آقا سره کلاس عربی بودیم....دبیرمونم از این پر جذبه ها که نمیتونستی بهش نگاه کنی....ما هم که ارازل میز اخر میشستیم..دبیر هم عادت داشت قدم بزنه
یه روز دوسته منو که از قضا بغل دستیم بود با چندتا از بچه ها برد پا تخته که درس بپرسه...درسته شر بودیم ولی جز شاگرد اولام بودیم...هیچی اقا دبیر درحال قدم زدن تو ردیف ما بود رسید به میز من یه نگاهی بهم انداخت منم سرم پایین بود و رد شد همین که رد شد منم ادای انگریلی برد رو در اوردم یه دستمو مشت کردم و از جلو به غقب کشیدم و با لب خونی صداشو در اوردم که تمام دوستام به غیر از معلم متوجه شدن و ریز ریز خندیدن با لب خونی گفتم ووووووووووییییییییی یووووهاااا...در همون حالت که دستم رو هوا بود معلممون برگشت چشمتون روز بد نبینه منم سریع شصتمو بالا اوردم و اشاره به دوستم که پا تخته بود گفتم اره اره نوشتم اوکی حله بیچاره دوستم داشت میترکید دبیرمونم یه نگاه بهم انداخت که ینی خودتی خانوم رحیمی..هیچی دیگه امروز رفتم کارنامه گرفتم بهم داده بود 18 جلوشم انگریلی برد کشیده بود...
ولی هرچی بود خیلی خوب بود سال دومم به خوبی تموم شد...از همین الان دلم تنگه واسه مدرسه و شیطونیامون اکیپی
به دبیرمونم یه عذر خواهی بدهکارم امیدوارم منو ببخشه بالا خره جوونیمو جاهل ^_^