پايگاه تخصصي اطلاع رساني چهارده معصوم سلام الله

ولایت چیست ؟ ( ولی کیست؟ )

این ولایت ، بالاتر از محبت و دوستى و عشق است ؛ كه عشق على در دل دشمنان او هم خانه داشت . آنها كه شكوه و وقار كوه و زیبایى دشت و عظمت كویر و دریا و جلوه طلوع و غروب ، اسیرشان مى كند و چشمشان را مى گیرد و دلشان را به بند مى كشد، چگونه مى شود شكوه و عظمت آن روح بزرگتر از كوه ، زیبایى و گستردگى آن قلب وسیع تر از هستى و عظمت و ناپیدایى آن سینه ناپیدا از كویر و عمیق تر از دریا و جلوه آن طلوع بى غروب ، چشم و دل و عشق و احساسشان را پر نكند .
هر كس به هر مشربى و عقیده اى ، مى تواند دوستدار على باشد .
در على ، علم و عشق ،
تدبیر و شمشیر،
حریت و عبودیت ، نجواى دل و آتش سخن ،
زمزمه شب و فریاد روز،
قدرت و عزت و تواضع و ذلت (1)
نرمش و آشنایى و خشونت و پایدارى ، در على این همه هست و این همه بخاطر حق است و براى اوست و این است كه همه او دوست داشتنى است و حتى دشمنش در دل شیفته اوست و مخالفش در پنهان شیداى او .
ولایت على ، نه على را دوست داشتن كه فقط على را دوست داشتن است (2)
ولایت على ، على را سرپرست گرفتن و از هواها و حرف ها و جلوه ها بریدن است . و این ولایت ، ادامه ولایت حق است و دنباله توحید، (3) آن هم توحیدى در سه بعد؛ در درون و در هستى و در جامعه ؛ كه توحید در درون انسان ، هواها و حرف ها و جلوه ها را مى شكند؛ هواهاى دل و حرف هاى خلق و جلوه هاى دنیا را .
و در جامعه طاغوت ها را كنار مى ریزد
و رد هستى خدایان و بت ها را .
در این حد، موحد، جز خدا كسى را حاكم نمى گیرد. جز وظیفه چیزى او را حركت نمى دهد. هیچ قدرت و ثروت و جلوه اى در روح او موجى نمى آورد و هیچ دستورى او را از جا نمى كند. جز دستور حق و امرالله ، از هر زبانى كه این دستور برخیزد و از هر راهى كه این امر برسد .
و هنگامى كه روحى به آزادى رسید و جز امر حق امرى نداشت و جز خواست او خواهشى نداشت ، این روح به ولایت مى رسد و به سرپرستى مى رسد و دستور او و حتى نگاه او در دل هاى موحد عاشق ، حركت مى آفریند .
و این است كه رسول به ولایت رسید و به اولویت رسید؛ كه النبى اولى بالمؤمنین من انفسم (4)
و این است كه على به ولایت مى رسد؛ كه : من كنت مولا فهذا على مولاه (5) این هم پس از آن جمله استفهامى و اقرارى الست اولى بكم من انفسكم ؟ و این است كه پیشوایان دیگر به ولایت مى رسند؛ كه به عصمت و آزادى و آگاهى رسیده بودند . اذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا (6) و این معانى ولایت است .
ولایت یعنى تنها على را حاكم گرفتن و تنها او را دوست داشتن و این و ولایت و سرپرستى است كه معاویه و احمد حنبل و جرج جرداق و و و از آن بهره اى ندارند، كه حاكم در درون آنها و محرك در وجود آنها امر على و دستور على نیست ؛ كه هواها و حرف ها و جلوه ها در آنها حكومت دارند .

