/// m@hsssssss


ما پارسال ک پیش دانشگاهی بودیم کلا زده بودیم ب بیخیالی....کلاسارو میپیچوندیم میرفتیم پشت مدرسه دراز میکشیدیم!ی دوستی هم داشتیم صداش در حد صدای پسرعمه زا!!!ولی خو بچه ام اعتماد ب سقف داش!فک میکرد شادمهره!!این میخوند ما هم به به و چه چه میزدیم در موارد خاصم ی عده میرفتن وسط!مدرسمونم وسط منطقه مسکونی بود.اینور اونورش خونه بود همش!
آخرای سال بود رفتیم جای همیشگی دراز کشیدیم زیر آفتاب اصن ی حالی داش لامصب توهم زده بودیم کنار دریاییم داریم برنزه میشیم!!این رفیق مام زد زیرش....
پرپر(دوستم):چی تو چشاته ک تو رو انقد عزیز میکنه...این فاصله داره منو بی تو مریض میکنه.....

ما:ایول رفیق!ناز نفست!!!^.^

رسید ب اوجش صدارو ول کرد تو محیط:
هر چی سرم شلوغ شد رو قلب من اثر نداش ...بدون تو دنیای من انگار تماشاگر نداش...
منو نمیشه حددددددددس زد...
(این حدسو ک گف فک کنم کشکک زانوش اومد تو حلقش!)
رسید ب همینجاش یهو ی پسره19-20ساله با ی قیافه اینطوری @.@اومد تو بالکن خونه بغلی...طفلی چشاش پره اشک بود!با التماس گف:جون مادرت!جون عزیزت!ارواح خاک مرده هات نخون!9ماهه دارم تحملت میکنم!صب ب صب با عربده ات از خواب میپرم.....ارتعاشات صوتی نخاعمو پاره کرده......غده فوق کلیه ام آلدوسترون ترشح نمیکنه...موهای دست و پام میریزه.....یرقان گرفتم از دسته صدات...
هیچی دیگه...شکستن چوب پرده خونشونم انداخ گردن صدای پرپر...ینیا اگ زودتر برنگشته بودیم سر کلاس مردن بابابزرگشم مینداخت گردن ما!!!

نتیجه اخلاقی:شبا ک میخابید پنبه بکنید تو گوشاتون.شاید ی خوش صدایی مثه این رفیق ما در کمین باشه!!
اجرکم عندالله!