اى غريبى كه ز جدّ و پدر خويشجدائى

خفته در خاك خراسان ، تو غريبالغربائى

چه ثنا گويمت ، اى داور هفتاد و دوملّت

كه ثنا خوانده خدايت ، تو چه محتاجثنائى

اين رواق تو و صحن و حَرَمَت ، همچو بهشتاست

روضه ات ، جنّت فردوس و مسمّى بهرضائى

آه ، از آن دم كه ز سوز جگر و حالپريشان

ناله ات گشت بلند، آه تقى جان بهكجائى

اى شه يثرب و بطحا، تو غريبى بهخراسان

سرور جمله غريبان و معينالضّعفائى

اغنيا مكّه روند و فقرا سوى توآيند

جان به قربان تو اى شاه كه حجّفقرائى

بيا كه مظهر آيات كبريااينجاست

بيا كه تربت سلطان دين ، رضااينجاست

بيا كه گلبن گلزار موسىجعفر

بيا كه ميوه بستان مصطفىاينجاست

بيا كه خسرو اقليم طوس ، شمسشموس

بيا كه وارث ديهيم مرتضااينجاست

شهنشهى كه به چشمان ، غباردرگاهش

كنند حُور و ملايك ، چو توتيااينجاست

اگر كليد در رحمت خداجوئى

بيا كليد در رحمت خدااينجاست

در مدينه علم و كمال و زهد وادب

در خزينه بخشايش و عطااينجاست

ز قبله گاه سلاطين بخواه حاجتخويش

شهى كه حاجت مسكين كند روااينجاست

قدم ز صدق و ارادت در اين حرمبگذار

كه مهد عصمت و ناموس كبريااينجاست

بيا كه منبع فيض و عنايتازلى

بيا كه مطلع و الشّمس و و الضّحىاينجاست

امام ثامن و ضامن ، رضا كه برحرمش

نهاده اند شهان ، روى إ لتجااينجاست

به خضر كز پى آب بقاستسرگردان

دهيد مژده كه سرچشمه بقا اينجاست (1)