معاویه گرچه على را دوست دارد، ولى سلطنت را بیشتر از على خواهان است و دوستدار آن است .
و احمد حنبل گرچه براى على شعر مى سراید اما حكومت دیگرى را به عهده دارد .
و جرج جرداق گر چه از چه از على مى نویسد، اما براى على نمى نویسد؛ كه محركى دیگر دارد و عاطفه اى فقط او را به چرخ انداخته است .
اما مالك ؟
این مالك است كه ولایت على را به عهده دارد و این بار گران را به آسانى مى كشد .
مالك چند سال براى نابودى معاویه رنج كشیده و كوشش كرده است . خویش و فامیل و قبیله اش را به خون كشیده ، شب ها و روزها را بر روى لبه تیغ و سر نیزه ها گذرانده و شمشیر زده و شمشیر زده تا این كه لشگر شام را عقب رانده و معاویه را به حركت وادار كرده و در بیرون از خیمه آماده فرار نموده ، هان چیزى نمانده تا این بت بزرگ بشكند و این طاغوت سركش ‍ بمیرد و یا فرارى شود و مالك به هدف نهایى ، به پیروزى محبوب دست بیابد و در میان قومش و در میان تمام مردم به بزرگى معرفى شود و بر رقیب خودش . اشعث و بر قبیله رقیبش ، كنده ، پیروز شود .
درست در این هنگام ، در این هنگام ، على او را مى خواند، على او را مى طلبد. على مى گوید كه برگرد .
و این از مرگ سخت تر و این از مرگ جانكاه تر است .
مخالفت یك هوى ، مخالفت یك هوس ، مخالفت با یك حرف و گذشتن از حرفهاى خلق ، مخالفت با یك جلوه از جلوه هاى دنیا ما را مى شكند، ما را از پاى در مى آورد. ما از راه حق با یك حرف با یك فحش با یك پشیز باز مى گردیم و اما مالك ؟ و اما مالك ؟
او از تمام هواهاى چند ساله و تمام حرف هاى مردها و زن هاى عرب و از زمزمه خفیف زبان ها بر سر راه مردان فاتح و از نگاه هاى شیفته سرداران و پیروز و از تمام جلوه هاى دنیا، از این همه مى گذرد و باز مى گردد و به على این سرپرست آگاه ملحق مى شود. چرا؟ چون در درون مالك ، دیگر هواها و غریزه ها حرف ها و زمزمه هاى زن هاى عرب جلوه هاى پررنگ و برق دنیا حاكم نیست ، اینها كوچكتر از این هستند كه در روح بزرگ مالك موجى و حركتى ایجاد كنند .
این بادهاى بى رمق بیچاره تر از این است كه در این دریاى بزرگ ، طوفانى بپاكند: مالك از هواها از حرف ها از جلوه هاى دنیا بزرگتر است و عظمت او اسیر این حقارت ها نیست . او در سطح غریزه نیست . او انسانى است كه در حد وظیفه زندگى مى كند و زندگى و مرگ او با این معیار مى خواند، او كوه است از طوفان نمى لرزد. او كاه نیست تا با نسیمى از دهنى زیر و رو شود .
او به ولایت رسیده و از نعمت ولایت برخوردار است . نشستن و ایستادن و آمدن و رفتن و دوست داشتن و دشمن داشتن او همه از سمت ولى كنترل مى شود؛ نه از طرف هواها و حرف ها و جلوه ها . مالك این را یافته كه على این مرد آزاد از غیر حق و این انسان آگاه حق ، بیش از مالك به مالك علاقه دارد و بیش از مالك از مصالح و منافع مالك آگاهى دارد و بیشتر از مالك به منافع او مى اندیشد و بهتر به منافع او مى اندیشد؛ پس دیگر جاى درنگ نیست و جاى سركشى نیست ؛ كه سركشى ها حماقت هاى زیان آورى بیش ‍ نیستند. جاى تسلیم است و اطاعت و پیروى و تشیع و دنباله روى .

پی نوشتها:
1- اذله على المؤمنین اعزة على الكافرین ، مائده ، 54
2- لا التغى بك بدلا و لا اتخذ من دونك ولیا - مفاتیح الجنان ، زیارت امام زمان (عج (
3- كلمة لا اله الا الله حصنى و ولایت على بن ابیطالب حصنى ، این ؛ دو، حصن و پاسدار انسان هستند و جلوگیر از ضایع شدن ها و از دست رفتن ها. ولایت ادامه توحید است و خود توحید
4- احزاب ، 6
5- كافى ، ج 1، ص 294، ح 3
6- اشاره به آیه 33 از سوره احزاب

منبع: کتاب غدیر

چهارشنبه 13 آبان 1388

نظرات : 0