نامگذارى شیعه
در میان آیاتى كه در مدح على (ع ) نازل گشته است ، اینآیه :
ان الذین آمنوا و عملوا الصالحاتاولئك هم خیر البریة .
- همانا كسانى كهگرویدند، و كردار شایسته انجام دادند، خود بهترین آفریدگان هستند.
و حدیث پیغمبراكرم (ص ) درباره آن ، كه در كتابهاى تفسیر و تاریخ اسلامى مذكور است ، بسیار جلبنظر مى كند. چون علماى اهل تسنن در شاءن نزول آن ، از جابر بن عبدالله انصارى ،صحابى جلیل ، روایت كرده اند كه مى گفت :
در حضور پیغمبر بودیم كه على بنابیطالب رسید. پیغمبر فرمود: برادرم بر شما وارد شد. آنگاه دست به كعبه زد وفرمود:
به خدایى كه جانم در دست اوست : ان هذا وشیعته هم الفائزون یوم القیامة: همانا فقط این مرد و شیعیانش در روز پاداشرستگارند. او نخستین كسى است كه به من گرویده و از همه شما در پیمان خدا پایدارتر ودر امر خدا استوارتر است ، و نسبت به مردم عادلتر و در تقسیم ، مساوات جوتر، ومزیتش پیش خداوند از همگان افزونتر است
آنگاه آیه مذكورنازل گشت(4)
نیز روایت كرده اند كه هنگام فرود آمدن اینآیه ، پیامبر بزرگ فرمود:
انت یا علىوشیعتك .
- این كسان كه گرویدند، و كردارشایسته انجام دادند، و بهترین آفریدگانند، تو و شیعیانت هستید(5)
محدثان و مفسران اهل تسنن كه این حدیث را دربیان نزول آیه مذكور نقل كرده اند، نامها و كتابهایشان درالغدیر یاد شده است . براى اطلاع بیشتر بهآن كتاب ، و كتاباصل الشیعة و اصولها(6)و كتاباعیان الشیعة(7)و كتابالمراجعات((8مراجعه كرد.
نتیجه
شیعه (پیروان على ) راخود پیامبر اكرم و بانى اعظم اسلام ، به این اسم نامیده است . و حتى مدتها پیش ازصحنه فروزان غدیر، شیعه وجود داشته ، و در زمان حیات پیغمبر به این نام خوانده مىشده اند. و تا آنجا مورد لطف خاص وى بوده اند كه نتیجه اصلى و منظور نهایى دین را - كه رستگارى در جهان جاوید و روز پاداش است - بدانان منحصر كرده است . و از اینجا بهتاریخ پیشینیان شیعه و نامگذارى آنان كاملا آگاه مى شویم ، و هم به غرض ‍ ورزى برخىاز نویسندگان و بى اطلاعى برخى دیگر پى مى بریم ، كه این حقایق را درست مطرح نكردهاند.
تذكر اخلاقى
شیعیان على كه رستگارى و سعادت ، ویژه آنان خواهد بود،همان كسانى هستند كه پس از ایمان به خدا، جز به كردار نیك و اعمال شایسته ، مبادرتنورزند و امیرالمؤ منین - آن نمونه عالى تربیت اسلامى و پیشواى مقدس ‍ انسانى - وگفتار و كردارش را سرمشق خود قرار دهند.

پی نوشتها:

1- سوره مائده (5)، آیه 55 .
2- الغدیر، ج 3، ص 156-167.
3- الغدیر، ج 3،ص 107-111 .
4- الغدیر، ج 2،ص 57-58 .
5- الغدیر، ج 2،ص 57-58 .
6- ص 45 19 از چاپ صیدا، و از ترجمه فارسى آن با نام ریشه شیعه و پایه هاى آن ص 25 به بعد؛ و هم رجوع شود به كتاب فایده و لزوم دین ص 137-153 .
7- جلد دوم .
8- ص 43، چاپ سوم ؛ و از ترجمه فارس آن مناظرات ص 62؛ و نیز رجوع شود به كتاب الفصول المهمة فى تالیف الامة ص 38-44 ، چاپ دوم .