اربعين؛ تداوم قيام امام حسين (ع)
با فرا رسيدن اربعين حسيني دگربار خاطره جانبازي و فداکاري امام حسين (ع) و ياران باوفايش تجديد مي شود .آري هم اکنون چهل روز است که سالار شهيدان و ديگر شهدا با سرهاي بريده و بدن هاي قطعه قطعه شده به ديدار خداي شتافته اند.چهل روز است که از حماسه خونين کربلا گذشته است و خون بر شمشير پيروز گشته است و اين حقيقت تا امروز نيز به عنوان يک سنت الهي بر تارک تاريخ مي درخشد.
بر روي عنوان كليك بفرماييد.
چهل روز است که امام حسين (ع) و عاشورا و کربلا با يک تلاقي مقدس خون حيات و آزادگي ، مبارزه و مردانگي ، غيرت و جوانمردي دفاع از فضيلت و حيثيت ، کرامت و انسانيت و اسلام و دين خدا را در رگ هاي کالبد ناتوان و مرده مسلمانان و آزادگان و مستضعفان و مظلومان سراسر جهان دميده و از همين رو آنگونه تاريخي آفريده که کل يوم عاشورا و کل ارض کربلا از بزرگترين امتيازات و مشخصه هاي اين مکتب حسيني به شمار مي رود.چهل روز است که مبارزه با طاغوت و قيام در برابر غاصب مسند رهبري و امامت و شهادت در راه خدا عناصر مکتبي را تشکيل داده اند که با سرلوحه خون شهادت و مرگ خونين به از زندگي ننگين ، تن ندادن به ذلت و ننگ، ارزش هاي والاي انسانيت را به جهانيان القا مي کند .
آري چهل روز از تأسيس دانشگاهي مي گذرد که امام حسين (ع) در کلاس هاي گوناگون آن تمامي درس هاي الهي و انساني را براي آينده تاريخ در همه ابعاد عملاً تدريس نمود ، تا آيندگان براي هميشه درس استقلال و آزادگي آموخته و براي مبارزه با حکومت هاي شيطان و ضد خدايي و تحقق حاکميت الهي و اسلام امامت و ولايت از هرچيز خويش حتي فرزند شيرخوار خود بگذرند و دين خدا را ياري دهند و دقيقاً بر همين اساس است و الهام از همين مکتب و آموزش در همين دانشگاه بود که ملت مسلمان و قهرمان ايران به رهبري امام خميني (ره) رژيم يزيد زمان را در هم شکست و حکومتي با آرمان حسيني به پا نمود از اين روي بر همگان است تا خاطره اين يوم الله را گرامي داشته و همرا ه با عزاداري و گريه همه موجودات و عالم هستي بر مصيبت هاي جانگداز کربلا ، آرمان ها و اهداف مقدس اين روز بزرگ را با فداکاري ها و جانبازي هاي خويش تحقق بخشيم. بنابراين به طور اختصار نکاتي را در ارتباط با گريه بر سالار شهيدان خدمت عزيزان تقديم مي گردد.
عالم هستي بر امام حسين (ع) مي گريد
جهان هستي همه از نور امام حسين (ع) خلق شده است و حسين (ع) حجت بالغه الهي بر تمام موجودات و واسطه فيض ساحت مقدس ربوبي نسبت به همه آنها است.همه اشياي عالم به نور حسين(ع) خداي را تسبيح کرده و طوق عبوديت و بندگي حضرت حق جل و علا را به گردن نهاده اند.چون اصولا شناخت خداوند متعال به شناخت مظهر او يعني حسين سلام الله عليه است و به او محبت و علاقه دارند .و از همين روست که در عزاي امام حسين(ع) گريان و محزونند. آري عزا و مصيبت امام حسين (ع) محدود در مرزهاي زمان و مکان و ماده نيست .تمام ممکنات در عزاي آن حضرت در گريه و ماتم اند.در احاديث اهل بيت (ع) کم و بيش اين حقيقت بيان شده .
طبق فرمايش امام صادق (ع) که فرمود :«ان السماء بکت علي الحسين اربعين صباحا بالدم و ان الارض بکت علي الحسين اربعين صباحا باالسواد و ان الشمس بکت علي الحسين اربعين صباحا باالکسوف و الحمره و ان الجبال تقطعت وانتثرت و ان البهار تفجرت و ان الملائکة بکت اربعين صباحا علي الحسين عليه السلام؛ آسمان با خون زمين با تيره و تار شدن ، خورشيد با گرفتن و سرخ شدن ، کوه ها با خرد شدن و درهم شکستن ، دريا با خروشيدن و طوفان ،ملائکه با اشک و اندوه چهل بامدادان بر حسيم مظلوم (ع) گريستند. » (1)و باز امام صادق(ع) فرمود:«هيچ چشمي و هيچ اشکي از ديده گرياني نزد خداوند از آن محبوب تر نيست که براي حسين(ع) باشد» (2)
امام صادق (ع) در جاي ديگر فرمود: «هربنده اي که در قيامت محشور مي شود چشمانش گريان است مگر گريه کنندگان بر جد من امام حسين (ع) که در وقت حشر 1- چشمش روشن است 2- به او بشارت بهشت مي دهند 3- شادي و سرور در چهره اش هويدا است 4- در حاليکه ديگران در فزع و اضطرابند او ايمن است » (3)
و هرگز تصور نشود گريه و عزاي عالم هستي تنها تا همان اربعين و چهل روز اول بوده است که اين پنداري باطل است. عالم هميشه چنين است تا انتقام خون ثارالله توسط حضرت بقية الله عج گرفته شود.بلي در آن چهل روز گريه عالم هستي براي حسين(ع) ظهوري آشکارتر و بروزي بزرگتر داشته است. گريه و سوگواري بر امام حسين(ع) توسط پيامبران و اهل بيت(ع) در تاريخ وجود دارد که همه اينها حاکي از اهميت ريختن اشک بر سالار شهيدان اباعبدالله (ع) مي باشد. البته گريه اي که همراه با معرفت و شناخت باشد.
