ـ امام على (ع ) : عادت كريمان , بخشندگى است .

ـ عادت كريمان , نيكى كردن است .

ـ شيوه كريمان , پياپى نواختن است .

ـ شيوه كريمان , وفادارى به پيمانهاست .

ـ بـهـتـريـن مـردم , كـسـى اسـت كـه به گاه توانگرى بخشنده و سپاسگزار باشد, بهترين مردم كسى است كه به گاه تنگدستى ايثارگر و شكيبا باشد.
ـ پيامبر خدا(ص ) : بهترين مردم , كسى است كه مردمان از او بهره مند شوند.
ـ بـهـتـريـن شـمـا, كـسـى است كه سخن نيكو گويد و مردمان را اطعام كند و شب را كه مردم درخوابند, او به نماز گذراند.

ـ امام على (ع ) : بد عادتى است , پرداختن به زياديها.
ـ عادت فرومايگان , اين است كه خوبى را به بدى پاداش مى دهند.
ـ عادت فرومايگان و ناپختگان , آزار دادن مردمان بزرگوار و آزاده است .

ـ عادت فرومايگان , بدگويى و غيبت كردن است .

ـ عادت ناپختگان ناآزموده كار, بريدن ريشه احسان است .

ـ عادت مردمان بد, آزار دادن رفيقان است .

ـ عادت بدان , دشمنى كردن با نيكان است .

ـ عادت منافقان , تغيير دادن خويهاست (و هر لحظه به رنگى در آمدن ).

ـ امام على (ع ) : دشوارترين سياستها, تغيير دادن عادتهاست .

ـ بد احوال ترين مردم , كسى است كه ريشه اش كنده شود و عادتش همچنان بر جاى باشد.
ـ هر كارى شدنى است , مگر تغيير دادن طبايع .

ـ اى مردم ! تربيت نفسهاى خود را به عهده گيريد و آنها را از آزمندى و ولع عادتهايشان , بازداريد.

ـ امـام عـلـى (ع ) : خـويشتن را به كارها و صفات نيك عادت ده , زيرا آن نام نيك تو را بر سرزبانها مى اندازد و پاداش تو را زياد مى گرداند.
ـ خود را به بخشندگى و گذشت عادت ده و از سماجت دورى كن تا پاكى قرين تو شود.
ـ خود را به داشتن نيت نيكو و مقصد زيبا عادت ده , تا در خواسته هايت كامياب شوى .

ـ خود را به انجام كارهاى نيك عادت ده و بارهاى تاوان و جريمه ها را بر دوش كش , تاشرافت نفس بيابى و آخرتت آبادان شود و ستايندگانت بسيار شوند.
ـ خـود را بـه آزمـنـدى بـر ياد خدا و آمرزش طلبى عادت ده ,زيرا اين كار گناه تو را پاك مى سازدو پاداشت را بزرگ مى گرداند.
ـ خويشتن را به بردبارى عادت دهيد و در ايثار كردن آنچه از آن بخل مى ورزيد شكيبايى ورزيد.
ـ زبان خود را به نرمگويى و سلام گفتن عادت ده , تا دوستانت زياد شوند و دشمنانت كم گردند.
ـ زبان خود را به گفتن سخن نيك و زيبا عادت ده , تا از ملامت محفوظ مانى .

ـ گوش خود را به خوب شنيدن عادت ده وبه سخنانى كه شنيدن آنها بر درستى و پاكى توچيزى نمى افزايد گوش مسپار, زيرا اين كار دلها را زنگار مى زند و موجب نكوهش مى شود.
ـ در سـفـارش بـه فـرزنـد بـزرگـوار خـود حـسـن (ع ), مـى فرمايد : خويشتن را به صبورى در برابرناخوشايندها عادت ده و نيكو خصلتى است صبورى كردن در راه حق .

ـ امام على (ع ) : از هر خويى بهترين آن را براى خود برگزين , زيرا خوبى عادت است از هر خويى از بـدتـرين آن دورى كن و در راه دورى كردن از آن با نفس خود بستيز, زيرا بدى سرسخت و لجوج است .

ـ براى انجام كار نيك , همين بس كه به عادتى نيكو تبديل مى شود.
ـ پيامبر خدا(ص ) : خوبى , عادتى است .

ـ خوبى (نوعى ) عادت است و بدى (نوعى ) لجاجت .

ـ امـام عـلـى (ع ) : عـادت كـردن به احسان , منشا توانمندى (در رسيدن به مقاصد يا دست يافتن به مكانت و منزلت در نزد مردم ) است .

ـ امام على (ع ) : فضيلت , چيره شدن بر عادت است .

ـ برترين عبادت چيره شدن بر عادت است .

ـ با چيره شدن بر عادتهاست , كه مى توان به بالاترين مقامات رسيد.
ـ بـر نـفـسـهـاى خـود در راه تـرك عـادتها چيرگى جوييد تا بر آنها چيره گرديد و با هوسهاى خودمبارزه كنيد, تا آنها را در اختيار گيريد.
ـ عادتها را تغيير دهيد, تا طاعات بر شما آسان شود.
ـ بـا ترك كردن عادتها, نفسهاى خود را رام كنيد و آنها را به سوى انجام طاعات بكشانيد وبارهاى تـاوانـهـا و جريمه ها را بر دوش آنها نهيد و با به كار بستن كارهاى نيكو, آنها را بياراييد واز پلشتى گناهان , دور نگهشان داريد.

