یه لحظه تصور کن :

" داری غذا میخوری یهو متوجه میشی تو لقمت که الآن داری میجوییش موئه
سر موئه رو میگیری تا بکشیش بیرون میفهمی که کار از کار گذشته چون سر دیگه ی موئه تو معدته هیچی دیگه همونطور که زیر لب مشغول مستفیض کردن جد و آباد صاحاب موئه هستی با تمام وجودت سعی میکنی لقمه ی مو آلود رو قورت بدی ! پس از چن دقیقه تلاش طاقت فرسا بالاخره لقمه ئه پایین میره .... "
حالا گرفتی من بخبخت امروز موقع سحری خوردن چه حسی داشتم ؟؟؟؟؟؟؟
لامصب لقمه ئه پایین نمیرفت که ! از الآن واسه ادامه ی مراحل گوارشیم عزا گرفتم *^_^*