ـ امـام صـادق (ع ) در مـجـلـس ربـيـعـة الـراى نـشـسته بود كه عربى باديه نشين آمد و از ربيعة الـراى مـسـالـه اى پـرسـيـد ربيعه جوابش را داد وقتى حرفش تمام شد باديه نشين گفت : آيا به گـردن مـى گـيـرى ؟
ربـيـعه سكوت كرد و جوابى نداد آن عرب دوباره مساله را پرسيد و ربيعه هـمـان جـواب را بـه او داد بـاديـه نشين گفت : آيا به گردن مى گيرى ؟
ربيعه سكوت كرد امام صادق (ع ) به او فرمود: به گردن اوست فرمود : مگر نگفت : هر مفتيى ضامن است .

ـ امـام باقر(ع ) : هر كس بدون علم و هدايت به مردم فتوا دهد, فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب بر او لعنت فرستند و گناه آن كه به فتواى او عمل كند دامنگيرش شود.
ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كس به فتوايى كه از روى نادانى به او داده شده است عمل كند, گناهش به گردن كسى است كه به او فتوا داده است .

ـ پيامبر خدا(ص ) : گستاخترين شما بر فتوا دادن , گستاخ ‌ترين شما در برابر آتش است .

ـ امام صادق (ع ) : از فتوا دادن چنان گريز كه از شير مى گريزى و گردنت را پل مردم قرار مده .

ـ دو كـار مـهـلـك اسـت : يكى اين كه بر پايه راى خود به مردم فتوا دهى , ديگر اين كه ندانسته از چيزى پيروى كنى .

ـ امام صادق (ع ) : كسى كه براساس راى خود به مردم فتوا دهد, از چيزى كه نمى داند پيروى كرده اسـت و كسى كه از آنچه نمى داند پيروى كند, با خدا به ضديت برخاسته است , زيرا ندانسته چيزى را حلال و حرام كرده است .

ـ زنهار, كه براى مردم فتواى به راى دهى يا از چيزى كه نمى دانى پيروى كنى .

ـ امام باقر(ع ) : ما اگر براساس راى و هوس خود به مردم فتوا مى داديم , هر آينه از هلاك شدگان بـوديـم لـيـكـن مـا بـر پايه قول و سنت پيامبر خدا(ص ) و اصول علميى كه خود داريم و ازپدران بزرگوار خود به ارث مى بريم , براى مردم فتوا مى دهيم .

ـ امـام صـادق (ع ) : بـه خـدا سـوگند كه ما نه براساس هوا و هوس خود چيزى مى گوييم و نه بر پايه راى خويش و جز آنچه پروردگارمان گفته است , چيزى نمى گوييم .

قرآن .

((آنان جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آوردند و ما بر هدايتشان افزوديم )).
ـ امام على (ع ) : انسان , به زيورى زيباتر از جوانمردى آراسته نشده است .

ـ دور بودن انسان از پستى و فرومايگى , جوانمردى است .

ـ در حـضـور امام صادق (ع ) از جوانمردى سخن به ميان آمد حضرت فرمود : جوانمردى چيست ؟
شـايـد خيال مى كنيد كه جوانمردى به فسق و فجور است , هرگز, جوانمردى به سفره انداختن و بذل و بخشش و خوشرويى و پاكدامنى و عزت نفس و آزار نرساندن است , و آن جوانمردى (كه شما خيال مى كنيد) رذالت و هرزگى است .

ـ امام على (ع ) : جوانمردى (به ) بخشندگى است و نيازردن مردم .

ـ آيين جوانمردى , تحمل لغزشهاى برادران است و رسيدگى به همسايگان

ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : پس از من فتنه هايى همچون پاره هاى شب تار امتم را فرا پوشاند, چندان كه آدمـى بـر اثـر آنها شب مؤمن باشد و روز كافر, روز مؤمن باشد و شب كافر مردمانى دين خودرا به اندك متاعى از دنيا مى فروشند.
ـ امام على (ع ) : ادامه يافتن فتنه ها, از بزرگترين رنج و محنتهاست .

ـ بـه جـان خـودم سـوگـنـد كـه در لهيب فتنه مؤمن نابود مى شود و غير مسلمان جان سالم به درمى برد.
ـ هر كس آتش فتنه را برافروزد, خود آتشگيره آن شود.
ـ هرگاه فتنه رو به شما آورد خود را در آن ميفكنيد و از سر راه آن كنار رويد, و وسط راه رابرايش خالى كنيد.
ـ زمامدار ستمكار و بيرحم , بهتر از فتنه (و هرج و مرجى ) است كه دائمى باشد.
ـ در نـامـه خود به حارث همدانى : از پاتوقهاى بازارها بپرهيز كه آن جا جايگاههاى حضورشيطان است و بازارهاى مكاره فتنه ها.
ـ بـه گـاه فـتـنـه هـمچون شتر نر دو ساله باش كه نه پشت و نيرويى دارد كه بر او سوار شوند و نه پستانى كه از آن شير دوشند.
جوانمردى .

ـ پيامبر خدا(ص ) : براى دين انسان همين فتنه بس كه خطايش بسيار باشد و عملش كاستى پذيرد و حقيقتش اندك باشد مردار شب باشد و بيكاره روز, تنبل و بى حوصله و تن پرور باشد

ـ پـيـامـبـر خدا(ص ) : در آخرالزمان فتنه را ناخوش نداشته باشيد, زيرا آن فتنه ها منافقان رانابود مى سازد.
ـ امـام صـادق (ع ) : آرزومـنـد فتنه باشيد, زيرا فتنه موجب نابودى ستمگران و پاك شدن زمين از (لوث وجود) فاسقان است .

ـ پـيـامبر خدا(ص ) : خوشا به حال مخلصان , آنان چراغهاى هدايتند و هر فتنه تارى از آنهابرطرف مى شود.
ـ امـام عـلـى (ع ) : بـدانـيـد كـه هر كس تقواى الهى در پيش گيرد, خداوند براى او راه خروجى ازفتنه ها قرار دهد و نورى در تاريكيها.
ـ اى مردم ! امواج فتنه ها را با كشتيهاى نجات بشكافيد.
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : بزودى فتنه هايى پديد خواهد آمد كه بر اثر آنها انسان شب خود را با ايمان به صبح مى رساند و روزش را در حالى به شب مى رساند كه كافر است , مگر كسى كه خداى تعالى او را به دانش زنده كرده باشد.