حجاب برتر

✔ الاول: 
الا یا اهل العالم! انا الامام القائم(ع).
(هان ای اهل عالم، من امام قائم(ع) هستم..)

✔الثانی: 
الا یااهل العالم! اناالصمصام المنتقم.
(هان ای اهل عالم، من شمشیر برنده ى انتقام هستم)

✔الثالث: 
الا ىااهل العالم! ان جدى الحسین(ع) قتلوه عطشان.
(هان ای اهل عالم همانا جد من حسین(ع) را تشنه شهید كردند)

✔الرابع: 
الا یا اهل العالم! ان جدی الحسین(ع) طرحوه عریانا.
(هان ای اهل عالم، همانا جدم حسین(ع) را برهنه رها كردند)

✔الخامس: 
الا یا اهل العالم! ان جدی الحسین(ع) سحقوه عدوانا.
(هان ای اهل عالم، همانا جدم حسین(ع) را با دشمنی پایمال نمودند)

[منابع: الزام الناصب فی اثبات الحجه الغائب ،ج۲ص۲۴۶]

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَاهْلِک أَعْدائَهُمْ أَجْمَعین

دانی زچه رو دیده ما میگرید
در ماتم شاه اولیا می گرید
تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست
عیسی به فلک از این عزا میگرید

فاطمی هستم ، غلام حیدرم
خاک پای ، نوکران حیدرم
با علی باشم به جنت می رسم
بی علی خاک دو عالم بر سرم این دل مجنون برای حـــــــــیدر است
جنت الاعلی سرای حـــــــــیدر است
پیش چشم من طلا بی ارزش است
چون طلایم خاک پای حــــــــیدر است...
"یا حیدر مدد"

از کوچه ‏های تاریک نفسانیت به سمت روشنایی و نور می ‏آیم.پیوند می‏خورم با شب‏های همیشه بهار قدر؛شب‏هایی که پروانه‏ های حقیقت، گل‏های ایمان را کشف خواهند کرد
شب‏هایی که امواج دریای وجودم اوج خواهند گرفتبه سمت بودن.در کوچه باغ‏های سبز جوشن کبیر، مسافر راهی می‏شومکه مقصدش رستگاری است.چراغ راهم، هزار نام نورانی خداست.از صدف لبم مروارید «الغوث الغوث»، می‏تراود؛ به امید آنکه باران
توبه، آتش دوزخم را فرو نشاند «خَلِّصنا مِنَ النار یا رب».و من آمده‏ ام تا در میان انبوه ستارگان روشن شب‏های قدر، درزیر نور رهایی مهتاب به خویش برگردم؛ به سرزمینی که ا
ز آن دور افتاده‏ ام، سرزمین حقیقت.«من ملک بودم و فردوس برین جایم بود آدم آورد در این دیر خراب ‏آبادم»و شب‏های قدر، محفل وصل دوستداران است.«چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبیآن شب قدر که این تازه براتم دادند»

من کیـم؟ عبــد گنــه کــار ، الهــی العفـــو
من کیـم؟ بنــده ی سربــار ، الهــی العفــو

منم آن کس که نمک خورد ونمکدان بشکست
نه که یک بــار، چه بسیــار ، الهــی العفــــو

نفس من ول کُنِ من نیست! خدایا چه کنم؟
خستــه ام زین همــه آزار، الهــی العفـــو

با گناهی که ز من سر زده، بین من و تــو
چیده شد این همه دیـــوار ، الهی العفـــو

من زمین خورده ام و آمده ام توبـــه کنــم
با چنین وضع اسفبــار ، الهــــی العفـــو

بزنــی یا نزنــی، مال تـــواَم جان علــی
پس بیا رحــم کن این بار الهی العفـــو

چیزی از سوختن من که نصیبت نشود
پس نجاتــــم بده از نـار، الهی العفـــو

مهربانــی کن و این بار مرا نیــز ببخش
ذوالکــرم...حضرت غفّــار...الهی العفـو

زیر چتــر کرمت آمـــده ام ربّ کریــــم
با علی ـ حیـــدر کــرّار ـ الهی العفـــو

ای خدای علی و فاطمه! ای رحمت محض!
می زنـــم در همه جا جـــار ، الهی العفــو

ذکر من بعد سلامی به حسیـــن بن علی
می شود لحظه ی افطــــار... الهی العفــو

بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا شیطان را از ما دور کن
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند/روبه صفتان زشت خو را نکشند
پایان زندگی هر کسی به مرگ اوست جز مرد حق که مرگش آغاز دفتر اوست.
هر روز ستاره ای را از این آسمان به پایین می کشند امّا باز این آسمان پر از ستاره است. این بار نیز در پی امر امام، دریایی خروشان از داوطلبین به طرف جبهه های حق علیه باطل روان شد و من قطره ای از این دریایم و نیز می دانید که این اقیانوس بی پایان است و هر بار بر او افزوده می شود. راه شهیدان را ادامه دهید. که آنها نظاره گر شمایند مواظب ستون پنجم باشید که در داخل شما هستند. بی تفاوتی را از خود دور کنید، در مقابل حرف های منحرف بی تفاوت نباشید. مردم کوفه نشوید و امام را تنها نگذارید. در راهپیمایی ها بیشتر از پیش شرکت کنید. در دعاهای کمیل شرکت کنید. فرزندانتان را آگاه کنید. و تشویق به فعالیت در راه الله کنید.
وصیت به پدر و مادرم:
پدر و مادرم! همچنان که تا الآن صبر کرده اید از خدا می خواهم صبر بیشتری به شما عطا کند. فعالیتتان را در راه خدا بیشتر کنید. در عزایم ننشینید،‌ نمی گویم گریه نکنید ولی اگر خواستید گریه کنید به یاد امام حسین (ع) و کربلا و پدر و مادرانی که پنج فرزندشان شهید شده گریه کنید، که اگر گریه های امام حسینی و تاسوعا و عاشورایی نبود،‌ اکنون یادی از اسلام نبود. پشت جبهه را برای منافقین و ضد انقلاب خالی نگذارید،‌ در مراسم عزاداری بیشتر شرکت کنید که این مراسم شما را به یاد شهیدان می اندازد و این یاد شهیدان است که مردم را منقلب می کند. امام را تنها نگذارید. فراموش نکنید که شهیدان نظاره گر کارهای شمایند. 
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/موجیم که آسودگی ما عدم ماست 

والسّلام