داشتم میرفتم دانشگاه تدریس بانک هم کار داشتم کارم انجام دادم برگشتم دیدم یه دختری هم وایستاده بود کنار خیابون میگفت دانشگاه...(نمیشه اسم برد)دیدم دانشگاه که میخوام برم موقع رفتن بهش گفتم سوار بشه تو راه سر صحبت باز کردم(نفس خبیث من است دیگر چه میشود,کرد :-) )
من：از دانشگاه راضی هستی؟!
اون：بد نیست
من：استادهاش چطورن؟!
اون：یه مشت مشنگ!!!!راحت میشه خرشون کرد
من：خب چطوری؟!
اون： امروز یه کلاس دارم تا الان سر کلاسش نرفتم ندیدمش استادش حضور غیاب نمیکنه ولی هر جلسه کوییز داره ولی مشکل داشته باشی قبول میکنه همه نمره باشه برای پایانترم می خوام برم بگم این مدت عشقم مرده بود شرایط روحیم خوب نبود میگن قبول میکنه
من：واقعا مرده؟!
اون：نه بابا حالا بر فرض هم بمیره یکیشون کم میشه
من：اهان@_@
رسیدیم دم دانشگاه پیاده شد کرایه داد گفتم عزیزم هم مسیر بودیم نمیخواد
رفتم سر کلاس دیدم ته کلاسم نشسته هیچی نگفتم درس شروع کردم
اخر کلاس هم گفتم：اگه باهاتون راه میام کسی میاد میگه مشکل داشته نذارید به حساب خنگیم این راه که شما میرید من تو شب چراغ خاموش آسفالت کردم اینکه حرفتون باور میکنم برای این که دوست دارم خیال کنم صداقت هنوز وجود داره دیگه پای وجدان خودتون
جالبش اینجاست بعد کلاس امد همون داستان بهم گفت@_@
ایا من دو گوش بلند دارم؟! ایا من مخملیم؟!
ایا بعضی ها میدادنند خجالت چیست؟!شرم را چطور؟!
قشنگ زدم کتلتش کردم بچه پررو رو واقعا چی فکر کرده بود نمیدونم