سيره ى رفتارى حضرت صديقه ى طاهره عليهاالسلام نشان دهنده ى صحنه هايى از حضور فعال آن حضرت در عرصه ى اجتماع مى باشد؛ براى نمونه ايشان هر هفته، روزهاى شنبه به سوى مزار شهداى احد مى شتافت و براى حمزه عليه السلام و ديگر شهداى احد طلب آمرزش و علو درجات مى نمود. بحارالانوار: ج 43، ص 9 .

فاطمه زهرا عليهاالسلام پس از هجران پدر، حمايت از امامت را وظيفه ى خويش دانست و در اين راه از هيچ فداكارى و جان بازى دريغ نكرد و بارها و بارها در عرصه ى جامعه ظاهر شد و در جمع مردمان، خطبه هايى بى نظير ايراد فرمود؛ خطبه هايى در اوج فصاحت و بلاغت كه فصيحان و بليغان نام آور عرب را به شگفتى و شيفتگى واداشته است.
 از آن بانوى بزرگوار، آن فاتح قله هاى فصاحت و بلاغت، 3 خطبه و سخنرانى بعد از رحلت پيامبر، گزارش شده است:
 سخنرانى عرش لرزان فاطمه در مسجد مدينه و در حضور جمع كثيرى از مهاجران و انصار؛
 سخنرانى تهديدآميز فاطمه در جمع زنان مهاجر و انصار در روزهاى سخت بيمارى؛
 سخنرانى انتقادآميز فاطمه در بين جمعى از مردم كوچه و بازار.
همان زهرايى كه مى فرمايد: براى زن بهتر است كه نه او هيچ مردى را ببيند و نه هيچ مردى او را، آن گاه كه مصالح كلى جامعه ى اسلامى را در خطر مى بيند، به سوى مسجد مى شتابد و در حضور جمع كثيرى از مردان مهاجر و انصار، غاصبان خلافت را به محاكمه مى كشاند. چنين صحنه هايى از سيره ى رفتارى آن حضرت، تأييدگر اين حقيقت است كه فرموده ى پيش گفته ى ايشان يك امر رجحانى است كه در شرايط ايده آل و عدم وجود مرجح، مصداق مى يابد

منبع:كتاب جامي از زلال كوثر.