عرش برين است ، آستان محمّد

حضرت جبريل ، پاسبان محمّد

تاج شرافت ، ز فرق اوست مزّين

تخت جلال است ، آستان محمّد

انس و ملك ، پاسدار و گوش به فرمان

تا چه شود صادر از لبان محمّد

در دو جهان ، رحمت خداي ، رسول است

خلق جهان ، ميهمان ، به خوان محمّد

از رَهِ تكريم اوست ، در شب معراج

گشته « يَدُالله » ميزبان محمّد

نيّر اعظم ، علي ، كه نيست نظيرش

نفس نبّي است و جسم و جان محمّد

زهرة زهرا ، كه هست عصمت كبري

ماه فروزان آسمان محمّد

تا كه نيازاردش اشعّة خورشيد

پردة ابر است ، سايبان محمّد

رونق حُسنش ، جمال ماه شكسته

گل خجل از عطر بوستان محمّد

گرمي عشق است و آشتي به كلامش

مهر كجا ، قلب مهربان محمّد

ناز نبي را كشد خداي ، كه طاها

رنجه مبادا شود روان محمّد

سورة « وَاْلعَصْرْ » و شرح آيت خسران

رمز نهاني است از زمان محمّد

درك نكردند چونكه اوج كمالش

اكثر اصحاب و پيروان محمّد

هر چه ورق مي زنيم دفتر عمرش

حسرت و رنج است ، داستان محمّد

سوختن و ساختن به مكر « ابوبكر »

سخت ترين بخش امتحان محمّد

همچون « عمر » داشتن مصاحب جاهل

رنج و عذاب و غم نهان محمّد

« عايشه » يا رب چه ها بحقّ نبي كرد

آنكه نمك خورده بود و نان محمّد

« هيچ نبي مثل من نديده اذيّت »

آه ، ازين آتشين بيان محمّد

نالة زهرا ، ميان آن در و ديوار

بوده همآهنگ با فغان محمّد

كي شود آن دم ( حسان ) كه حضرت احمد

خوانَدَم از لطف خود ، ( حسانِ ) محمّد