1- طوسي به اسنادش از ابن بنت الياس، از حضرت رضا(ع‌) نقل كرده است كه فرمود: حج و عمره فقر و گناهان را از بين مي‌برند همان گونه كه دم آهنگري ناخالصي آهن را از بين مي‌برد1.       

2- كليني از جمعي از اصحاب ما، از سهل بن زياد و محمد بن يحيي، از احمد بن‌ محمد، جملگي از احمد بن محمد بن ابي نصر، روايت كرده اند كه گفت: از حضرت‌ ابوالحسن‌(ع‌) سؤال كردم: اگر شخص محرم پايش بشكند چه وضعيتي پيدا مي‌كند و چه‌ وظيفه‌اي دارد؟ فرمود: از احرام خارج مي شود، عرض كردم: حتي نسبت به زن، جامه و بوي خوش؟ فرمود: آري، از همه آنچه بر محرم حرام است، و فرمود: آيا نشنيده‌اي‌ اين سخن ابي عبدالله (ع‌) را كه (وقتي مي‌خواست حج بگذارد دعا مي‌كرد و مي‌گفت: پروردگارا) هر جا كه تقدير كرده باشي محبوسم كني همان جا از احرام خارجم گردان‌. عرض‌ كردم: خداوند شما را به سلامت دارد، درباره حج (چنين كسي‌) چه مي‌فرماييد؟ فرمود: بايد سال بعد حجّ گذارد. عرض كردم: بفرماييد كه آيا محصور (شخصي كه به واسطه‌ بيماري از ادامه اعمال حج ناتوان است‌) و مصدود (كسي كه دشمن مانع ادامه حج او شود) هر دو (از لحاظ وجوب گزاردن حج در سال آينده‌) يكسان هستند؟ فرمود: نه، عرض كردم: بفرماييد كه آيا پيامبر(ص‌) وقتي مشركان مانع ايشان شدند عمره‌اش را قضا كرد؟ فرمود: نه، اما بعدا عمره (ديگري‌) به جا آورد2.

3- كليني از جمعي از اصحاب ما، از احمد بن محمد، از احمد بن محمد بن ابي نصر، از محمد بن عبدالله روايت كرده است كه گفت: از ابوالحسن الرضا(ع‌) پرسيدم: مردي‌ مرده است و وصيت كرده كه از طرف او حج به جا آورده شود، اين حج از كجا بايد انجام گيرد؟ فرمود: بستگي به اندازه پول او دارد. اگر پولش مي‌رسد بايد از محل‌ سكونتش حج گزارده شود، اگر نمي‌رسد از كوفه، و اگر از كوفه هم نمي‌رسد از مدينه‌3.

پاورقي:
1- تهذيب 5 / 22.
2- فروع كافى 4 / 369.
3- فروع كافى 4 / 308.