تر كرده ایم.

افزایش نرخ تورم به بیكاری دامن می زند باوجود آنكه فقدان اطلاعات واحد آماری از بازار كار و عدم انجام برنامه ریزی های دقیق از علل اساسی بیكاری در كشور به شمار می آید، اما نظرات تولیدكنندگان مبنی بر اینكه افزایش نرخ تورم به بیكاری دامن می زند را نیز نباید ازنظر دور بداریم. چنانچه به گفته سید محمد موسوی ریزی مدیرعامل تعاونی های تولیدی و خدمات تولیدكنندگان ایران، به دلیل افزایش نرخ تورم كه اغلب هم ناشی از برخی اظهارنظرات مسئولان است، اشتغال بخش كشاورزی كه در سال ۱۳۷۵ معادل ۳۵ درصد بوده است هم اكنون به ۲۳ درصد كاهش یافته كه خود نشانگر سیل مهاجرت روستائیان به شهرهاست.وی تاكید كرد: برای حل مشكل اشتغال به جز ارایه آ مارهای كارشناسی و سرمایه گذاری لازم بایستی دولت تلاش كند تا نرخ تورم كه احتمالا تا ۲ سال آینده به ۱۵ درصد نیز می رسد را پایین بیاورد تا تولیدكنندگان با عرضه محصولات با قیمت مناسب بتوانند هرچه بیشتر به ایجاد شغل های پایدار و غیرپایدار بپردازند.

اولویت حفظ اشتغال موجود بر ایجاد فرصت های جدید شغلی

در همین زمینه نماینده كارگران در شورای عالی اشتغال كشور نیز می گوید: در واقع مركز آمار ایران متولی ارایه آمار است اما سازمان مدیریت و برنامه ریزی و وزارت كار هركدام جداگانه آمار بیكاری را اعلام می كنند، آماری كه كاملا با یكدیگر درتناقضند.به گفته حسن صادقی، وزیر كار و امور اجتماعی در ابتدای تصدی پست وزارتی خود نرخ بیكاری را ۲۷ درصد اعلام كرده بود كه با گذشت مدتی آن را ۱۷ درصد عنوان كرد و اخیرا نیز نرخ ۱۲ درصدی را بیان كرده است.وی اظهار كرد: علت این تناقض آماری برای وزارت كار و امور اجتماعی به منابع خبری متفاوت برمی گردد كه همین موضوع برای نهادهای گوناگون صدق می كند كه نتیجه آن هم چیزی نیست جز عدم امكان برنامه ریزی منظم برای حل مشكل اشتغال.وی با اشاره به اینكه وزارت كار و امور اجتماعی باتوجه به این آمارهای متناقض بر چه اساس می خواهد اقدام به برنامه ریزی برای حل مشكل اشتغال كند، گفت: تا زمانی كه تعریف درستی از شاغل و بیكار نداشته باشیم و آمار واقعی نیز در دسترس نباشد برنامه ریزی ها نمی توانند مفید فایده قرار گیرند.صادقی تاكید كرد: در شرایط كنونی اشتغال موجود درحال انحلال است كه نمونه بارز آن وضعیت واحدهای تولیدی چرم، نساجی و درودگری است، لذا احیای این شغل ها از ایجاد فرصت های جدید شغلی مهم تر به نظر می رسد.وی با انتقاد از اینكه هم اكنون اشتغال مولد به اشتغال غیرمولد و مصرفی تبدیل شده است، افزود: فاكتور رشد اقتصادی نباید به عنوان فاكتور اشتغال زایی تلقی شود چراكه به تبعیت از سرمایه گذاری اشتغال روی می دهد.

ایجاد ۹۰۰ هزار فرصت شغلی جدید

به هرحال با وجود آنكه طبق سند چشم انداز ۲۰ ساله باید سالانه حدود ۹۰۰ هزار فرصت شغلی جدید علاوه بر تثبیت فرصت های شغلی موجود باتوجه به توزیع بخشی و استانی تعیین شده ایجاد شود، اما بسیاری از دست اندركاران به دنبال عدم توفیق دولت در دوره های گذشته چندان نسبت به اجرای این سند خوش بین نیستند.از طرف دیگر تا زمانی كه اطلاعات دقیق و جامعی از بازار كار در دسترس نباشد برنامه ریزی دقیق برای حل مشكل این بازار نیز چندان كارساز نخواهد افتاد.وزیر كار و امور اجتماعی اخیرا در كنفرانس خبری خود وعده داده تا ۶۰ درصد اطلاعات آماری مربوط به بازار كار تا پایان شهریورماه سال آینده تهیه و ارایه شود. هرچند این میزان توفیق هم جای امید دارد، اما حل مشكل بازاركار نیازمند اشراف صددرصدی مسئولان به آمار دقیق و جامع است چراكه با ارایه آمارهای متناقض از سوی مسئولان راه به جایی نخواهیم برد.

