خانوادۀ کوچک، اما صمیمیِ حضرت زهرا (س)
حضرت زهرا (س) از آن هنگام که قدم به خانۀ ساده و بی‌آلایش ولیِّ خدا نهاد، همواره با کمال ذکاوت و مهربانی موقعیت ویژۀ همسرش را در نظر می‌گرفت و با وضعیت مادی و معنوی او همراهی و
خانوادۀ کوچک، اما صمیمیِ حضرت زهرا (س) که در خانه‌ای محقر و با اندک وسایلی سفالی شکل گرفت، تجلّی‌گاه زیباترین ارزش‌های ناب الهی و انسانی و تصویرگر عاشقانه‌ترین لحظه‌های زندگی زوجی آسمانی است. همدلی می‌کرد. امام علی (ع) خود تصریح فرموده‌اند: «من در حالی با حضرت زهرا (س) ازدواج کردم که زیراندازی در خانه نداشتم؛ در حالی که در همان تاریخ [مقدار] احسان و بخشش من به نیازمندان، به قدری زیاد بود که اگر بین بنی‌هاشم تقسیم می‌شد، آنان را بی‌نیاز می‌کرد»1
به دلیل مشکلات اقتصادیِ مسلمانانِ مهاجر و جنگ‌های پی‌در‌پی با مشرکان، امیرالمؤمنین (ع) بیشترِ درآمد خود را صرف نیازمندان می‌کردند و گاه با دست‌خالی به خانه بازمی‌گشتند. در این موقعیت حضرت زهرا (س)، گاه تنها غذای موجود در خانه را به همسر و فرزندانشان می‌دادند و خود، چیزی نمی‌خوردند. آن حضرت (س) نیازمندی‌های خود را نیز از امام علی(ع) مخفی می‌کرد تا مبادا همسرش از عهدۀ برآوردن آن برنیاید و نزدش شرمنده شود...!2
تاریخ شاهد گذشت و فداکاری‌های بی‌نظیری از این زوج آسمانی بوده است.
زهرا (س) در اوج صفا و مهربانی و دلسوزی رفتار می‌کرد و با وجود مشکلات اقتصادیِ فراوان، با مدیریت فوق‌العاده و بردباری، همۀ تلخی‌ها را به کام همسر خود، شیرین کرده و آبروی خانواده را حفظ می‌کرد. رفتار و برخوردشان با مولا طوری بود که هرگز برخلاف رضای همسرشان گام برنمی‌داشتند و تنها نگاه مهرآمیزشان کافی بود تا تمام غصه‌ها و ناراحتی‌های خارج از خانه از وجود امیرالمؤمنین (ع) رخت بربندد.
امام علی(ع) خود در این‌باره می‌فرمایند: «سوگند به خدا، هرگز زهرا (س) را به خشم نیاوردم و او را به کاری مجبور نساختم تا اینکه مرا در فراقش گرفتار کرد. متقابلاً او نیز مرا خشمگین نساخت و هیچ‌وقت نافرمانی نکرد. هرگاه به او نگاه می‌کردم، غم‌ها و غصه‌هایم از دلم برطرف می‌شد.»3
ثمرۀ نُه سال زندگی مقدس حضرت زهرا (س) و امام علی (ع) دو شکوفۀ امامت برای استمرار رسالت یعنی امام حسن (ع) و امام حسین (ع) و دو مدافع حریم 3 . مجلسی، بحار الأنوار، ج43، ص134ولایت برای حفظ و احیاء اسلام یعنی حضرت زینب (س) و حضرت امّ‌کلثوم (س) هستند که به نحو احسن در دامان پاک مادرشان پرورش یافتند و با تمام وجود، درس‌های مکتب این خزانه‌دار علم نبوی و الهی را به خاطر سپردند. کمال فرزندپروری صدیقۀ کبری (س) چیزی نیست که نادیده انگاشته شود؛ چراکه برگ برگ دفتر زندگیِ هریک از فرزندان بزرگوارشان گواه این حقیقت است.
فهرست منابع:
1.اربلی، ابوالحسن علی‌بن‌عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ترجمۀ علی‌بن‌حسین زواره‌ای، ج2، چ3، تهران: اسلامیه، 1382ش.
2.مجلسى، محمدباقر، بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج2و26و36و41و43و73، تهران: اسلاميه، بی تا.
3. ماه بی نشان، فاطمه صلاحی، چاپ اول، 1394.
----------------------------------------------------
پی نوشت ها:
1. مجلسی، بحار الأنوار، ج41، ص43.
2. اربلی، کشف الغمه، ج2، ص26و27.
برگرفته از آستان قدس رضوی
