وقتی شیطان از درگاه خداوند رانده شد، از خداوند خواست تا در مقابل عبادتش او را بر فرزندان آدم مسلط سازد، همانند خون در قلب‏هایشان جاری گردد؛ پروردگار خواسته‏های او را پذیرفت.
حضرت آدم متوجه قضیه شد، عرض کرد:
خداوندا! شیطان را بر من مسلط کردی و مانند خون در رگهایم جاری است. بنابراین برای من نیز در برابر شیطان امتیازی قرار بده.
خداوند به آدم وحی کرد: ای آدم! چند چیز را به تو دادم:
1. هرگاه یکی از فرزندان تو تصمیم بر انجام گناهی بگیرد ولی آن را انجام ندهد، چیزی برای او نوشته نمی‏شود و اگر انجام دهد، فقط یک گناه برای او نوشته می‏شود.
2. هریک از فرزندانت تصمیم بر انجام کار نیک گرفت ولی بجا نیاورد، یک ثواب برای او نوشته می‏شود، و اگر بجای آورد، ده ثواب برای او نوشته می‏شود.
آدم عرض کرد: خدایا! برایم بیفزا.
خداوند فرمود:
3. هرگاه یکی از فرزندانت معصیت کند سپس توبه کند او را می‏بخشم.
آدم عرض کرد: خداوندا بیفزا! فرمود:
4. برای آنها وقت توبه را توسعه دادم تا هنگامی که روحشان به گلوگاه برسد. در این وقت آدم علیه السلام عرض کرد:
یا رب حسبی خدایا! همین اندازه برای من کافی است(136).