|
شايد اين سخن را بسياري شنيده و از ترس بر جان خود لرزيدهاند که دوازدهمين امام معصوم عليهالسلام - آن زمان که ظهور ميکند - بيشتر مردم دنيا را ميکشد و جوي خون به راه مياندازد؛ از کشتهها پشته ميسازد، نفسها را در سينهها قطع ميکند و قيام او براي عذاب و عقوبت مردم است و...!
اين تصوير حجابي بر حجابهاي او ميافزايد و سدي افزون بر آن چه هست در برابر ديد مردمان ميکشد تا هرگز نور جمالش را نبينند و به فيض ظهورش نرسند و او بيش از پيش در غربت خود بماند و از فراق دوستان بنالد!
آن چه بيش از همه قلب محبانش را ميآزارد آن است که اين سخنان از کساني به گوش ميرسد که دعوي محبت و ارادت به او دارند؛ در حالي که غافلاند از اين که آن وجود مقدس امام عصر عليهالسلام رحمت پهناور است. [1] .
امام باقر عليهالسلام از پدران گراميش از حضرت اميرالمؤمنين عليهالسلام در
[ صفحه 24]
وصف مهدي آل محمد عليهالسلام چنين نقل فرموده است:
«أوسعکم کهفا، و أکثرکم علما، و أوسعکم رحما». [2] .
(حضرت مهدي عليهالسلام) از همهي شما بيشتر، مردمان را پناه ميدهد و از همهي شما علمش افزونتر است، و رحمت و لطفش از همه فراگيرتر.
اين کلام - که به نقل شيخ حر عاملي رحمه الله - چهار معصوم آن را نقل فرمودهاند - گوهري از خزائن معرفت آن ولي الله الاعظم است که در نهايت ظرافت، عمق رأفت او را بيان ميکند و وسعت رحمت او را بر عموم يادآور ميشود. از آنجا که موليالموحدين اميرالمؤمنين عليهالسلام رأفت او را به «کهف» تشبيه ميفرمايد، ميتوان اين نکته را دريافت که چگونه لطف عامش نه تنها شيعيان و محبان، که عموم مردمان را فراگرفته است؛ همچون کهفي که ملجأ هر پناهجويي است و آغوش امن و امان بر بيپناهان گشوده است و هر که به او روي آورد ايمن خواهد بود.
حديث مفصل و جالبي از امام رضا عليهالسلام نقل شده است. [3] در اين کلام نوراني امام رضا عليهالسلام، بايد به نيکي تدبر نمود و آن جام لبريز از زلال وحي را با آرامي نوشيد که کلام امام را فهمي از امام بايد.
اکنون بايد در محضر انوار رضوي زانوي ادب زد و نظاره کرد که چه زيبا، آن حضرت از رأفت امام پرده بر ميگيرد و آن برتر از معنا را به پيمانهي الفاظ ميريزد و جانها را به تماشا مينشاند. نخست او را به صاحب انسي رفيق مانند، تشبيه ميکند که در انسش آرامش جان است
[ صفحه 25]
و در رفاقتش محبت بيکران. ديگر باره اين مقام را با تعبيري عميقتر به تصوير ميکشد و رأفتش را به پدري دلسوز تشبيه ميکند که از هيچ هدايت و ارشادي دريغ نميورزد؛ چه عطوفت و لطف پدر از محبت و انس رفاقت برتر است. لطف امام، اما، فوق اينهاست. مهر امام مهر برادري است که همراه انسان و همزاد با او به دنيا آمده است يا اين که يکي بودهاند؛ مثل دانه خرما و سپس دو نيم گشتهاند؛ گويي انسان را جزئي از خود ميداند و اينسان به او مهر ميورزد؛ محبانش را جدا از خود نميبيند و رعيتش را از اجزاي خود ميانگارد.
تشبيهها بدين ترتيب است:
>آفتاب جهانتاب
>ماه درخشان
>آب گوارا
>رهنماي هدايت
>پدر دلسوز
>بهترين پناه
| 
بازديدها: 
کل بازديد : 288381
مشخصات مدير وبلاگ :
