وقتی که در قطب شمال هستید، فرقی ندارد که هستید، رویایتان چیست، یا اینکه می‌خواهید چه چیزی به جهان بگویید. آنجا هیچکدام اینها هیچ معنی‌ای ندارد.
 اینها حرفهای اِوژِنیا آربوگاوا، عکاس اهل سیبری است.
 "این ویژگی‌ای است که من در اسلاوا دوست داشتم. او مغزش را با چرت و پرت شلوغ نمی‌کند."
اسلاوا، که نام شناسنامه‌ایش ویاچسلاو کورتوتکی است، هواشناس 65 ساله‌ای است که در یک پایگاه هواشناسی دولتی در خودوواریخا زندگی و کار می‌کند. خودوواریخا، شبه‌جزیره‌ای در ساحل یخی شمال روسیه است. او 13 سال است که در اینجا زندگی می‌کند.

عکاس این مجموعه در مورد لحظه‌ای که وارد ایستگاه هواشناسی اسلاوا شد، اینگونه می‌گوید: "مثل سفر در زمان بود. او هنوز عکس یوری گاگارین را که از مقالۀ مربوط به اولین پروازش در آورده بودند را داشت. کاغذ دیواری آنجا شاید از 1939 عوض نشده باشد. پر از خاطره و حال و هوای گذشته است."

ویاچسلاوا کوتوتکی، از تنهایی و سکوت لذت می‌برد. او زن دارد، اما فقط هر سه چهار سال به او سرمی‌زند. او با علاقه به بارش، دما، جریانهای یخی و تشکیل ابر می‌اندیشد. آربوگاوا می‌گوید: "خیلی از ایستگاه‌ها در جاهای بسیار دورافتاده واقع شده‌اند و همگی با هم هماهنگند. آنها همه دقیقاً در یک زمان، داده‌ها را گزارش می‌کنند. انگار همۀ این نقاط به هم وصل می‌شوند. اسلاوا شاید به تعبیری در انزوا باشد، اما بخشی از شبکه‌ای بزرگ است که سیارۀ ما را مورد سنجش قرار می‌دهند."

 فانوس دریایی چوبیِ خودروواریکا زمانی راهنمای مهمی برای کاروانهای دریایی روسیه بود

کوروتکی لوازم هواشناسی‌اش را زیر نور شفق‌های قطبی وارسی می‌کند. او به عکاس گفته که "اگر بخواهم بدانم هوا دقیقاً در اینجا ساعت سه صبح در سال 1893 چگونه بوده، می‌توانم از داده‌های ثبت شده بفهمم. او به این داده‌ها باور دارد."

عکاس می‌گوید: "این بی‌سیم قدیمی تنها وسیلۀ ارتباطی است که دارند."

کابین کشتی یخ‌شکنی که عکاس خود را با آن به خودروواریخا رسانده بود.

کوروتکی و طوطیش. نام طوطی کِشا است.

مدل نیمه‌تمامی که کوروتکی شروع به ساختش کرد و اما هرگز آن را تمام نکرد.

اخبار گوناگون - فرادید