اسماء بنت عميس گويد
:
هنگامى كه حضرت زهراء سلام اللّه
عليها اوّلين فرزندش امام حسن عليه السلام را به دنيا آورد و زايمان نمود، خونى را
كه ديگر زن ها در موقع زايمان به عنوان خون نفاس مى بينند از او خارج نگرديد
.
و
من از اين جريان بسيار تعجّب كردم ، به هيمن جهت راهى منزل پدرش ، رسول خدا صلّلى
اللّه عليه و آله گشتم و چون بر آن حضرت وارد شدم ، عرض كردم : يا رسول اللّه ! آيا
فاطمه خون حيض و نفاس نمى بيند؟
!
حضرت رسول صلّلى اللّه عليه و آله در پاسخ به
من اظهار داشت : آيا نمى دانى كه دخترم فاطمه
طاهره و
مطهّره
است ؟
!
يعنى ؛ پاك و پاكيزه مى باشد و با
ساير زنان تفاوت دارد و خون حيض و نفاس از او خارج نمى گردد (1)
و امام محمّد باقر
عليه السلام نيز حكايت فرمايد
:
چون قيامت برپا شود، حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه
عليها بر درب ورودى دوزخ توقّف نمايد و به درگاه خداوند متعال اظهار دارد: خداوندا
!
تو مرا فاطمه ناميده اى و وعده دادى هر كه دوستدار و علاقه مند به من و ذريّه ام
باشد، او را به آتش جهنّم مجازات نخواهى كرد و مى دانم كه وعده تو حقّ است
.
آنگاه از سوى پروردگار متعال ندا مى رسد: اى فاطمه ! راست مى گوئى ، من تو را فاطمهناميده ام و وعده داده ام هر كه علاقه مند به تو و ذريّه ات بوده و ولايت آن ها راپذيرفته باشد به آتش دوزخ مجازات نخواهم كرد و هم اكنون به وعده خود وفا مى كنم .
و آن هائى را كه دوست دارى و اهل آتش جهنّم هستند، تو مى توانى آنها را شفاعتنمائى ؛ و من شفاعت و وساطت تو را پذيرا هستم ، تا آن كه موقعيّت و منزلت تو را نزدملائكه و انبياء و اهل محشر آشكار سازم .
پس اى فاطمه ! هر كه در پيشانى و بيندو چشمان او نوشته باشد كه مؤ من هست ، مى توانى شفاعت نمائى و نجات بخش او از آتش دوزخ باشى و او را وارد بهشت گردانى(2)
پي نوشتها:
1- إحقاق الحقّ: ج 25، ص 251
.
2-
علل الشّرايع : ص 179، ح 6
.
منبع: كتاب
چهل داستان و چهل حديث از حضرت فاطمه زهرا عليها السلام