به این دلیل که در مسیحیت، مهمترین آموزه ای که به آن فکر می شود، تحول است. تفکری که در ابتدائی ترین تا پیچیده ترین آموزه مسیحیان به چشم می خورد، آئین تحول است. خدائی که همچون مسیح بر زمین می شود تا بار گناهان آدمیان را بر دوش کشد تا شراب و نانی که در مراسم عشاء ربانی، تحول یافته و تجسید می شود. بنابراین تحول، یکی از بنیادی ترین آموزه های مسیح است که در انتظار به آخرالزمان نیز تجلی پیدا می کند. انتظار در نزد ما، این طور نیست که بنشینیم و صرفا دعا بکنیم که کسی بیاید (این متحجرانه است) و اینگونه نیست که سعی کنیم خودمان اوضاع دنیا را به هم بریزیم و خراب کنیم تا مقدمات ظهور منجی فراهم شود یا حتی دست به کار شویم تا همه دنیا همچون ما فکر کنند(این هم ظاهرا به نظر شما متجددانه است) بلکه متحولانه است. یعنی باید شما را از پوست و استخوان و خون جدا کند و شما ر ا با همه زندگی تان به چیزی تبدیل کند که جنبه خدایی شما را به ظهور برساند.

مسیح برای به فعلیت رساندن همین جنبه متحولانه است که به زمین آمد و این همان چیزی است که انسان را از حیوان جدا می کند. اینکه انسان می تواند متحول شود. همانطور که نان و  شراب متحول می شوند و تبدیل به چیز دیگری می شود.

چرا انتظار در مسیحیت

انتظار در مسیحیت به انتظار نشستن نیست. نه منعفل است و نه فعال. زیرا بر طبق آموزه های مسیحیت، انسان باید به گونه ای زندگی کند که امروز او با دیروز و فردا تفاوت نداشته باشد. همین امروز است که می توان فردا را بنا کرد و حتی گذشته را تغییر داد. شما می توانید گذشته را تغییر بدهید، حال را بسازید و آینده را به وجود آورید. اگر بدانید که در انتظار خودتان هستید، مسیح به روی زمین آمد تا این قوه درون شما را فعال کند. هر کدام از شما می تواند متحول شوید. از کار نکردن دست بکشید، به رشد و حرکت و فعالیت دست بزنید. خودتان را بشناسید، تا هر چیزی که پیرامونتان وجود دارد را بشناسید.

آینده انتظار

آینده مال ماست. هر چه که باشد، آن را به دست می آوریم. این ندای آسمانی است که ما را فرا می خواند. طوری متنظر باشید که شما را متحول کند و به گونه ای متحول شوید که چهان پیرامونتان را هم متحول کند. تحول در زندگی، تحول در مرگ و تحول در ایمان به مسیح. آینده مال ماست.