شيعه و ياد اباعبدالله(ع)
در فرهنگ ديني ما توصيه شده است که شيعه راستين به پيروي از منويات رهبران خود پيوسته در بزرگداشت ياد شهيد و معرفي هدف وي از جان کوشيده و در طول تاريخ خود با ياد شهيد در دامن مکتب خود شهيد پروريده و در اين راه تا پاي باختن جان و دادن خون ايستادگي نموده است .از هرمحفلي يادنامه اي تشکيل داده و از هرمجلسي عزا خانه اي ترتيب داده و از هر اشکي سيلي جاري نموده و بنياد ستمگر را به ويراني کشيده است .آنگاه که شهيد احد حمزه سيدالشهداء(ع) به افتخار شهادت نائل گرديد و سرزمين احد مفتخر به دربرگرفتن پيکر عزيز او شد ، خاکش ارج يافت و پيامبر اکرم (ص) دستور داد سه روز بر سوگش بنشينند و فداکاري ها و جانبازي ها و رشادت ها و بزرگ مردي هاي او و از اين طرف جنايت ها و قساوت پيشه گي هاي دشمن را نشان دند.
تربت شهيد
مکتب اسلام به ما آموخته است که تربت امام حسين (ع) شفاي هر دردي مي باشد. (4)چون تربت شهيد همچون هدف شهيد مي آموزد که دردها از چه و از کجا ناشي مي شود. و اين مکتب به ما مي آموزد که از تربت شهيد تسبيح بساز و در دست بگردان و با آن ذکر بگو و به ياد خدا باش و به ياد شهيد باش که از عظمت خدايي و اهميت فداکاري شهيد پي مي بري که او هستي خود را به خدا ايثار کرده و اولين فردي که از تربت امام حسين(ع) تسبيح ساخت فرزند پيامبر دوشش امام سجاد (ع) بود. (5)و امام رضا (ع) را مي بينيم که براي هرکس ارمغان و هديه اي مي فرستاد با آن مقداري از تربت امام حسين(ع) را روانه مي کرد. (6)لذا اين مکتب به ما ياد مي دهد هنگام نماز و در محراب که سنگر پاسداري از مکتب است قرار مي گيري براي سجده ات تربت امام حسين (ع) را قرار بده که امام در برابر همه شياطين ايستاد و تسليم نشد.
تشکيل مجالس و ياد اباعبدالله(ع)
شيعه براي گراميداشت عاشورا و ياد شهيدان و بيان هدف و معرفي آرمان شهداء بهره برداري کرده و ياد شهيد را گرامي داشته و در زنده نگه داشتن آن از جان کوشيده است . در طول تاريخ اين برنامه ها در ميان شيعيان به عنوان يک سنت پسنديده از سوي پيشوايان معصوم ديني تشويق و تاييد مي شده و گاه خود آن بزرگمردان اقدام به برگزاري اينگونه مجالس مي نمودند.
امام سجاد(ع) در فرصت هاي گوناگون حتي شرط شرکت خود در مجالس و ميهماني ها را بيان حادثه کربلا قرار مي داد و امام باقر(ع) با کسان و ياران خود به سوگ مي نشست و شرکت کنندگان را بر اين کار وعده ثواب حج و عمره و نبرد در حضور رسول خدا و ائمه معصومين مي داند. (7)شيعه گاهي به اشک و زماني به خشم و وقتي هم با هردو هنگامه اي بر پا مي کند و پيوند و همگامي اش را با شهداي مکتبش تازگي و شکوفايي مي بخشد چون هر قطره اشک بمبي آتش زا است که هستي ستمگر را به آتش مي کشاند و به خاکستر تبديل مي نمايد و همين گريه است که هميشه غدير خم را از آب ديده هم که شده لبريز نگه مي دارد تا ياد غدير و حقيقت اسلام و روح قرآن و ولايت بر حق دستخوش فراموشي قرا نگيرد.
بنابراين نگذاريم که غدير بگذرد و بخشکد و نگذاريم که عاشورا به سرنوشت غدير دچار گردد.و بدانيم آنان که به دور کعبه مي گردند بدانند تا خود را در آب ولايت غسل ندهند زيارت و طوافشان رفتاري جز به گونه جاهليت نيست که امام باقر(ع) مي فرمايد:«تماميت حج اعلام همبستگي به ولايت امام است.» (8)و باز امام باقر(ع) فرمود:« همانا مردم دستور دارند که طواف کنند و سپس به سوي ما کوچ کنند و ولايت و هم پيوندي خود را به ما اعلام نموده و ياري خود را به ما عرضه کنند.» (9)باشد که ما در دايره ولايت پاسدار ارزش هاي اسلامي و الهي باشيم و با عزاداري بر سالار شهيدان اباعبدالله الحسين (ع) تداوم گر آرمان ها و اهداف آن بزرگوار در طول تاريخ باشيم.
منابع:
1) کامل الزيارات ، ابن قولويه، ص 81
2) همان
3) همان
4) امالي، شيخ طوسي ،ج1، ص325
5) الارض و تربت الحسينيه، کاشف الغطا، ص28
6) مطلوب الزائرين، ص167
7) منتهي الامال، قمي، ج1، ص260
8) وسائل الشيعه ، ج10، ص254
9) کافي، کليني، ج2، ص239
[ دوشنبه 26 آبان 1393 ] [ 4:36 PM ] [ زارع-مرادیان ]