ـ امام على (ع ) : عادت , طبيعت دوم (آدمى ) است .

ـ عادت , بر هر انسانى سلطه دارد.
ـ عادت , دشمنى است كه انسان را در تملك خود دارد.
ـ آفت رياضت (و پرورش نفس ), چيره شدن عادت است .

ـ هر كه از عادتها پيروى كند, به درجات (عاليه ) نرسد.
ـ امـام حـسن (ع ) : عادتها مقهور كننده اند پس , هر كس در نهان و خلوتهاى خود به چيزى عادت كند, آن چيز او را در آشكار و ميان جمع رسوا سازد.
ـ امـام عـلى (ع ) : زبان تو, از تو همان مى خواهد كه بدان عادت كرده اى و نفست از تو همان تقاضا مى كند, كه بدان خو گرفته اى .

ـ به سوى خشم مشتاب , كه با عادت بر تو مسلط مى شود.
ـ در سفارش به فرزند بزرگوار خود حسن (ع ), مى فرمايد : دل نوجوان مانند زمين خالى است كه هر چه در آن افكنده شود, آن را مى پذيرد از اين رو, من پيش از آن كه دلت سخت گردد وخردت مشغول شود, به تاديب و تربيت تو شتافتم .

قرآن .

((همانا ما به تو كوثر عطا كرديم )).
ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كس به حوض من ايمان نداشته باشد, خداوند او را بر حوضم وارد نكند.
ـ خداوند با دادن حوض به من , مرا گرامى داشت و بر پيامبران پيش از خودم برتريم داد(بزرگى ) آن حـوض (بـه انـدازه فاصله ) ميان ايله و صنعا است و در آن ظرفهايى به شمارستارگان آسمان است دو خليج آب در آن جريان دارد آبش از شير سفيدتر است و از عسل شيرينتر ريگهايش زمرد و ياقوت است و جلگه اش مشك تيزبوى .

ـ (وسعت ) حوض من به اندازه يك ماه راه است آبش سفيدتر از شير است و بويش خوشتراز مشك و ابريقهايش به اندازه ستارگان آسمان هر كس از آن بنوشد, هرگز تشنه نشود.
در روايـتـى ديـگـر آمـده اسـت : حـوض مـن بـه انـدازه يك ماه راه است و گوشه هايش برابر و آبش سفيدتر از درهم سيمين است .

ـ كوثر به من داده شد, من دستم را در آن زدم ديدم مشكى تيزبوى است و ريگهايش مرواريد.
ـ مـن در كـنـار حـوض بـه كـسـانـى از شـمـا كـه بـر مـن وارد مـى شوند مى نگرم پس , به خدا سـوگند,مردانى از برابر من مى گذرند و من مى گويم : پروردگار من ! اينان از امت من هستند خداوندمى فرمايد : تو نمى دانى كه بعد از تو چه كردند, آنان پيوسته به عقب برمى گشتند.
عادت .

قرآن .

((كـار را از آسـمـان تـا زمـيـن تدبير مى كند سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال است , از آن سالهايى كه شمامى شماريد, به سوى او بالا مى رود)).
((در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است , فرشتگان و روح به سوى او فرا روند)).
ـ امـام صـادق (ع ) : هـان ! پـيـش از آن كـه بـه حـسـاب شـمـا رسيدگى شود, خود به حسابتان رسـيـدگـى كـنـيد, زيرا قيامت پنجاه ايستگاه دارد كه هر ايستگاهى هزار سال از آن سالهايى كه شـمـامـى شـماريد, طول مى كشد حضرت سپس اين آيه را تلاوت كرد : ((در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است )).
ـ بـه پيامبر خدا(ص ) عرض شد : چه طولانى است آن روز (قيامت ) حضرت فرمود : سوگندبه آن كـه جـانـم در دسـت اوسـت , آن روز براى مؤمن كوتاه باشد تا جايى كه از نماز واجبى كه دردنيا مى خواند كوتاهتر است .

ـ امـام صـادق (ع ) : اگـر قـرار بـاشـد كـار رسيدگى به حساب خلايق را كسى جز خدا به عهده بـگيرد,پنجاه هزار سال بايد درنگ كنند تا حسابرسى آنان تمام شود اما خداى سبحان اين كار را در يك ساعت تمام مى كند.
ـ آن روز (قـيـامت ) به نيمه نرسيده بهشتيان در بهشت به خواب نيمروزى مى پردازند ودوزخيان در دوزخ (در كمتر از نصف روز تكليف همه معلوم مى شود).
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : كـسـى كـه (در دنيا) به خود ستم كرده باشد, در آن روزى كه اندازه آن پـنجاه هزار سال است نگهداشته مى شود چندان كه خداوند اندوه را به درون او مى برد سپس به او رحـم مـى كـند و به بهشت مى بردش پيامبر خدا(ص ) فرمود : سپاس و ستايش خدا را كه اندوه از مابزدود, خدايى كه در طول مدت محشر (غم و اندوه ) به درون آنها وارد مى كند.

قرآن .

((و آن گاه كه وحوش گرد آورده شوند)).
((هـيچ جنبنده اى در زمين نيست و هيچ پرنده اى با بالهاى خود در هوا نمى پرد مگر اين كه چون شـمـا امـتـهـايـى هـستند ما دراين كتاب هيچ چيزى را فرو گذار نكرده ايم و سپس همگى نزد پروردگارشان گرد آورده مى شوند)).