با محبت راه را کوتاه کنید

 مهم ترین منبع تأمین این نیاز عاطفی، محیط ¹مهم ترین منبع تأمین این نیاز عاطفی، محیط خانواده و به طور مشخص پدر و مادر هستند.ابتدایی ترین و شدیدترین نیاز روانی انسان، نیازهای عاطفی اوست. این نیاز برای نوجوان، مسئله ای حیاتی است و می توان گفت اولین نیاز روانی کودک و نوجوان ابراز محبت والدین به آنها و دوست داشتنشان است. برقراری رابطه ی مهرآمیز و همراه با نرمش و گذشت و مدارا با همگان و به ویژه با کودکان و نوجوانان، قوی ترین و پر جاذبه ترین و سازنده ترین رابطه است.خانواده و به طور مشخص پدر و مادر هستند.
اگر پدر و مادر به شکل بایسته و شایسته نیاز به محبت فرزندشان را پاسخ دهند، می توانند به راحتی از بروز بسیاری از مشکلات پیشگیری کرده و نیز مشکلات پیش آمده را حل کنند. متاسفانه والدین به بهانه های مختلف از محبت ورزیدن به فرزند دریغ می کنند، از جمله به بهانه ی خجالت کشیدن، لوس شدن فرزند و... جبران آثار بوجود آمده از این کم محبتی ناممکن است.

مهم ترین منبع تأمین این نیاز عاطفی، محیط خانواده و به طور مشخص پدر و مادر هستند.

به ویژه باید متمرکز شویم که روش پدر با دخترش در این رابطه باید به گونه ای باشد که به او ثابت کند پدر استعدادها و وجود فردی او را می ستاید و دوستش دارد. آنها که در کار تربیت کارشناس هستند، خوب در می یابند که دختران تا چه حد در پی جلب محبت اعضای خانواده و به ویژه جلب محبت پدرند و عطش و طلب آنها در این خصوص تا چه حد و اندازه ای است. پیامبر (ص) می فرمایند: «دوستی با اولاد، پرده ای در مقابل آتش است و غذا خوردن با آنها برائت از آتش و کرامت آنها جواز گذاشتن از صراط است.»

 

آثار محبت
به چند نمونه از آثار محبت اشاره می کنیم:
-    ابراز محبت موجب دلگرمی فرزندان و علاقه مندی آنها به والدین و زندگی خواهد شد.
-    محبت به نوجوانان موجب به وجود آمدن احساس امنیت در او می شود و نتیجه ی این احساس امنیت این است که زمینه ی پیوند نوجوان با والدین توسعه می یابد و در این رابطه، رفتار صحیح دینی را می آموزد.
-    سبب رشد جسمی و روانی است.
-    عامل پیشگیریِ بسیاری از انحرافات و فسادها می شود. پدر و مادری که می دانند نمی شود نوجوان را در خانه زندانی کرد و از سوی دیگر نمی توان همواره همراه او بود و نیز وقتی فرزندشان تنها بیرون می رود نگران هستند، باید به این نکته توجه کنند فرزندی که دل در گروِ محبت پدر و مادر خود دارد، حتی در غیاب آنها نیز تعهدش را حفظ می کند.
-     محبت عاملی مهم در سلامت روحی و اعتدال روانی انسان است.
-    استواری شخصیت و سلامت رفتار آدمی تا اندازه ی زیاد به محبتی بستگی دارد. 
 

-    محیط خانوادگی آکنده از محبت، سبب لطیف شدن عواطف و رشد فضایل در افراد می شود. کسانی که در محیطی با محبت پرورش می یابند به ارجمندی می رسند و می آموزند دیگران را دوست بدارند و رفتارشان در اجتماع، انسانی باشد.
-    با گرمای محبت است که زندگی معنا می یابد و استعدادهای انسان شعله می کشد و انگیزه ی تلاش و خلاقیت فراهم می شود.²

-    محبت معنابخش به زندگی است و باعث افزایش شور و شوق زندگی می شود.
-    با محبت می توان رذایل  اخلاقی و انحراف ها و کجروی ها را اصلاح کرد.
-    محبت، زمینه را برای اثرپذیری فرزندان از والدین آماده می کند.
-    محبت سبب همسانی و همراهی می شود. نتیجه ی محبت، اطاعت و پیروی است. رسول خدا (ص) فرموده است: «انسان با کسی همراه است که او را دوست می دارد.»
در یک کلام باید گفت در دنیای تربیت می توان از این نیاز در راستای سازندگی و اصلاح، کمال استفاده را برد. در بستر محبت است که بسیاری از تعالیم اخلاقی و اعتقادی و عبادی اثرگذار است و اگر این زمینه ی عاطفی فراهم نباشد، حتی بهترین تعالیم و ناب ترین کلمات، به اندازه لازم اثرگذار نخواهد بود. پدر و مادر عزیز، بسیاری از تلاش های شما برای فرزندتان بدون محبت به مقصد نمی رسد. راه را باید با محبت کوتاه کرد. اگر رابطه ی عاطفی خود با فرزندتان را تقویت کنید بسیاری از امرو نهی های شما به فرزندانتان به صورت طبیعی حذف خواهد شد، زیرا همین محبت شدید کار هزار امرو نهی را انجام می دهد.
 

منبع: مزرعه آفتاب گردان؛ یزدان رضوانی

---------------------------------------------
پی نوشت ها:
1 .  رضا فرهادیان. آنچه در باره ی کودکان و نوجوانان باید بدانیم، ص71.
2.  مصطفی دلشاد تهرانی، سیری در تربیت اسلامی، ص258.