ازبچگی خیلی شر بودم.معلماو ناظما همیشه ازدستم شاکی بودن اما چون درس خون بودم زیاد کاریم نداشتن.یه بارپیش دانشگاهی بودم با بچه ها قرارگذاشتیم امتحان ریاضی رو که داشتیم لغو کنیم آخه هیچکس نخونده بود منم که خونده بودم بخاطربقیه بیخیال شدم و یه نقشه خوب برای آقای رفیعی دبیرریاضیمون طراحی کردم؛یکی از بچه هاروگذاشتیم کشیک بکشه وقتی دیدآقای رفیعی داره میادسمت کلاس ما سریع به ما خبرداد.منم یه چسب رازی کامل رو روصندلیش خالی کردم.همه مون سرمون روکردیم تو کتاب که مثلا داریم درس میخونیم؛بیچاره رفیعی وقتی اومد تو کلاس و مارو در اون حالت دید؛یه لحظه چشاش گرد شد آخه ازبچه های شری مثلما انتظار نداشت که اون جوری ساکت بشینیم و مثل آدم درس بخونیم.خلاصه رفت و نشست رو صندلیش و مشغول آماده کردن برگه های امتحانی شد.حضور و غیاب کرد و خواست ازجاش بلند بشه؛توجاش نیم خیزشد اما یه لحظه مکـث کرد وسعی کرد دوباره امتحان کنه.بچه ها تو اون لحظه مـثل لبو قرمز شده بودن و خنده شون روبه زور نگه داشته بودن.بدبخت رفیعی شلوارش بدجور به صندلی چسبیده بود و هیچ رقمه نمیتونست جدا بشه منم طاقت نیاوردم و زدم زیرخنده با خنده من کلاسم ترکید.بخاطر اون روز یه هفته ازمدرسه اخراج شدم
***