جنوب غربی بولیوی و در ارتفاعات آند، مشرف بر یکی از مرتفع ترین شهرهای دنیا (پوتوسی Potosi)، قله‌ا‌ی مخروطی شکل Cerro Rico یا همان «کوهستان غنی» قرار گرفته است. استعمارگران اسپانیایی نام این کوه را انتخاب کردند و دلیل این نامگذاری نیز به مقادیر زیاد نقره ی موجود در این مکان باز می گردد. در حقیقت اسپانیایی ها بر این باور بودند که کل این کوه از نقره ساخته شده است.

 به گزارش لست سکند،‌ بنابر گفته‌های تاریخدانی به نام ادواردو گالیانو، از قرن شانزدهم حدود ۸ میلیون نفر در این کوه جان خود را از دست داده اند. هرچند منتقدان بر این باورند که این عدد اغراق آمیز است و به غیر از کشته شدگان، تمام افرادی که در کنار این معادن زندگی می کردند نیز در این رقم گنجانده شده اند. به هر حال صحبت راجع به تعداد این افراد کار سختی است اما به طور حتم این عدد بسیار بزرگ می باشد و به همین دلیل نیز Cerro Rico عنوان « کوه آدمخوار» را از آن خود نموده است.

در حالیکه بسیاری از مرگ و میرهای ایجاد شده در این کوه بر اثر بروز حوادث است، اما بیشترین تلفات آن مربوط به یک بیماری ریوی به نام سیلیکوزیس است که از تنفس گرد و غبار ناشی می شود. در معادن مدرن، نوک هر مته ای جریان مداومی از آب وجود دارد و همین آب جلوی انتشار گرد و غبار را می گیرد، اما در Cerro Rico چنین امکاناتی فراهم نیست. در اینجا گرد و غبار به پایین مجرا حرکت کرده و ریه های معدن چیان را پر می کند.

زمانی که این گرد و غبار وارد ریه شود، بافت داخلی ریه را زخمی کرده و همین موضوع منجر به ایجاد علائم مزمن بیماری برونشیت مانند تب، درد سینه، کاهش وزن، ضعف و در نهایت مرگ می شود. تعداد بسیار اندکی از معدنچیان این کوه به سن چهل سالگی می رسند. بنا بر آمار انجمن محلی بیوه ها، هر ماه ۱۴ زن بیوه می شوند.

امروز، این معادن به اندازه ی سابق یعنی قرن ۱۸ ام ذخیره ی نقره ندارند و به همین دلیل شهر پوتوسی دارای رکود اقتصادی شده که آهسته آهسته اقتصاد آن را فلج می‌کند.