چو کعبه ساحت قدسش مطاف اهل يقين‏
رواق صحن نو و کهنه، مروه است و صفاست‏
 
پيمبران به طواف و فرشتگان در سعي‏
يکي به ذکر نماز و يکي به عرض دعاست‏
 
شرف برد ز مقامش مقام ابراهيم‏
غبار او به رخ زمزم آبرو افزاست‏
 
چنان که در عرفاتت گنه ببخشايند
نگاه او قلم محو جرم و عفو خطاست‏
 
به خاک او حجرالاسود استلام کند
که پاره تن پيغمبر خدا، اينجاست‏
 
بگو به موسي عمران به کوه طور، مرو
و گرنه با ارني، لن ترانيت اولي است‏
 
ز کوه طور بيا خدمت رضا در توس‏
که در جمال خدايي او خدا پيداست‏
 
چه اختلاف لطيفي به موقع اعجاز
ميان موسي عمران و زاده‏ي موسي است‏
 
براي خلقت آن اژدهاي هول‏انگيز
هميشه تکيه‏ي موسي بر آن بلند عصاست‏
 
ولي امام نگاهي به نقش پرده نمود
ز هيبت نظرش شير زنده شد، برخاست‏
 
يکي به فيض عصا و يکي به نور نگاه‏
ببين تفاوت ره از کجاي تا به کجاست‏
 
مگر ز تربت پاکش به تاب طره حور
گره زدند که مشکين شميم و غاليه ساست‏
 
غبار خاک قدمهاي زاير حرمش‏
گهي به دوش نسيم و گهي به دست صباست‏
 
يکي برد به چمن تا به گل ببخشد بوي‏
يکي برد به شفاخانه‏ها که عين شفاست‏
 
علي عالي اعلي، که نام اقدس او
ز اسم حضرت حق، سر علم الاسماست‏
 
شعاع نور خدا جلوه‏ي جلال نبي‏
جمال علم علي، نور ديده‏ي زهراست‏
 
به پاره‏هاي جگر، ثاني امام حسن‏
اگر چه خود جگر پاک سيدالشهداست‏ 
 
  
هميشه تا بود اين آفتاب، چشمه‏ي نور
هماره تا به فلک ماه انجمن آراست‏
 
هميشه ملت ايران، به نام او جاويد
هماره پرچم ايران به فر او برپاست‏
 
سزد که بر سر خورشيد سايه اندازيم‏
چنين که سايه شمس الشموس بر سر ماست‏
 
زمين ببوس «رياضي» به تهنيت که امروز
ولادت شه دنيا و دين امام رضاست‏