درد هجران وفرقت یار  آخر شد                عمر  صد سال شبی چو تار آخر شد

گر چه مدحم همه در رسای یارم بود         این عمل مانده به جا ونگار آخر شد

جرعه می نوش زچشمه های انسانی    کی توان گفت که چشمه سار آخر شد

روی دلدار و وصال یار میمونست             این مبارک همه اشکبار آخر شد

شرح دیدار و وصال فاش گفتن نی         بین که منصور سرش به دار آخر شد

ای خدا در دو جهان چو رمز ورازم را          آشکارش نکنی که کار آخر شد

ای جلالی زچه ذکر یا علی گویی                یا علی گوی که انتظار آخر شد