در محضر استاد

 

ولی ما عبادات را به گونه ای به جا می آوریم که گویا شلّاق بالای سر ما است،
و از ترس اینکه:
« واجب است و اگر به جا نیاوریم به جهنّم می رویم»،
گویا داروی تلخی را از روی ناچاری می خوریم که بدون آن بیماری رفع نمی شود..
و ناچار به خوردن آن هستیم....

در حالیکه روایت داریم، 【« تَنَعَّموا بِعِبادتی فِی الدنیا، فَإنَّکُم تَتَنَعَّمونَ بِها فِی الآخِرَة »】 
در دنیا به عبادت من متنعّم شوید؛ زیرا در آخرت به همان متنعّم خواهید بود.

┘◄ وسائل الشیعه؛ ج ۱؛ ص ۸۳
┘◄ در محضر بهجت؛ ج۱؛ ۵۷۴



[ شنبه 28 آذر 1394  ] [ 9:41 AM ] [ زارع-مرادیان ]