ذخیره‌گاه طبیعی گستره‌ای است به شکل محدود یا گسترده که توسط قوانین، ضوابط و روش‌های فیزیکی و مراقبتیِ خاصی پاسداری می‌شود. این پاسداری یا بهتر بگوییم نگهداری می‌تواند از سوی مردم عادی یا ساکنان منطقه و همزمان سوی دولت‌ها نیز برای نگهداری آن تلاش کنند.

ذخیره‌گاه طبیعی در حقیقت یک تنوع زیستی هستند که در پارک‌های ملی، منطقه‌ای و یا مناطق حفاظت شده قرار دارند و ابزاری قدرتمند برای حفاظت ار طبیعت محسوب می‌شوند. ذخایر طبیعی از لحاظ دارا بودن گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری غنی هستند. البته ذخایر طبیعی همان‌طور که از اسمش برمی‌آید می‌تواند دربرگیرنده میراث طبیعی، معادن گران‌بها و سنگ‌های قیمتی و مکان‌های بسیار مهم از دیدگاه تاریخ انسانی باشند.

اما چگونه یک منطقه به ذخیره‌گاه طبیعی تبدیل می‌شود؟ در حالت کلی برای جلوگیری از تاثیر مستقیم فعالیت‌های انسانی به محیط‌زیست، یک منطقه به عنوان ذخیره‌گاه طبیعی طبقه‌بندی می‌شود تا به این واسطه از آسیب به جانوران و منابع آن جلوگیری به عمل آید. فعالیت‌های انسانی که می‌توانند منجر به آلودگی، آتش‌سوزی، بهره‌برداری، شکار و مانند آن شوند از جمله دلایل طبقه‌بندی یک منطقه به ذخیره‌گاه طبیعی هستند. ذخایر طبیعی معمولا دارای مدیریت بوده که به مشکلات آن رسیدگی می‌کند. از جمله  مسئولیت‌های تیم مدیریتی می‌توان به کنترل سطح آب دریاچه‌ها و همچنین کنترل جمعیت گونه‌ها اشاره کرد. در ادامه با ده ذخیره‌گاه طبیعی آشنا خواهید شد.

پارک ملی پینکلز – ایالات متحده
طولی این ذخیره‌گاه طبیعی حدود 50 کیلومتر است و در آن می‌توان انواع گل‌های وحشی را دید که 400 گونه مختلف زنبور با آن گرده‌افشانی می‌کنند.
 

پارک پاناگونیا – شیلی
اتمام کارهای زیرساختی این پارک حدودا یک دهه به طول انجامید. مساحت این ذخیره‌گاه طبیعی 2671 کیلومتر مربع است. این پارک خصوصی قرار است به زودی به یکی از بزرگترین پارک‌های ملی قرن بیست و یک تبدیل شود و مامنی امن برای پوما و دیگر موجودات در خطر انقراض جهان باشد.
 

جزایر دورافتاده اقیانوس آرام
مساحت این ذخیره‌گاه طبیعی دو برابر ایالت تگزاس است. این ذخیره‌گاه در واقع بزرگترین ذخیره‌گاه آبی جهان است. در این ذخیره‌گاه، کوه‌های عظیم زیرآبی و مرجان نیز وجود دارد. میلیون‌ها ماهی، لاک‌پشت و کوسه نیز در این ذخیره‌گاه زندگی می‌کنند.
 

پارک ملی واخان – افغانستان
ساخت این پارک ملی دو هدف اصلی را دنبال می‌کرد. دولت افغانستان اولا قصد داشت تا تنوع زیستی و جانوری منطقه را حفظ کند. در ثانی دولت افغانستان تمایل داشت سبک زندگی مردم قرقیز و واخی داخل مرز این کشور به شکل سنتی حفظ شود.
 

ذخیره‌گاه جزیره سابل – کانادا
ذخیره‌گاه جزیره سابل میزبان شش ساکن دائمی و بیش از 500 اسب آزاد جزیره سابل است. سواحل این جزیره نیز میزبان بیش از 50 هزار فک خاکستری است.
 

ذخیره‌گاه آبی جزایر پیت‌کِرن – جنوب اقیانوس آرام
این جزایر جز قلمرو بریتانیا محسوب می‌شوند. هدف اصلی ساخت این ذخیره‌گاه این بود که جلوی صید غیرقانونی در آن موقعیت جغرافیایی گرفته شود.
 

پارک ملی کیمبرلی – استرالیا
پارک ملی جدید کیمبرلی به بزرگترین پارک ملی استرالیا تبدیل خواهد شد و فلات میچِل نیز مانند جواهر در آن خواهد درخشید. در منطقه مملو از آبشارهای طبیعی است.
 

پارک ملی لوساکا – زامبیا
وجود پارک ملی لوساکا برای حیات رودخانه چالیمبانا ضروری است. در این ذخیره‌گاه طبیعی 22 گونه از جانوران وحشی نظیر ایمپالا، نیالا، کودو، گورخر، زرافه و کرگدن سفید در امنیت کامل زندگی می‌کنند.
 

پارک ملی هونزروک هوخوالد – آلمان
این پارک در واقع جدیدترین پارک ملی اروپا است. لک لک سیاه و یکی از بزرگترین گونه‌های گربه وحشی جنگلی اروپا در این پارک زندگی می‌کنند. بازدیدکنندگان می‌توانند از مسیرهای تعبیه شده از پوشش گیاهی این پارک دیدن کنند.
 

پارک ملی ال ایمپِنِت رابله – آرژانتین
مساحت این پارک زیبا 1214 کیلومتر مربع است و گونه‌های در حال انقراضی در آن زندگی می‌کنند. جگوار، آرمادیلوی بزرگ و عقاب تاج‌دار از جمله جانوران ساکن این پارک هستند.
 

اخبار گوناگون - فرادید