ابوالاديان مي گويد : من خدمت حضرت امام حسن عسکری (ع ) مي کردم . نامه هاي
آنحضرترا بهشهرها مي بردم . در مرضموت، روزی منرا طلبفرمود و چند
نامه ای نوشتبهمدائنتا آنها را برسانم . سپسامامفرمود : پساز پانزده
روز باز داخلسامرهخواهی  شد و صدای گريهو شيوناز خانهمنخواهی شنيد ، و در
آنموقعمشغولغسلدادنمنخواهند بود .
ابوالاديانبهامامعرضمي کند : ای سيد من، هرگاهاينواقعهدردناکروی 
دهد ، امامتبا کيست؟
فرمود : هر کهجوابنامهمنرا از تو طلبکند .
ابوالاديانمي گويد : دوبارهپرسيدمعلامتديگری بهمنبفرما .
امامفرمود : هرکهبر مننماز گزارد .
ابوالاديانمي گويد : باز همعلامتديگری بگو تا بدانم .
اماممي گويد : هر کهبگويد کهدر هميانچهچيز استاو امامشماست .
ابوالاديانمي گويد : مهابتو شکوهامامباعثشد کهنتوانمچيز ديگری 
بپرسم . رفتمو نامه هارا رساندمو پساز پانزدهروز برگشتم . وقتی بهدر خانه
امامرسيدمصدای شيونو گريهاز خانهامامبلند بود . داخلخانهامام، جعفر
کذاببرادر امامحسنعسکری  را ديدمکهنشسته، و شيعيانبهاو تسليتمي دهند
و بهامامتاوتهنيتمي گويند . مناز اينبابتبسيار تعجبکردمپيشرفتم
وتعزيتو تهنيتگفتم . اما او جوابی نداد و هيچسؤالی نکرد .
چونبدنمظهرامامرا کفنکردهو آمادهنماز گزاردنبود ، خادمی آمد و
جعفر کذابرادعوتکرد کهبر برادر خود نماز بخواند . چونجعفر بهنماز
ايستاد ، طفلی گندمگونوپيچيدهموی ، گشادهدندانی مانند پارهماهبيرونآمد
و ردای جعفر را کشيدو گفت : ای عمو پسبايستکهمنبهنماز سزاوارترم .
رنگجعفر دگرگونشد . عقبايستاد . سپسآنطفلپيشآمد و بر پدر نماز
گزارد و آنجنابرا در پهلوی  امامعلی النقی عليهالسلامدفنکرد . سپسرو به
منآورد و فرمود : جوابنامه ها را کهبا تو استتسليمکن . منجوابنامهرا
بهآنکودکدادم . پس " حاجزوشا " از جعفر پرسيد : اينکودککهبود ، جعفر
گفت : بهخدا قسممناو را نمي شناسمو هرگز او را نديده ام .
در اينموقع، عده ای  از شيعياناز شهر قمرسيدند ، چوناز وفاتامام (ع )
با خبر شدند ، مردمبهجعفر اشارهکردند . چند تناز آنمردمنزد جعفر رفتند و
از او پرسيدند : بگو کهنامه هايی کهداريماز چهجماعتی استو مالها چهمقدار
است؟ جعفر گفت : ببينيدمردماز منعلمغيبمي خواهند ! در آنحالخادمی از
جانبحضرتصاحبالامر ظاهر شد و از قولامامگفت :
ای مردمقمبا شما نامه هايی  استاز فلانو فلانو هميانی ( کيسه ای ) کهدر
آنهزار اشرفی استکهدر آندهاشرفی استبا روکشطلا .
شيعيانی کهاز قمآمدهبودند گفتند : هر کستو را فرستادهاستامامزمان
استايننامه ها و هميانرا بهاو تسليمکن .
جعفر کذابنزد معتمدخليفهآمد و جريانواقعهرا نقلکرد . معتمد گفت :
برويد و در خانهامامحسنعسکری (ع ) جستجو کنيد و کودکرا پيدا کنيد . رفتند
و از کودکاثری نيافتند . ناچار " صيقل " کنيز حضرتامامعسکری (ع ) را
گرفتند و مدتها تحتنظرداشتند بهتصور اينکهاو حاملهاست . ولی هرچهبيشتر
جستند کمتر يافتند . خداوند آنکودکمبارکقدمرا حفظکرد و تا زمانما نيز
در کنفحمايتحقاستو بهظاهر از نظرها پنهانمي باشد . درود خدای بزرگبر
او باد