اظهارنظر حسابرس نسبت به انطباق صورتهای مالی بر استانداردهای حسابداری از تمام جنبه های با اهمیت ، با اطمینان بالا (معقول) بیان میشود ، نه اطمینان مطلق ، یعنی همواره این احتمال وجود دارد که اظهارنظر حسابرس نسبت به صورتهای مالی حاوی تحریف با اهمیت نامناسب باشد. این احتمال را خطر حسابرسی می نامند.
• خطر حسابرسی روی دیگر“ اطمینان معقول“ است ، چرا که همواره حاصل جمع این دو برابر 100% یا یک می باشد.
•علل وجودی خطر حسابرسی
•وجود محدودیتهای ذاتی حسابرسی ، نظیر :
   استفاده از نمونه گیری.
  محدودیتهای ذاتی در سیستم کنترل داخلی.
  این واقعیت که بیشتر شواهد حسابرسی ، متقاعد کننده است نه قطعی.
• قضاوتی بودن کار حسابرس ، به ویژه در موارد زیر :
  گردآوری شواهد حسابرسی ، برای مثال تصمیم گیری نسبت به ماهیت ، زمان بندی و حدود روشهای حسابرسی.   
        •• نتیجه گیری براساس شواهد حسابرسی گرداوری شده برای مثال تشخیص معقول بودن برآوردهای حسابداری.
• وجود محدودیتهای دیگری که بر میزان متقاعد کنندگی شواهد اثرمی گذارند، مانند معاملات با اشخاص وابسته.
•تعاریف اجزای خطر حسابرسی
خطر حسابرسی از دو جزء کلی، خطر تحریف با اهمیت و خطر عدم کشف، تشکیل می شود.

•خطر تحریف با اهمیت : به معنای وجود تحریف با اهمیت در صورتهای مالی پیش از انجام حسابرسی است. این خطر از دو جزء خطر ذاتی و خطر کنترل تشکیل میشود.

      •• خطر ذاتی به معنای آسیب پذیری یک ادعا در مقابل تحریف با اهمیت است با این فرض که هیچ گونه  کنترل داخلی برای آن وجود نداشته باشد.
      •• خطر کنترل به معنای خطر آن است که سیستم کنترل داخلی صاحبکار نتواند از وقوع تحریف با اهمیت پیشگیری یا به موقع آن را کشف کند.

• خطرعدم کشف به معنای خطر آن است که آزمونهای محتوای حسابرس،تحریف موجود در مانده یک حساب یا گروهی از معاملات را که بتواند به تنهایی یا در مجموع با تحریفهای موجود در سایر مانده حسابها و گروه های معاملات ، با اهمیت باشد ، کشف نکند.
•روشهای حسابرسی در پاسخ به اجزای خطر حسابرسی
چون خطر حسابرسی تابعی از خطر تحریف بااهمیت صورتهای مالی و خطر عدم کشف است، لذا حسابرس :

 با اجرای روشهای برآورد خطر ، و اجرای سایر روشهای حسابرسی لازم تلاش می کند خطر حسابرسی را تا حدی قابل پذیرش کاهش دهد.
•سطوح خطر حسابرسی
•حسابرس خطر حسابرسی را در دو سطح مورد ارزیابی قرار می دهد:

 در سطح کلی صورتهای مالی.
         •• درسطح گروههای معاملات،مانده های حسابها،  افشاگری ها و ادعاهای مرتبط.
•ارزیابی خطر در سطح کلی صورتهای مالی
خطرهای موجود در این سطح معمولاً به محیط کنترلی واحد مورد رسیدگی بستگی دارد و اغلب می تواند سبب تحریف تعدادی از ادعاها شود.
•شناسایی این قبیل خطرها برای ارزیابی حسابرس از خطر تقلب بسیار سودمند است.
•نکات قابل توجه برای ارزیابی خطر در سطح صورتهای مالی
      •• معلومات، تواناییها و مهارتهای آن دسته از اعضای گروه حسابرسی که مسئولیتهای سنگین به آنها محول شده است.
      •• ضرورت  استفاده از کارشناسان.
      •• سرپرستی مناسب اعضای گروه حسابرسی.
      •• وجود عوامل تهدید کننده تداوم فعالیت واحد مورد رسیدگی.
•ارزیابی خطر در سطح ادعاها
•خطرهای تحریف بااهمیت درسطح ادعاها شامل دوخطرذاتی و خطرکنترل میشود.
•این خطرها مربوط به واحد مورد رسیدگی است ، یعنی مستقل از حسابرسی می باشد.
•خطر عدم کشف با دو خطر مذکور رابطه معکوس دارد.
•خطر ذاتی در دو سطح – در سطح صورتهای مالی و در سطح مانده حسابها ، گروه های معاملات ، افشا گری ها و ادعاهای مرتبط با آنها ارزیابی میشود.
•خطر کنترل بستگی به اثربخشی طراحی و اجرای کنترلهای داخلی در پیشگیری و کشف تحریفهای بااهمیت در ادعاها دارد.
•خطرعدم کشف بستگی به اثربخشی روشهای حسابرسی در کشف تحریفهای بااهمیت و چگونگی اجرای آنها دارد.