دوران دبیرستان بودیم
یه دبیر داشتیم به اسم کاردان (حالا نمیگم دبیر فیزیک بود)
حسابی اذیت بچه ها میکرد
با بچه های کلاس تصمیم گرفتیم حاشو بگیریم
و یه شعر براش ساختیم
تا اومد سر کلاس همه با هم شروع کردیم به خوندن (البته شعر با یه کاریکاتور خوشکل روی تخته نوشته شده بود)

" کاردانه قلابیه، نه بابا مو نداره مهتابیه
یه انیسیتو مو کاشتن اونجاس، موها براش مهیاست

موهاتو رو زمین نریز بی گدار
پولش و میدم پس به دلت بد نیار
. . ."

البته بگذریم که اون درس و فقط چهار نفر پاس کردن اونم با نمره 10 و 12