در محضر استاد

 

آیت الله آقا مجتبی تهرانی (ره):
به ذهن من امشب چیزی آمد که آن را با شما هم در میان می‎گذارم. وقتی می‏ خواستم به محل جلسه بیایم، این در ذهنم آمد که در روایت داریم که پیغمبر اکرم در آن خطبه‎ای که خواند، فرمود: 【«دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّه»】. شما در ماه رمضان به مهمانی خدا دعوت شده ‏اید.

حالا یک سؤال می‎خواهم بکنم؛ به حسب ظاهر، ما مؤمن هستیم، ما مهمان خدا هستیم. امشب شب اوّل این مهمانی است؛ تازه وارد این خانه شده ‏ایم، تازه داخل خانه مهمانی خدا پا گذاشته‏ ایم. 
سؤال من این است:【 اگر یک مهمان تقاضایی از میزبانش داشت، وقتی همان ابتدا که به خانه میزبان رسید به صاحب‎خانه گفت من چنین گرفتاری‎ای دارم، کرامت او چه اقتضا می‎کند؟ آیا این‏طور اقتضا می‏کند که بگذارد وقتی مهمان می‏ خواست از این خانه برود، حاجتش را به او بدهد، یا همین‏ که وارد خانه شد، همان‎جا بدهد؟!】

✔ خدایا امشب، شب اوّل است و ما پایمان را داخل خانه‎ات گذاشته ‏ایم؛ مهمانت هم هستیم؛ همین دَمِ در بیا دستمان را بگیر و کار را تمام کن! نگذار تا آخر ماه طول بکشد! بگذار امشب که ما از اینجا می‎رویم، همه حاجت‎هایمان را بگیریم و برویم!
کرامتت همین را اقتضا می‎کند! آقایی‎ات این است! ربوبیّتت این است! 
حاجات ما را همین الآن به ما بده!

✤ توسّل به حضرت فاطمه زهرا(سلام‌‏الله‏ علیها) ✤ 
حالا وسیله می‎خواهی؟! وسیله هم برایت می‎آورم! 
همان وسیله‏ ای را می‎آورم که از بعضی ائمه(صلوات‎الله‎علیهم) نقل شده است که هر وقت گرفتاری پیدا می‎کردند به او متوسّل می‎شدند. 
می‎گویند حضرت بلند می‎گفت:【 « یـا فاطمـــــه » 】

┘◄ این حدیث را بشنو و امشب با ذکرِ 【 «یـا فاطمـــــه» 】ان شالله حاجت بگیر.

شیخ طوسی به سند معتبر از عبدالله بن‏ عبّاس نقل می‎کند هنگام وفات پیغمبر اکرم، دیدیم حضرت شروع کرد های‏ های گریه کردن و اشک‎هایش روی محاسن شریفش جاری است.
عرض کردم یا رسول‏ الله، چرا این‎قدر گریه می‎کنید؟ سببش چیست؟ 
فرمود برای فرزندانم و آنچه که این امّت بعد از من به آن‏ها روا می‎دارند گریه می‎کنم.
بعد فرمود: «كَأَنِّی بِفَاطِمَة»؛ گویا دخترم فاطمه را می‎بینم که به او ظلم شده باشد و منِ پدر را صدا بزند بگوید: «یا أبَتَاه»، امّا احدی از این امّت او را اعانت نکند.
.
.
.



[ شنبه 30 خرداد 1394  ] [ 11:54 AM ] [ زارع-مرادیان ]