جوانان سرمایه‌های گرانبهایی هستند که باید توجه ویژه ای به آنان در کشور داشته باشیم و اندیشه‌های آنان را باور کنیم.جوانان به شرایط حاضر قانع نیستند و امیدوارند مسئله از همه ظرفیت‌های کشور در جهت رفع مشکلات آنان و بهبود وضعیتشان بکوشند.جمعیت جوان کشور خواهان تغییرات اساسی در وضعیت خود هستند و به طورحتم غفلت از خواست و نیازهای آنان در واقع غفلت از آینده کشور است. رئیس جمهور درسال ۸۳ رسیدگی به امور جوانان و مسائل و مشکلات آنان را جزء اولویت‌های جدی دولت اعلام کرده است که امیدواریم با اینگونه تاکیدات بهبودی در وضعیت جوانان کشور انجام شود.دهه جاری اوج پدیده‌های اقتصادی و اجتماعی در کشور است و درصورتی‌که برنامه جامع و مدیریت کارآمد برای جوانان توسعه نیابد ناهنجاری‌ها و نابسامانی‌های مسائل جوانان تشدید خواهد شد.نماینده مردم لاهیجان درمجلس شورای اسلامی ‌در گفت‌وگو با سینا گفت: باوجودی که دوسوم جمعیت کشور را نوجوانان و جوانان تشکیل می‌دهند؛ اما سهم جوانان در نظام تدوین سازی و تصیمیم گیری اجتماعی و ملی محدود است.ایرج ندیمی معتقد است: اشتغال، ازدواج، نشاط اجتماعی و آموزش از جمله مسائل مهم جوانان محسوب می‌شود که متاسفانه شاخص‌ها و نرخ‌های مرتبط با این مسائل هشدار دهنده هستند.عضو کمیسیون اقتصادی مجلس پایین بودن میزان کسب مهارت شغلی و اجتماعی را از مشکلات اساسی جوانان در کشور می‌داند و می‌گوید : بیش از ۲ برابر نرخ بیکاری در جمعیت فعال کشور است و بیش از ۵ سال تاخیر در سن ازدواج جوانان و همچنین کمبود تفریحات سالم و متناسب با ذائقه‌های جوانان توام با بیکاری و تاخیر در ازدواج نشاط اجتماعی جوانان را آسیب پذیر کرده است .وی به اقدامات موثر دولت در چند سال گذشته در حوزه جوانان اشاره می‌کند و می‌گوید: تدوین منشور ملی جوانان ، تقویت اعتبارت مربوط به امور جوانان و ارتقای تشکیلاتی سازمان ملی جوانان از جمله اقدامات موثر دولت در چند سال گذشته بوده است.

عضو کمیسیون اقتصادی مجلس خاطر نشان کرد: دولت باید با تمام ظرفیت‌ها و امکانات خود در جهت رفع مشکلات و مسائل جوانان بکوشد و در این راه از هیچ کوششی دریغ نکند.ندیمی‌ تصریح می‌کند: ایجاد بازارکار مناسب، جلوگیری از افزایش قیمت‌ها و بالا رفتن نرخ تورم،می‌تواند زمینه ساز و نقطه امیدی برای بهبود بخشیدن به وضعیت زندگی و امرار معاش جوانان باشد که امیدواریم دولت با اتخاذ راهکارهای مناسب به آن برسد. یک کارشناس مسائل اقتصادی نیز به سینا گفت: امروزه بحث نیروی انسانی به عنوان یک منبع و سرمایه نیروی انسانی در محافل علمی‌مطرح است. مجید موسوی افزود: در بحث اشتغال چهار راهكار جهت جذب نیروی انسانی پیش‌بینی شده كه چگونه بتوانیم نیروی انسانی را به اشتغال هدایت كنیم. وی گفت: در سال بیش از ۳۰۰ هزار فارغ التحصیل دانشگاهی داریم و در این شرایط امكان جذب نیروهای فارغ التحصیل در بخش‌های دولتی درحد صفر است و نرخ بیكاری طی سال‌های آینده به سمت جامعه تحصیلكرده پیشروی می‌كند. این کارشناس مسائل اقتصادی گفت: دو گروه سنی طی سال‌های آینده با مشكل اصلی اشتغال مواجه خواهند بود، یكی گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال و دیگری گروه سنی ۲۴ تا ۲۹ سال است. به گفته موسوی باتوجه به این كه جمعیت جوان کشور روز به روز درحال افزایش است، تقاضا برای شغل در كشور بیشتر می‌شود. موسوی به افزایش اشتغال در سال‌های آینده اشاره كرد و گفت: با بها دادن به بخش خصوصی در امر ایجاد اشتغال می‌توانیم تا چند سال آینده این مشکل را تا حدودی برطرف کنیم.

گفتنی است، براساس تحقیقات سازمان ملی جوانان از میان جوانان ۱۵ تا ۲۹ سال کشور ۹/۲۳ درصد خانه دار و ۷/۱۷ درصد محصل دوره دبیرستان هستند. براساس این گزارش، درحال حاضر ۷ درصد جوانان در کشور دانشجو هستند و این درحالی است که از میان جوانان محصل، ۲ درصد محصل در دوره پیش دانشگاهی ، ۲ درصد مشغول به تحصیل در شبانه‌ها و مراکز تربیت معلم و ۵/۱ درصد نیز طلاب حوزه‌های علمیه هستند.پژوهش‌های سازمان ملی جوانان همچنین نشان می‌دهد که ۹ درصد جوانان کشور در حال حاضر بیکار هستند و این در حالی است پیش بینی می‌شود جمعیت جوانان کشور در سال ۸۵ به ۲۴ میلیون نفر برسد که معادل ۸/۳۴ درصد از کل جمعیت خواهد بود بر این مبنا در سال ۸۵ بیش از یک سوم جمعیت کشور جوانان ۱۵ تا ۲۹ خواهند بود .شایان ذکر است : با توجه به افزایش چشمگیر تعداد جوانان در هر سال مشکل بیکاری و عدم اشتغال جوانان در سال‌های آینده و بخصوص در سال ۸۵ حادتر خواهد شد .