در زندگي امام رضا(ع) نيز تجلي اين صفت را به روشني درمي‏يابيم كه در اينجا به دو نمونه از آن اشاره مي‏كنيم:

1ـ تدبير و انديشه الهي امام رضا(ع) مأمون را در رسيدن به اهدافش ناكام گذاشت و شخصيت آن حضرت را در ديدگان عظمت بيشتري بخشيد بدين جهت مأمون در صدد آزار حضرت برآمد و حركات حضرت را زير نظر گرفت تا بموقع عليه آن بزرگوار توطئه خويش را عملي سازد. مرحوم صدوق مي‏نويسد: مأمون، هشام ابن‏ابراهيم راشدي را به عنوان جاسوس و دربان حضرت گماشت و دسترسي به آن حضرت پيدا نمي‏كرد مگر كساني كه آنها دوست مي‏داشتند «و ضيّق علي الرضا (عليه‏السلام) فكان من يقصده من مواليه لا يصل اليه؛» آنقدر بر حضرت سخت گرفتند كه دوستداران آن بزرگوار نمي‏توانستند به خدمت حضرتش برسند و هيچ سخني در خانه حضرت بيان نمي‏شد مگر اينكه هشام آن را به مأمون و «ذوالرّياستين» منتقل مي‏كرد.13

ب ـ اباصلت هروي مي‏گويد كه من در سرخس به هنگامي كه حضرت در زندان بودند به حضورش رسيدم از زندانبان اجازه خواستم گفت: بخاطر اشتغال فراوان حضرت به عبادت ملاقات ميسر نمي‏شود. از او خواستم پيام مرا برساند و وقتي را براي من مقرّر كند حضرت اجازه فرمود وارد شدم در حالي كه در محل نماز خويش در حال تفكر نشسته بودند به حضرتش گفتم از شما اينگونه شايع شده است كه مردم بندگان شما هستند حضرت فرمود خدايا اي خالق آسمانها و زمين و داناي پنهان و آشكار تو شاهدي كه هيچ وقت اين را نگفته‏ام و از پدران خويش نيز اين را شنيده‏ام: «و انت العالم بما لنا من المظالم عند هذه الامة» تو خود دانايي به ستمهايي كه از اين امت بر ما مي‏رسد.14

و اين‏ها بخشي از سختيها و مشكلاتي بود كه فرا راه قرار مي‏گرفت و آن حضرت با صبر و حوصله مخصوص به خويش آن را تحمل مي‏كرد ـ درود و صلوات خدا بر آن بزرگوار زماني كه در يازدهم ذي قعده سال 148 تولد يافت و زماني كه خورشيد وجودش در قريه سناباد به خاك آرميد و هنگامي كه در قيامت مبعوث شود و به ديدار زائران كويش بشتابد و آنان را شفاعت كند.